Η τακτική είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη.
Από το «τίποτε» και από το «πουθενά», αρχίζοντας με μια επιτηδευμένη διαρροή, στήνεται ένα κλίμα παροξυσμού προς εξυπηρέτηση του κεντρικού στόχου: τη διατήρηση της αξίας του στάτους κβο (διχοτόμηση) στα μυαλά των ανθρώπων.
Πρώτα έσκασε η «βόμβα» για την αυξημένη επιβατική κίνηση στο Ερτζιάν. Σαν έτοιμες από καιρό έπεσαν οι ευφάνταστες προτάσεις, από την επιβολή διοικητικών κυρώσεων σε όσους χρησιμοποιούν το Ερτζιάν μέχρι το κλείσιμο των σημείων διέλευσης και την απαγόρευση της διακίνησης. Η ρητορική παράνοια κράτησε μια-δυο μέρες και ξεφούσκωσε. Σκάει τότε η δεύτερη «βόμβα», για κάτι μαθητές που ταξίδεψαν με μια τουρκική αεροπορική εταιρεία στην Τουρκία. Αφού διαπιστώθηκε ότι δεν ταξίδεψαν από το παράνομο Ερτζιάν, έσκασε η τρίτη «βόμβα» για ένα τουριστικό γραφείο που στην προσφορά του προς το Υπουργείο Παιδείας έγραψε τη λέξη Istanbul αντί Κωνσταντινούπολη. Δεν έχει πέσει ακόμη κάποια νέα ευφάνταστη πρόταση του τύπου να αρχίσουμε μποϋκοτάζ σε τουρκικά προϊόντα και επιχειρήσεις, για να γελάσει μαζί μας και το παρδαλό κατσίκι. Εκατοντάδες πολιτικοί και κρατικοί αξιωματούχοι ταξιδεύουν με τουρκικές αερογραμμές, τα καταστήματά μας είναι γεμάτα τουρκικής προέλευσης προϊόντα αλλά το θέατρο του παραλόγου καλά κρατεί.
Οι «βόμβες» θα συνεχίσουν να σκάνε αναλόγως της πορείας των συνομιλιών. Η διέγερση των αντανακλαστικών όσων υπερασπίζονται το στάτους κβο δεν είναι άσχετη με την άρση του αδιεξόδου στις διακοινοτικές συνομιλίες. Οι δύο ηγέτες ενημέρωσαν πρόσφατα τις πολιτικές δυνάμεις για τις νέες συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί και για την επικείμενη έναρξη πυκνών συναντήσεων μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη ώστε να συζητηθούν όλες οι πτυχές. Οι δυνάμεις που και στις δύο κοινότητες αντιτίθενται στην προοπτική ομοσπονδιακής λύσης, αφηνίασαν. Το «βαθύ κράτος», τόσο στην Κυπριακή Δημοκρατία όσο και στα κατεχόμενα, αναστατώθηκε. Είχε προεξοφλήσει ναυάγιο. Ένα ναυάγιο που θα σκότωνε οριστικά την προοπτική ενός κοινού ομοσπονδιακού κράτους. Τι πιο ιδανικό, την αποτυχία να χρεωθούν δύο πολιτικοί που θεωρούνται και είναι υπέρμαχοι της λύσης ομοσπονδίας. Ό,τι καλύτερο για το τσιμέντωμα του στάτους κβο.
Η σκληρή κριτική που δέχεται ο Ακιντζί από τον Ερτορούρογλου είναι πανομοιότυπη με αυτήν που δέχεται ο Αναστασιάδης από το αντίστοιχο ελληνοκυπριακό fan club του στάτους κβο. Οι θαυμαστές του στάτους κβο, και στις δύο πλευρές, είναι καιρό τώρα οργανωμένοι και στοιχειωδώς συντονισμένοι (χωριστά, για την ώρα). Μπορεί η δημόσια τους ρητορική να είναι συχνά ένας αχταρμάς από αντιφάσεις και ακροβασίες, ωστόσο καταφέρνουν να καθορίζουν την ατζέντα και να προκαλούν σύγχυση. Η σύγχυση, με τη σειρά της, ενισχύει τα στερεότυπα φοβίας και ανασφάλειας έναντι της όποιας αλλαγής. Καλύτερα να μείνουμε όπως είμαστε και έχει ο Θεός – Αλλάχ.
Ευτυχώς για όλους μας – fan clubs, αδιάφορους και επιτήδειους ουδέτερους – η «παράσταση» φτάνει στο τέλος της. Τα πλείστα θέματα των συνομιλιών έχουν συζητηθεί εξαντλητικά. Οι συναντήσεις που έχουν οριστεί τις επόμενες βδομάδες είναι υπεραρκετές για να ξεκαθαρίσει αν μπορεί να υπάρξει συνολική συμφωνία ή όχι. Δεν είναι πλέον θέμα χρόνου αλλά αποκλειστικά πολιτικής βούλησης, απ΄ όλες τις πλευρές. Είτε θα μπούμε σε τροχιά συμφωνίας χωρίς επιστροφή, είτε σε τροχιά ναυαγίου χωρίς αναστροφή. Όποιο από τα δύο κι αν συμβεί, το βέβαιο είναι ότι το fan club του στάτους κβο θα κτυπήσει τα ρέστα του. Θα ενεργοποιήσει απροκάλυπτα και αδίστακτα όλα τα εργαλεία και τους μηχανισμούς του: στην κρατική μηχανή, στα Μέσα Ενημέρωσης, στα κόμματα, στις επιχειρήσεις, στην Εκκλησία, στην παιδεία, στη δικαιοσύνη, κλπ.
Το μεγάλο ερώτημα ήταν και παραμένει πότε και πώς θα ενεργήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Πότε θα εμπλέξει τους Υπουργούς και την κυβέρνηση, το κόμμα και τον προσωπικό μηχανισμό του στη διαδικασία στήριξης των δικών του προσπαθειών, του δικού του οράματος; Πώς θα διαχειριστεί τον πολιτικό του χώρο που μοιάζει να βρίσκεται «αλλού γι αλλού»; Σε ποιο βαθμό μπορεί να θέσει το κράτος και τους λειτουργούς του στην υπηρεσία της ομοσπονδιακής λύσης, ως οφείλουν; Με ποιους συνεργάτες-συμμάχους θα πείσει την κοινωνία και με ποιους θα οικοδομήσει το νέο ομοσπονδιακό κράτος; Πόσοι από τις εκατοντάδες επιλογές του σε δημόσια αξιώματα και θέσεις θα τον στηρίξουν και πόσοι θα του γυρίσουν την πλάτη ή/και θα τον αδειάσουν δημόσια; Σε ποιο βαθμό τα δεδομένα αυτά θα επηρεάσουν τη βούλησή του για τη μεγάλη υπέρβαση;
Σύντομα θα έχουμε τις απαντήσεις. Εύχομαι να είναι εκείνες που θα οδηγήσουν επιτυχώς σε συμφωνημένη λύση ομοσπονδίας, προς όφελος του τόπου και του συνόλου του λαού μας.
Γράφει: Βασίλης Πρωτοπαπάς
