Μέχρι και σήμερα η λύση του κυπριακού έχει συνδεθεί στη συλλογική συνείδηση των Κυπρίων πολιτών με την ιδέα της αποστρατικοποίησης, δηλ. την άμεση απόσυρση των κατοχικών και ειρηνευτικών δυνάμεων, τη βαθμιαία διάλυση της Ε.Φ και τη σταδιακή απορρόφηση των στελεχών της (ας πούμε 2.000 ατόμων) σε άλλες υπηρεσίες.
Θεωρείται ότι ένα άμεσο όφελος από τη λύση θα είναι η κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης και ότι τα 300.000.000 ευρώ των αμυντικών δαπανών θα διοχετευθούν σε άλλους παραγωγικούς τομείς, κυρίως στην υγεία, την παιδεία, την φροντίδα των ηλικιωμένων κ.α. Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι χτες, διότι σήμερα μπροστά στα μάτια μας συμβαίνει το παράδοξο από τη μια να βαίνουμε προς ευόδωση των συνομιλιών του κυπριακού, άρα μείωση του αισθήματος ανασφάλειας, με αξιόπιστα διεθνή εχέγγυα από υπερδυνάμεις, Ε.Ε και ΝΑΤΟ κι από την άλλη η κυβέρνηση να αυξάνει τις στρατιωτικές δαπάνες και το κυριότερο να δημιουργεί μια μη παραγωγική τάξη 3.000 επαγγελματιών οπλιτών με μιλιταριστικό πνεύμα, που κακά τα ψέματα, η πλειοψηφία θα προέρχεται από την φιλοκυβερνητική εκλογική πελατεία. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα έχουν δίκιο όσοι λένε ότι πρόκειται περισσότερο για μια μορφή σύγχρονων «πραιτωριανών» που πιθανόν θα έχουν μεγαλύτερη πολιτική επιρροή από όση φαντάστηκαν οι εμπνευστές αυτού του θεσμού. Αυτό το νέο σώμα θα έχει συμφέρον από τη διαιώνιση του εργοδότη του, δηλαδή της Ε.Φ. Από αυτές τις κινήσεις φαίνεται ότι η κυβέρνηση εγκαταλείπει την ιδέα της αποστρατιωτικοποιημένης Κύπρου.
Μα θα πει κάποιος ο ΔΗΣΥ υποσχέθηκε μείωση της θητείας, πώς αλλιώς μπορούσε να γίνει; Υπάρχει απάντηση: με ισχυρή πολιτική διακομματική βούληση, εξορθολογισμό και ριζική συγχώνευση διοικήσεων υπηρεσιών (π.χ έχουμε ναυτική διοίκηση χωρίς πλοία, που στην ουσία είναι επάκτιο πυροβολικό κλπ) και στρατοπέδων, η Ε.Φ θα μπορούσε να προχωρήσει σε ουσιαστική μείωση της στρατιωτικής θητείας.
– Παράλληλα, σε πολιτικο επιπεδο, αυτή η μείωση –χωρίς τη δημιουργία σώματος επαγγελματιών οπλιτών- θα πίστωνε την κυβέρνηση Αναστασιάδη με συνέπεια και θα αποτελούσε ένα αξιοσημείωτο βήμα μπροστά στις συνομιλίες για εξεύρεση συμφωνημένης διευθέτησης για το Κυπριακό ζήτημα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει αποσύρει αριθμό στρατιωτών από τα στρατεύματα που έχει στο νησί. Αν λειτουργούσε έτσι η κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να δώσει το μήνυμα ότι χρειάζεται περαιτέρω μείωση των κατοχικών στρατευμάτων και να δημιουργήσει ερείσματα αξιοπιστίας με θετικά πρακτικά βήματα. Αλλά φαίνεται ότι, δυστυχώς και πάλι, πρυτανεύουν οι εσωτερικοί πολιτικοί υπολογισμοί κι όχι η ουσιαστική αλλαγή του στάτους κβο στο νησί.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το γεγονός ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη -μη παραγωγική- κρατική επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό που γίνεται μάλιστα σε μια εποχή που αναζητούνται εναγωνίως ιδιώτες επενδυτές που θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Λογικά, θα έπρεπε να υπάρχουν έντονες και ουσιαστικές αντιδράσεις (για την πιο πολυάριθμη πρόσληψη στρατιωτικών που έγινε μέχρι σήμερα) τόσο από τους φορολογούμενους πολίτες, την κοινωνία των πολιτών, όσο και από τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και κόμματα. Κι όμως δεν ακούστηκε ούτε λέξη από τα κόμματα. Οι όποιες αντιδράσεις περιορίστηκαν σε λιγοστά -προήρθαν από λίγα- άρθρα και σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυβερνητική απόφαση τυγχάνει ευρύτατης πολιτικής και κοινωνικής αποδοχής ή έστω ανοχής. Όλα αυτά παρατηρούνται τη στιγμή που υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο για διευθέτηση του κυπριακού εντός του έτους, που αν συμφωνηθεί θα πρέπει –επαναλαμβάνω- να οδηγήσει σε βαθμιαία αποστρατικοποίηση της Κύπρου. Παρ’ όλα αυτά όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμφωνούν με μια δαπανηρή, μη-παραγωγική πρόσληψη χιλιάδων νέων, τη στιγμή που σε άλλες υπηρεσίες π.χ υγεία, παιδεία κ.α συνεχίζονται οι περικοπές δαπανών, ενώ οι δαπάνες για έρευνα είναι καθηλωμένες. Ίσως κάποιοι πολίτες και πολιτικοί φοβούνται πως αν θα διαφωνήσουν ανοιχτά, θα θεωρηθούν λιγότερο πατριώτες από τους κατ’ επάγγελμα εθνικόφρονες. Ίσως, όμως, σιωπηλά η κυβέρνηση για να έχει την υποστήριξη των περισσότερων κομμάτων, να έχει προχωρήσει σε μια άτυπη ποσόστωση προσλήψεων π.χ 60% συμπολίτευση, 30% «συνεννοήσιμη» αντιπολίτευση και 10% με αξιοκρατία! Υπερβολές θα πουν κάποιοι. Μπορεί, αλλά μετά την ανύπαρκτη αυτοκριτική των κομμάτων σχετικά με τις ευθύνες τους για την απαξίωση των εκλογών, τη μείωση συμμετοχής των πολιτών, και μετά την ευφάνταστη παράσταση “εκλογή ΠτΒ”, καμιά υποψία δεν είναι πια αβάσιμη και καμιά εικασία υπερβολική. Κι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που το Κυπριακό, μέρα με τη μέρα εγκαταλείπει το προσκήνιο και δεν αποτελεί το πρωταρχικό ζήτημα των νέων γενιών.
ΥΓ: Η πιο πολυάριθμη πρόσληψη στρατιωτικών στην Ε.Φ από τη σύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως σήμερα.
Γράφει: Βασίλης Καφαντάρης
