Δε συμφωνούν ή δε θέλουν; Της Ξένιας Κωνσταντίνου

Μία ζωντανή συνομιλία που είχα την περασμένη εβδομάδα στο ραδιόφωνο του Λόγου ήταν αρκούντως διαφωτιστική της γραμμής που ακολουθείται από όλους εκείνους οι οποίοι βλέπουν με ιδιαίτερη καχυποψία το ενδεχόμενο της λύσης του κυπριακού.

Σ’ εκείνη την συνομιλία ο εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ επέμενε ότι η αντίδραση τους σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις οφειλόταν στο γεγονός του ότι δεν είχαν καθόλου ενημέρωση, όμως στη συνέχεια όταν η δημοσιογράφος τον ρώτησε με τι ακριβώς διαφωνούν ως προς την ουσία. Η απάντηση του ήταν ότι διαφωνούν «με όλα!».

Στη δική μου παρατήρηση ότι είναι τουλάχιστον παράδοξο κάποιος να διαφωνεί με όλα όσα δεν ξέρει, πήρα την απάντηση ότι ακούει από δεξιά κι αριστερά (!) ενώ επέμενε να τονίζει ότι η διαφωνία τους επεκτείνεται σε όλα!

Ο λόγος που διαφωνούν σε όλα είναι πιστεύω επειδή δεν επιθυμούν οι διαπραγματεύσεις να καταλήξουν σε μία ολοκληρωμένη λύση. Θεωρούν ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και ότι αν η λύση είναι κοντά ότι δε θα προλάβουν ενδεχομένως να προπαγανδίσουν εναντίον της. Η προσπάθεια των περασμένων μηνών να αποδομηθεί ο Ακκιντζί δεν πέτυχε. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης αναγνώρισε στο πρόσωπο του τουρκοκύπριου ηγέτη καλές προθέσεις, εντιμότητα και διάθεση συμβιβασμού. Γι αυτό εξάλλου η νέα τους προσπάθεια επικεντρώνεται στο να δαιμονοποιήσει το περιεχόμενο της λύσης προτού καν αυτό παρουσιαστεί στη δημοσιότητα. Ο πιο εύκολος τρόπος για να το πετύχουν είναι είτε μέσα από την ισοπέδωση του τύπου «διαφωνούμε με όλα», είτε, μέσα από την επιλεκτική αναφορά ευαίσθητων ζητημάτων  πλασαρισμένα με τρόπο απλοϊκό για να φοβερίσουν τον κόσμο ότι η επικείμενη συμφωνία πλήττει τα δικαιώματά τους.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η επιμονή τους ότι με τη λύση του κυπριακού θα διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Πράγμα εντελώς ανυπόστατο. Επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία πέραν του ότι είναι κατοχυρωμένη συνταγματικά μέσα από τη διεθνή αναγνώριση που απολαμβάνει από την ημέρα ίδρυσής της έχει ένα επιπλέον ισχυρό εργαλείο στη φαρέτρα της και αυτό είναι η πλήρης και ισότιμη συμμετοχή της στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Γλαύκος Κληρίδης όταν υλοποιούσε με προνοητικότητα, σθένος και πείσμα την ενταξιακή πορεία της χώρας μας στην Ε.Ε. δεν το έκανε μόνο για λόγους οικονομικούς αλλά πρωτίστως για λόγους πολιτικούς. Η Κυπριακή Δημοκρατία και το σύνταγμά της θωρακίστηκαν μέσα από την Ε.Ε.. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται ακόμη αυτό και επιμένουν ότι η Δημοκρατία μπορεί να βρεθεί σε θέση από-αναγνωρισμένης κοινότητας είναι είτε πολιτικά άσχετοι είτε επιτηδευμένα λαϊκιστές.

Τέλος, είναι πραγματικά άξιο απορίας όταν μέσα σε μερικές μόνο ημέρες, η Κύπρος φιλοξένησε πρώτα τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και στη συνέχεια την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας και ενώ επαναδιορίστηκε ο ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ για το κυπριακό πως ορισμένοι αντιλαμβάνονται ότι η λύση που συζητιέται ότι απομακρύνεται από το κεκτημένο και τις βασικές ελευθερίες.

Σε κάθε περίπτωση, πάντα είναι δυστυχώς πιο εύκολο να επιλέξεις την ατάκα παρά την λογική. Αυτό το οποίο είναι βέβαιο είναι πως αυτή τη στιγμή το παιχνίδι του φόβου το παίζουν όσοι επιμένουν να μείνουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και να διαιωνίσουμε την υφιστάμενη κατάσταση της διαίρεσης. Όσοι από εμάς από την άλλη πιστεύουν στην αλλαγή που μπορεί να φέρει η λύση του κυπριακού δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να βάλουμε πάνω από το φόβο τη λογική, την ελπίδα, και την προοπτική.

Γράφει:  Ξένια Κωνσταντίνου

 Πρόεδρος ΓΟΔΗΣΥ