Οι εξελίξεις στην κυπριακή οικονομία με τις αποφάσεις των δύο συνόδων του Γιούρογκρουπ Μαρτίου, πείθουν πλέον και τον πιο δύσπιστο ότι οι στοχεύσεις και οι σκοπιμότητες πίσω από τις όποιες αποφάσεις των εταίρων μας για την Κύπρο είναι πολιτικές.
Πίσω από αυτές υπάρχει ένας ολόκληρος σχεδιασμός με δύο κύριους στόχους που έχουν γεωστρατηγική σημασία: Το φυσικό αέριο της Κύπρου και το κλείσιμο του Κυπριακού με τρόπο που δεν θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Οι πολιτικές και οι δεσμεύσεις που επιβάλλει η Τρόικα δεν παρέχουν καμία διέξοδο στην Κύπρο, δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα, αλλά προκαλούν καταστροφή στην οικονομία και κουτσουρεύουν την κυριαρχία της χώρας μας. Δεν υπάρχει περίπτωση μέσα στο πλαίσιο της Τρόικα να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της Κύπρου. Οφείλουμε να ψάξουμε λύσεις εκτός αυτής.
Αυτή η ευθύνη βαραίνει πρώτιστος την κυβέρνηση, που δυστυχώς δείχνει όχι μόνο να μην το αντιλαμβάνεται αυτό αλλά να προετοιμάζει και το έδαφος για ακριβώς το αντίθετο. Την απαξίωση της όποιας αντίθετης άποψης και της επιβολής της δικής της θεώρησης, ότι δηλαδή πιστή συμμόρφωσή μας με τις συνταγές της Τρόικα αποτελούν ουσιαστικά μονόδρομο για την Κύπρο.
Το ΑΚΕΛ ανέλαβε να διαμορφώσει μια εναλλακτική πρόταση. Πρόταση η οποία δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι αποτελεί ευαγγέλιο, αλλά επιθυμεί να συζητηθεί με την κυβέρνηση, τις πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία. Να κατατεθούν απόψεις, ενδεχομένως και άλλες προτάσεις και στο τέλος να συνεκτιμηθεί τι σημαίνει πορεία μέσα στο μνημόνιο, πως θα επηρεάσει το λαό και την οικονομία και τι σημαίνει μια άλλη επιλογή.
Η ανάγκη διαμόρφωσης μιας τέτοιας προσέγγισης δεν προέκυψε από το πουθενά. Δεν είπαμε αίφνης ότι επιθυμούμε έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ και ας βρούμε μια αφορμή για να το πραγματοποιήσουμε. Η μελέτη δεν προέκυψε ως καπρίτσιο μιας αντίληψης περί αυτοδικαίωσης, όπως κάποιοι αρέσκονται να την παρουσιάζουν, αλλά ως άμεση αναγκαιότητα των ιδίων των γεγονότων έτσι όπως αυτά εξελίχθηκαν με βάση νέα δεδομένα που διαμόρφωσαν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό.
Υπήρξε αποτέλεσμα νέων δεδομένων όπως αυτά προέκυψαν από τις εξελίξεις και τις οποίες το ΑΚΕΛ εκτιμά ως πολύ αρνητικές. Το κούρεμα των καταθέσεων αποτελεί την κορωνίδα αυτών, αλλά δεν είναι το μόνο στοιχείο διαμόρφωσης νέων συνθηκών. Σε αυτό προστίθεται το ξεπούλημα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και το φόρτωμα όλων των ζημιών στο εναπομείναν κυπριακό τραπεζικό σύστημα, οι ιδιωτικοποιήσεις των ημικρατικών οργανισμών και οι ασαφείς όροι σε ότι αφορά τη διαχείριση του φυσικού αερίου. Η ανάλυση όλων των πιο πάνω συνθηκών και η μέχρι σήμερα διεθνής εμπειρία, εκεί και όπου επενέβηκε η Τρόικα, οδήγησαν σε συμπεράσματα τα οποία καλά κάνουμε να τα συζητήσουμε.
Αντί λοιπόν, να κάθονται κάποιοι και να αναλώνουν κόπο και μελάνι σε μια προσπάθεια αποδόμησης κατά τη δική τους άποψη την όποια εναλλακτική πρόταση, ας προβληματιστούν επί της ουσίας της και ας συνεισφέρουν εποικοδομητικά. Κτίζοντας και όχι γκρεμίζοντας. Εύκολες λύσεις και έτοιμες συνταγές έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν. Οι επιλογές θα είναι δύσκολες όμως το θέμα είναι έστω και μέσα από τις δυσκολίες και τις θυσίες του λαού μας να μπορέσουμε να εξέλθουμε από τις δεσμεύσεις της Τρόικας ή εάν θα πληρώσουμε το κόστος και να έχουμε εσαεί δεσμεύσεις.
Γράφει: Βαλεντίνος Πολυκάρπου
