Όλοι θα μιλήσουν αυτές τις ημέρες. Θα καταγγείλουν και θα προβούν σε αναλύσεις.
Για αυτό το λόγο αισθάνομαι μια συστολή μπροστά στην ανάγκη, την υποχρέωση και το δικαίωμα μου, να μπω και εγώ σ’ αυτόν το χορό των αναλύσεων.
Επιπρόσθετα σκέφτομαι πως είναι εύκολη δουλειά ο ψόγος και η κριτική. Όμως, όταν ο ψόγος και η κριτική είναι πέρα από αναγκαία θα πρέπει να λέγονται και να καταγράφονται.
Έμεινα προσωπικά έκπληκτος όταν άκουσα την απάντηση του βοηθού γενικού Εισαγγελέα στα όσα του καταμαρτυρά το πόρισμα. Επισημαίνω ότι ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου κατάγγειλε πιθανή εμπλοκή κάποιων στο υπό διερεύνηση ζήτημα, χωρίς ωστόσο να πει, ή να υποδείξει ότι οι καταγγελλόμενοι είχαν συνεργήσει με δόλο, ή είχαν οποιοδήποτε όφελος από τις “καταγγελλόμενες” πράξεις ή παραλείψεις τους.
Ο Εισαγγελέας και ο βοηθός γενικός Εισαγγελέας, δεν μπορεί να καταγγελθούν και να διωχθούν ποινικά, αν κατά τη συνήθη άσκηση της εργασίας τους έκαναν κάποιο λάθος. Θα καταγγελθούν αν έκαμαν αυτό το λάθος σκόπιμα, ή με δόλο, ή για να έχουν ίδιον όφελος. Τέτοια καταγγελία δεν έγινε από τον βοηθό γενικό Εισαγγελέα. Είπε απλά να ανοίξουν όλοι οι λογαριασμοί. Να ανοίξουν, καμιά αντίρρηση υποθέτω.
Στη συνέχεια βέβαια – βλέποντας πως δεν μπορεί να υπάρξει διερεύνηση χωρίς καταγγελία για ιδίον ώφελος – προχώρησε να ψελλίσει κάτι.
Τέλος οφείλω να πω αυτό που ξέρουν όλοι, ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο και βαθύτερο. Και αυτό οφείλεται στο ότι ο δημόσιος βιος της Κύπρου κατεκλύσθη από ανθρώπους με περισσή υπεροψία και μέθην, και ταυτόχρονα με το ελάχιστο δημόσιο αίσθημα και επάρκεια. Γεμίσαμε με “ευδιάθετους” τύπους που εκνευρίζονται εύκολα. Γεμάτοι βεβαιότητες, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς ευθυκρισία. Γιατί γεμίσαμε από τέτοιους; Επειδή τους χειροκροτούμε. Προσωπικά έπαψα το χειροκρότημα. Σπάνια θα με δείτε να κάνω κάτι τέτοιο. Ίσως στο θέατρο. Όπου τα πράγματα είναι πιο αληθή.
Και υπάρχει μεγάλη ουρά από πίσω. Δεκάδες συνωστίζονται για μια θέση στο τραπέζι. Στη πλειονότητα τους είναι φορτωμένοι ματαιοδοξία και ανεπάρκεια. Και πιστεύουν ότι έχουν τον θεό μαζί τους.
Τι να γίνει; Έσπασε το απόστημα και το πύον θα βγει. Αυτό είναι θετικό! Κατά τα αλλά τα πολιτικά πρόσωπα που έχουν αυξημένη επάρκεια και αυξημένο δημόσιο αίσθημα, να σηκώσουν ανάστημα απέναντι σε κάθε θέμα που θεωρούν ότι πρέπει σταθερά να αντιμετωπίσουν. Και να πολεμούν οριζόντια το ψέμα και κατά τον ίδιο τρόπο να υπερασπίζονται την αλήθεια. Εννοώ, ανεξάρτητα από το που ανήκει κανείς, οι υποχρεώσεις του αφορούν όλους.
Και μια τελευταία φράση. Είναι όλα μαύρα; Ίσως! Αλλά δέστε τι φανάρι μεγάλο μας άναψε ο γενικός Εισαγγελέας. Εύγε! Και να στηριχτεί!
Υ.Γ: Ήθελα αυτή την εβδομάδα να έγραφα κάτι για την Ελλάδα. Δεν με άφησε η επικαιρότητα στη Κύπρο. Αισθάνομαι την ανάγκη έστω και με δύο γραμμές να πω “η Ελλάδα ταλαντεύεται μεταξύ του χάους και της ταπείνωσης”. Χρειάζονται υπερβάσεις που φοβούμαι πως δεν θα γίνουν. Οι εταίροι σήκωσαν νυστέρια.
Γράφει: Τάκης Χατζηγεωργίου
