Επιτρέψτε μου να πω κατ’ αρχήν πως δεν μπορεί μια νίκη που αποτέλεσε διεθνή είδηση να μην είναι σημαντική.
Έτυχε αυτή η αναμέτρηση μεγάλης κάλυψης από ξένα μέσα ενημέρωσης. Έτυχε σε κάποιο βαθμό ανάλογης κάλυψης και η εκλογή του Μεχμέτ Αλι Ταλάτ. Όμως το ενδιαφέρον αναβαθμίζεται. Ήδη θα το βλέπετε και στον ενδιαφέρον των δικών μας μέσων ενημέρωσης αλλά και των Ελληνοκυπρίων συνολικά. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει σε πρώτη ανάγνωση πως τα κατεχόμενα αποτελούν πια στην αντίληψη πολλών ένα χώρο όπου λειτουργούν οι εξουσίες. Είναι επικίνδυνο αυτό; To αφήνω στον αναγνώστη.
Όμως για μένα σημαίνει ακόμα, πως αν ακυρωθεί άλλη μια διαδικασία επίλυσης θα πάμε πρόσω ολοταχώς προς ένα μη αναστρέψιμο σενάριο «λειτουργικής και βιώσιμης διχοτόμησης», για να παίξω λίγο με την διεκδικούμενη λειτουργική και βιώσιμη ομοσπονδία.
Έχω γράψει και σε πολλά άλλα άρθρα μου, ότι η Τουρκία γνωρίζει πως ακόμα ένα ναυάγιο θα στείλει την παρούσα κατάσταση σε απρόβλεπτο βάθος χρόνου. Πιο απλά η Τουρκία σκέφτεται πως με ακόμα ένα ναυάγιο, «της μένουν» όσα παρανόμως πήρε με τα όπλα. Έτσι το βλέπει! Γι αυτό και στις συνομιλίες αυτές θα μπει έχοντας στο χέρι, συμφέρον, είτε από τη λύση είτε από τη μη λύση. Το ναυάγιο!
Εμείς μπαίνουμε στις συνομιλίες έχοντας μπροστά μας μονόδρομο. Τίποτε άλλο πέραν της λύσης. Και σωστά βέβαια. Αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως τα χαρτιά αφήσαμε να είναι σημαδεμένα. Δεν λέγαμε πάντα πως ίσως λίγο αργότερα να κερδίζαμε κάτι παραπάνω; Με αυτά και με τούτα φτάσαμε εδώ.
Εξακολουθώ βέβαια να πιστεύω πως για την Τουρκία η λύση έχει ελαφρύ προβάδισμα στις επιλογές της. Της δίνει περισσότερο εμπράγματο βάρος μέσα στη Ευρωπαϊκή Ένωση, και επιπρόσθετα την απαλλάσσει από ένα τουλάχιστον από τα πολλά προβλήματα που έχει με γειτονικά κράτη! Παρ όλα αυτά νομίζω είναι βάσιμη η ανησυχία μου για το ποιο δρόμο θα επιλέξει. Εδώ όμως είναι που μπαίνει, αναδεικνύεται η πολύ μεγάλη σημασία της εκλογής του Ακιντζί.
Η εκλογή του σπρώχνει το μοχλό προς τη κατεύθυνση της λύσης. Και για αυτό εμένα με ικανοποιεί πολύ η ανάδειξη του στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Πέρα από το γεγονός ότι είναι ένας σπάνιος κύπριος και ένας καλός φίλος. Άλλωστε είναι άλλο πράγμα να συνομιλείς με ένα που υποσκάπτει τη διαδικασία και άλλο με κάποιον που την θέλει να φτάσει σε αίσιο τέρμα.
Πολλοί ανταπαντούν εδώ ότι είχαμε και την επιλογή Ταλάτ που δεν οδήγησε τα πράγματα στο ποθούμενο αποτέλεσμα. Πέραν της γνωστής απάντησης πως επί Ταλάτ υπήρξαν βήματα, θέλω να προσθέσω πως βλέπω προσωπικά διαφορές ανάμεσα στους δύο.
Θέλω να σχολιάσω και λίγο τη σιωπή της Τουρκίας μετά την εκλογή του. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφω δεν ανακοινώθηκε οτιδήποτε. Νομίζω πως ο Ερντογάν αναμένει από τον κύριο Ακιντζί να κινηθεί πρώτος. Για προσωπικούς και εγωιστικούς λόγους. Ας θυμηθούμε ότι είχαν τουλάχιστον μια κόντρα στον παρελθόν. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό στον δημόσιο διάλογο! Εννοώ πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να εκφέρω δημόσια άποψη για το τι πρέπει να κάμει επί αυτού ο κος Ακιντζί.
Είναι λοιπόν για μένα σημαντικά θετική η απόφαση των Τουρκοκυπρίων. Στέλλουν μήνυμα στη Τουρκία πως ανησυχούν και εναντιώνονται στον εναγκαλισμό της. Θέλουν να συντηρήσουν την ταυτότητα τους! Φοβούνται πως μέσα στον μακροχρόνιο θα χάσουν αυτή την ιδιαίτερη ταυτότητα. Και στέλλουν και σε μας το μήνυμα πως θέλουν λύση! Μας στέλλουν εκκωφαντικό μήνυμα ελπίδας. Να το πάρουμε και να το μεταλαμπαδεύσουμε.
Εμείς βέβαια όπως και οι ίδιοι δεν θέλουμε παρά μόνο μια λύση που θα σταθεί και θα λειτουργήσει. Και αν οι Τουρκοκύπριοι δεν θέλουν μιά, τον εναγκαλισμό της Τουρκίας, εμείς έχουμε τους ίδιους ή και περισσότερους λόγους να θέλουμε να τον αποφύγουμε. Κριτήριο είναι τα επεμβατικά δικαιώματα. Να μας λείπουν.
Υ.Γ: Μέχρι να στεγνώσει το μελάνι του κειμένου αυτού ήλθε η πρώτη αντιπαράθεση Ακιντζί – Ερντογάν. Νομίζω πως η στάση του Μουσταφά Ακιντζί σ’ αυτό το θέμα επιβεβαιώνει όσα έγραψα γι’ αυτόν, αλλά επιβεβαιώνει και όσα έγραψα για την Τουρκία. Κλείνω με το εξής. Ακούω απόψεις ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή πολιτική κονίστρα που προαναγγέλλουν πως αυτά που λέω εδώ, αλλά και αυτά που λένε και πολλοί άλλοι, δεν αποτελούν παρά μια ψευδαίσθηση. Και πως ακόμα μπερδεύουμε την ελπίδα με την ψευδαίσθηση. Νομίζω πως το θέμα είναι το τι θέλει πραγματικά κάνεις. Φοβούμαι πως αυτοί θέλουν, θέλουν ναι, όλα αυτά να είναι μια ψευδαίσθηση.
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: “Στα αθώα μάτια αυτού του μικρού κοριτσιού που πανηγύριζε την εκλογή του Ακιντζή , ας βάλουμε όλη την πίστη μας ! Για το μέλλον όλων των παιδιών της Κυπρου μας . Και το όνομα αυτής Durusu ( που σημαίνει καθαρό νερό ) ! Durusu Uyar”
Γράφει: Τάκης Χατζηγεωργίου
