Home Βαλεντίνος Πολυκάρπου Αθυρόστομε Β’ οι παρείσακτοι σε χαιρετούν. Του Βαλεντίνου Πολυκάρπου

Αθυρόστομε Β’ οι παρείσακτοι σε χαιρετούν. Του Βαλεντίνου Πολυκάρπου

anti-nazi77

 


Πώς τα καταφέρνει κάθε Κυριακή να μου χαλά τη μέρα δεν μπορώ να το εξηγήσω. Φταίω και εγώ βέβαια, δεν λέω. Είπα τόσες φορές να κλείνω τα αυτιά μου όταν βλέπω τον μπάτμαν να γεμίζει με τόση επιβλητικότητα την ΤιΒι. Έλα όμως που δεν έχω την απαιτούμενη εγκράτεια.

Διότι το έχει κάνει συνήθεια να εκμεταλλεύεται αυτή τη μέρα και να κηρύσσει δημοσίως τη μετάνοια, την ταπεινότητα, τη συγχώρεση, τη γενναιοδωρία. Κάθε Κυριακή, λοιπόν, επιλέγει και ένα σχετικό θέμα. Τη μια μας δίνει συμβουλές για το Κυπριακό (φυσικό αέριο), την άλλη εκπέμπει σήμα κινδύνου για την Ελληνική (Τράπεζα) γλωσσα και να σου, σήμερα, αποφάσισε ν’ αναφερθεί στην αγάπη για τους αλλήλους, τους μετανάστες, τους παρείσακτους, τους έξω από εδώ.

Βλέπεις, έπρεπε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα για τα καλά και μορφωμένα παιδιά και να ρίξει εκ νέου τα μπινελίκια του σε εκείνους τους λαϊκούς τους αριστερούς (θυμάστε κομμούνια που σας προειδοποίησε ότι θα τον βρίσκετε συνέχεια μπροστά σας). Αυτό ήταν γνωστό. Το καινούργιο στοιχείο όπως εξάλλου ο ίδιος παραδέχθηκε, είναι ότι έδωσε κατεύθυνση στη συνάντηση που είχε με τα καλά και μορφωμένα παιδιά για το τι να κάνουν με τους μετανάστες: «Μάλιστα με ρώτησαν τότε τι λέει το Ευαγγέλιο και είπα το Ευαγγέλιο λέει να αγαπούμε. Τους αγαπούμε αυτούς τους παρείσακτους, αυτούς τους παράνομους που ήρθαν, αλλά να πάνε στην πατρίδα τους. Δεν είναι ρατσιστικό αυτό, πεινά ο λαός μας, δεν θα έχουμε άλλους αφού ο λαός μας έχει ανάγκη, να παν στη δική τους πατρίδα, και να αναλάβουν την υποχρέωση οι συμπατριώτες τους, η κυβέρνησή τους και όχι η δική μας η κυβέρνηση» (μα τόσο πιστή απόδοση του Ευαγγελίου, ολόκληρο το αποστήθισε).

Έτσι τα καλά και μορφωμένα παιδιά φρόντισαν να μεταφέρουν αυτό το μήνυμα αγάπης σε όλους αυτούς τους παρείσακτους. Πότε με τα ρόπαλα, πότε με τα κράνη και ενίοτε με τα μαχαίρια. Διευκρίνιση: ένας λαχειοπώλης που αρνήθηκε να πάρει τα φυλλάδια τους, δεν ήταν παρείσακτος, αλλά απρόσεκτος. Αυτός ο άτιμος, έπεσε με δύναμη πάνω στις γροθιές των καλών παιδιών, που έτυχε εκείνη τη στιγμή να τις έχουν τεντωμένες.

Αθυρόστομε, εάν αυτό δεν είναι ρατσισμός τί είναι;

Αθυρόστομε, εάν αυτό δεν είναι προαγωγή της βίας τί είναι;

Αθυρόστομε, εάν αυτό δεν είναι φυλετικό μίσος τί είναι;

Ποιος είναι υπεράνω όλων για να ορίσει ποιος ανήκει σε μια κοινωνία και ποιος όχι; Με ποια κριτήρια; Πας μη έλλην; Πας μη χριστιανός; Πας μη εθνικόφρονων; Πας Γιάννενα;

Προφανώς έχει την εντύπωση ότι ξέρει τι κάνει. Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί και τι τον συμφέρει να συντηρεί και τι όχι. Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνει είναι ότι η μυωπική αντίληψη των πραγμάτων και οι δημόσιες τοποθετήσεις του τον καθιστούν συνυπεύθυνο, συνένοχο και συνεργό. Αντί λοιπόν να προσπαθεί να δικαιολογήσει τ’ αδικαιολόγητα θα ήτο πιο φρόνιμο (όπως αρέσκεται και ο ίδιος να λέει) να αναλάβει τις ευθύνες του, να σταματήσει να τους σιγοντάρει και να ασχοληθεί με αυτά που το ορίζει το job description του.

Γράφει:  Βαλεντίνος Πολυκάρπου