Κατ’ αρχάς αποσαφηνίζω προς κάθε καλοθελητή ότι “ναι, κι εγώ θέλω λύση”.
Έχει γίνει λίγο της μόδας τελευταία να πρέπει να ξεκαθαρίζει κάποιος 25 φορές τη μέρα ότι θέλει λύση, αλλιώς μπορεί να θεωρηθείς και περίπου ούφο. Ξεκαθαρίζω επίσης ότι αναγνωρίζω τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η ε/κ πλευρά και ναι θεωρώ δεδομένο ότι για να καταλήξουμε σε κάποιου είδους διευθέτηση του εθνικού μας θέματος θα είναι μέσω ενός “οδυνηρού συμβιβασμού”. Προς επιβεβαίωση τούτου είναι και προηγούμενο άρθρο μου που έγραψα πριν 2 μήνες περίπου.
Παρόλ’ αυτά, στην τελευταία περίοδο που διανύουμε, έχει αναπτυχθεί μια ακκιντζοφρενίτιδα εκ μέρους πολλών στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, οι οποίοι στη διακαή τους επιθυμία να επιλυθεί άρον-άρον το κυπριακό, καταλήγουν σε ορισμένες απίστευτες αερολογίες, που προσωπικά τουλάχιστον με ενοχλούν (για να μην πω με εξοργίζουν):
1. Κουράστηκα να περιμένω τόσα χρόνια, δεν αντέχω άλλο
Σιγά ρε παιδιά, οι Παλαιστίνιοι δηλαδή τι πρέπει να πουν; Οι μαύροι της Αφρικής στο άπαρτχαϊντ; Οι Έλληνες στα 400 χρόνια τουρκοκρατίας; Εμείς, που για αιώνες ήμασταν από τον έναν κατακτητή στον άλλο; Το να σχεδιάσεις σωστά το μέλλον του τόπου σου και κυρίως το μέλλον των παιδιών σου, έτσι ώστε η λύση να μπορεί να αντέξει, δεν μπορεί να τίθεται υπό τον εκβιασμό του χρόνου.
2. Φτάνει πια εθνικισμός και μισαλλοδοξία πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά με τους Τ/Κ
Είπε κανείς το αντίθετο; Εκεί όμως είναι το πρόβλημα; Είναι τόσο αφελείς κάποιοι που πιστεύουν ότι το κυπριακό δεν λύεται επειδή δεν μπορούμε να συμβιώσουμε ειρηνικά; Έχει 12 χρόνια που άνοιξαν τα λεγόμενα “σύνορα” της πράσινης γραμμής και δεν έχει ανοίξει ούτε μύτη μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ. Άρα;
3. Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχθούμε κι εμείς τα λάθη μας
Πιο αυτομαστιγωτικός πεθαίνεις! Να τα παραδεχθούμε ρε παιδιά, ναι. Όλα τα λάθη. Ποιο ελληνοκυπριακό λάθος μπορεί να εξισωθεί με το μέγα έγκλημα της ΕΙΣΒΟΛΗΣ; Ποιο λάθος μας μπορεί έστω να συγκριθεί με τις 200,000 πρόσφυγες, με τους 4000 νεκρούς, με τους 1600 αγνοούμενους, με τη λεηλάτηση χιλιάδων περιουσιών, με την ίδρυση ψευδοκράτους και με τη συνεχιζόμενη παρανομία; Ακόμη και αν δεχθούμε ότι το πραξικόπημα ήταν η αφορμή, ας κάνουμε τη σύγκριση της “ζημιάς”: το σκορ του αγώνα Εισβολή/Ελληνοκύπριοι vs Πραξικόπημα/Τουρκοκύπριοι θα ήταν 500 – 0!
4. Έλεος πια με τους “απορριπτικούς” που είναι σε μόνιμη άρνηση
Συγγνώμη, μπορεί κάποιος να μου υπενθυμίσει ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο τα τελευταία 25 χρόνια;; Αν εξαιρέσει κάποιος την 5ετία Τάσσου (που και αυτή ελέγχεται), ΟΛΑ τα υπόλοιπα 20 και πλέον χρόνια στο τιμόνι της Δημοκρατίας ήταν πρόσωπα και κόμματα με σαφώς συγκεκριμένο προσανατολισμό (5 χρόνια Βασιλείου, 10 Κληρίδης, 5 Χριστόφιας, 2,5 Αναστασιάδης). Όσο “πρόβλημα” επομένως και να δημιουργούν οι λεγόμενοι απορριπτικοί, το κλειδί είναι άλλοι που το κρατούν! Εφόσον αυτοί κυβερνούν τόσα χρόνια, γιατί δεν το έλυσαν ακόμα;
5. Θέλω λύση!
Κι εμείς τι θέλουμε ρε φίλε; Παπουτσόσυκα; Είναι τουλάχιστον προσβλητικό να αφήνει έστω υπονοούμενο κάποιος για άλλο (νοήμονα) συμπατριώτη του ότι δήθεν δεν θέλει λύση. Είναι κανείς που δεν θα ήθελε να κυκλοφορεί ελεύθερος σε όλη την επικράτεια; Είναι κανείς που προτιμά να βλέπει μισοφέγγαρα και συρματοπλέγματα, αντί ανάπτυξη και ευημερία; Είναι οποιαδήποτε μάνα που προτιμά να στέλνει το γιο της στο στρατό, αντί στο Πανεπιστήμιο στα 18; Υπάρχει οποιοσδήποτε πατέρας που δεν θέλει να παίρνει τα παιδιά του βόλτα και στην Αμμόχωστο και στην Κερύνεια και παντού; Μην τρελαθούμε κιόλας!
Το να έχει κάποιος τις δικές του ανησυχίες, το να μην τα βλέπει όλα ρόδινα, το να μην παθαίνει παράκρουση κάθε φορά που ο Μουσταφά κι ο Νίκος πάνε για καφέ, το να είναι ναι καχύποπτος απέναντι στον πραγματικό συνομιλητή μας (Τουρκία), το να αναμένει υπομονετικά να δει τι θα είναι τελοσπάντων αυτό που θα μας σερβίρουν και όχι να το αποδέχεται ως έχει εκ των προτέρων χωρίς καν να το δει, δεν σημαίνει ότι προτιμά τη διχοτόμηση!! Έχει και το αυτομαστίγωμα τα όριά του..
Γράφει: Βίκτωρας Κουντούρης
