Δεν είναι τόσο οι λέξεις που ακούστηκαν, όσο η ένταση που επεκράτησε.
Αναφέρομαι στην τελευταία 16 Νοεμβρίου 2015 συνάντηση του κ. Γιούνκερ με τον κ. Ερτογάν. Παρών και ο κ. Τουσκ. Αν διαβάσει κανείς τα πρακτικά όπως αποκαλύπτονται στο Euro2Day δεν μπορεί κανείς παρά να απορήσει για την εγκράτεια που επέδειξαν οι Γιούνκερ και Τουσκ απέναντι στον εμπρηστικό και υβριστικό κ. Ερτογάν.
”Τα τρία δις είναι για τους πρόσφυγες και χρειάζονται άλλα τρία, είπε και πρόσθεσε ”Στην Ελλάδα δώσατε τετρακόσια”. Ξεχνώντας βέβαια πως είναι δανεικά. Απειλεί με κύματα προσφύγων. Μουγκρίζει στο απαίτημα για άνοιγμα κεφαλαίων. Κανείς δεν του ανταπαντά, ότι το κυπριακό είναι εμπόδιο και πρέπει να προχωρήσει στη λύση του. Αν δεν θέλετε λέει να μας εντάξετε να μας το πείτε. Εδώ έχει δίκαιο. Δεν θέλουν την Τουρκία μα δεν της το λένε. Αλλά από την άλλη και η Τουρκία ενώ είναι βέβαιη πως δεν θέλει πλήρη ένταξη δεν το λέει επίσης.
Όταν του λένε ”μα σε υποδεθήκαμε σαν πρίγκιπα πριν μερικούς μήνες ανταπαντά, και πάλι έχοντας το δίκαιο με το μέρος του ”σαν πρίγκιπα έ; λες και είμαι εκπρόσωπος κανενός αφρικανικού προτεκτοράτου”. Γιατί λέω πως είχε δίκαιο; Μα γιατί είναι φανερό πως ο κος Γιούνκερ αντί να πιάσει το θέμα από τα κέρατα, προσπάθησε να τον εξευμενίσει. Η συζήτηση δεν ήταν ειλικρινής. Τον έχουν ανάγκη και σκύβουν. Όταν βγουν έξω βρίζουν ανάμεσα στα δόντια.
Μέγα ερώτημα. Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος στο κυπριακό. Αντιπρόσωποι του έχουν στείλει ως τώρα πολλά “λεκτικά” θετικά μηνύματα. Όμως ο Ρετζέπ δεν μίλησε ακόμα.
Ελπίζω πως παρά την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ή ακριβώς ένεκεν της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει, να βλέπει πως η μόνη του διέξοδος είναι η αγκίστρωση πάνω σ’ αυτό που βρίζει. Την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό έσπευσε ξανά κοντά του η κα Μέρκελ. Για να του πει αυτό που δεν μπόρεσε ο Γιούνκερ. ”Σε έχουμε ανάγκη, μας έχεις ανάγκη. Ας βρούμε πως θα βαδίσουμε. Θα σου δώσουμε αυτό που χρειάζεσαι. Θα μας δώσεις αυτό που μπορείς”. Όμως και πάλι κανείς δεν ανοίγει το κυπριακό, μπροστά στον Ρετζέπ.
Αναφέρθηκα στην ανάγκη του να αγκιστρωθεί στη ΕΕ. Γιατί; Διότι κανείς και κανένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώνει επί πολύ αν πολεμά σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα ενώ την ίδια ώρα φλέγεται το κέντρο του. Ελπίζω αυτή η ανάγκη να τον σπρώξει στην επίλυση του κυπριακού με ένα τρόπο που να μας βρίσκει σύμφωνους. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να πλησιάσει αυτό που ονόμασα ”αγκίστρωση στην ΕΕ”.
Όμως το ότι δεν μίλησε ως τώρα, δεν είπε λέξη για το κυπριακό, είμαι υποχρεωμένος να το σκέφτομαι. Και να παρακολουθώ τις συνομιλίες και υπ’ αυτό το πρίσμα. Υπό το πρίσμα της σιωπής του. Είναι γι’ αυτό που επέμενα σε διάφορα άρθρα μου ότι οι κύριοι Αναστασιάδης και Ακιντζί πρέπει να κινηθούν με ταχείς ρυθμούς. Το ξερογύρισμα γύρω από τα διάφορα ζητήματα δεν βοηθά. Να καταλήξουν σ’ αυτό που πρέπει και μπορούν για να μπορέσουμε να αντικρύσουμε το πραγματικό πρόβλημα στα μάτια. Που είναι ο στρατός και οι εγγυήσεις.
Που είναι η ανάγκη της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκύπριων να έχουμε μια λύση που δεν θα επιτρέπει σε κανένα άλλο κράτος να παρεμβαίνει ή να επηρεάζει έστω τις δικές μας αποφάσεις. Για να φέρουμε δηλαδή στο γήπεδο την Τουρκία πρέπει να τελειώνουμε με την ούτω καλουμένη εσωτερική πτυχή. Αλλά και εκατέρωθεν δηλώσεις που ερμηνεύουν την λύση επίσης δεν είναι υποβοηθητικές. Καταλαβαίνω πολύ καλά πότε μια δήλωση έχει μόνο στόχο ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, γίνονται δηλαδή για κατανάλωση από ένα ποίμνιο. Έλα όμως που την ίδια ώρα ακούν όλοι; Τι θα γίνει με αυτό το θέμα; Θα αναλωνόμαστε άλλοι στην υπερβολή και άλλοι στην ορθή ανάγνωση; Οι δημόσιες δηλώσεις τελευταία του κου Ακκιντζί ως απάντηση σε συνέντευξη του κ Αναστασιάδη δεν προσφέρουν τη σωστή υπηρεσία, και πολύ σωστά δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι δεν θα μπούμε σε από αέρος διαπραγμάτευση. Όμως οι δηλώσεις αυτές, από μόνες τους καταδεικνύουν ένα πρόβλημα.
Και όλα αυτά ενώ ο Ρετζέπ δεν έχει μιλήσει! Είμαι της εντύπωσης ότι στο θέμα των εγγυήσεων ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν μας επιφυλάσσει μια θετική έκπληξη.
Υγ. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του άρθρου μου, όταν ακουστήκαν οι δηλώσεις του κ. Ερτογάν για την Μόρφου και τους εποίκους. Σκέφτηκα λοιπόν να αλλάξω τουλάχιστον τον τίτλο του άρθρου. Κατέληξα όμως πως ο τίτλος εξακολουθεί δυστυχώς να είναι σωστός. Ο Ρετζέπ δεν μίλησε ακόμα.
Γράφει: Τάκης Χατζηγεωργίου
