Η Σουηδία ήταν πάντα μια χώρα που με κάποιο τρόπο σχετιζόταν με την Κύπρο.
Δεν αναφέρομαι μόνο στα μέλη της Ουνφικύπ που είναι το πρώτο που μας έρχεται στο νου. Ούτε στο ότι ανασκαφές απο Σουηδούς αρχαιολόγους έγινα πάρα πολλές στη χώρα μας. Να θυμίσω εδώ οτι ίσως το μεγαλύτερο κυπριακό μουσείο βρίσκεται στη Στοκχόλμη. Κι αυτό γιατί μια συμφωνία με τον Μακάριο προέβλεπε πως όποτε βρίσκονταν δύο αρχαία αντικείμενα τα ίδια, μπορούσαν να πάρουν το ένα. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως καταλήξαμε να υπάρχει στο Στοκχόλμη το μεγαλύτερο κυπριακό μουσείο με πέραν των 60.000 αντικειμενων. Παλιότερα μάλιστα ονομαζόταν «Κυπριακό μουσείο». Πρόσφατα το μετονόμασαν σε Μεσογειακό. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου.
Το θέμα μου αφορά το σήμερα και την καινοφανή δράση των Σουηδών στην παραγωγή ενέργειας από ανακυκλώσιμα υλικά. Σήμερα λοιπόν 680.000 σπίτια στη χώρα αυτή έχουν θέρμανση και ηλεκτρισμό απο την μετατροπή σκουπιδιών σε ενέργεια. Και μάλιστα με εργοστάσια που υπάγονται στους δήμους και στο κράτος . Κατι σαν ημικρατικοί οργανισμοί. Πιο συγκεκριμμένα κάθε 4 τόνοι σκουπιδιών παράγουν, ή κάνουν να εξισούνται με ένα τόνο γκάζι. Δεν θα μείνω όμως στα της Σουηδίας που μπορεί να είναι ένα παράδειγμα και για μας και για άλλους. Ας το διευρύνουμε λιγο, ή πιο σωστά ας το εξειδικεύσουμε λίγο για να δούμε έστω μόνο την εικόνα που έχει να κάνει με τα πλαστικά.
Ένας Ευρωπαίος σήμερα καταναλώνει 100 κιλά πλαστικού τον χρόνο. Πολλαπλασιάστε επι 500.000.000 ( πεντακόσια εκατομμύρια) για να βρείτε πόσο πλαστικό καταναλώνεται κατ έτος στην Ευρώπη. Φτάνουμε αισίως στα 50.000.000.000 .(πενήντα δισεκατομύρια τόνους ετησίως.) Απ αυτά δεν ξέρει κανείς ποιά ειναι η πραγματικότητα σε σχέση με την ανακύκλωση. Αν πιστέψουμε πάντως την κομισσιόν , και γιατί όχι , σε παγκόσμιο επίπεδο, ανακυκλώνεται περίπου το 15%. Που πάνε όμως αυτά τα πλαστικά ; Ας μείνουμε στα της Ευρώπης .
Μέχρι πρόσφατα πολλές ευρωπαικές χώρες τα πουλούσαν στην Κίνα. Μια χώρα που θέλει να γίνει ο ηγέτης του κόσμου σε θέματα ανακύκλωσης. Σημειώστε εδώ οτι μια καλή βιομηχανία ανακύκλωσης μπορεί να δημιουργήσει πέρα απο μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας, και ένα πολύ μεγάλο όγκο κέρδους για το κράτος. Όμως η Κίνα έστειλε εδω και δυό χρόνια περίπου τελεσίγραφο στην Ευρώπη. Δεν αγοράζω άλλα. Το γιατι; Προφανώς γιατι θέλει να αντιμετωπίσει πιο ενεργά το θέμα της ρύπανσης στην ίδια τη χώρα, αλλά και γιατι πολλές χώρες αναμίγνυαν τα απόβλητα με αποτέλεσμα να μην ήταν καθόλου εύκολη η διαλογή. Τρίτο γιατι θέλει να κοιτάξει προς την κατεύθυνση αυτού που είπα προηγουμένως , να ετοιμαστεί δηλαδή για να γίνει η πρώτη παγκοσμίως χώρα στη βιομηχανία της ανακύκλωσης. Ισως μιλάμε για την πιο προσοδοφόρα βιομηχανία του μέλλοντος. Να υπογραμμίσω εδω πως η Γερμανία κινείται ήδη προ στην ίδια κατεύθυνση. Και μάλιστα με τη δημιουργία μιας βιομηχανίας η οποία θα μετατρέπει την ανακύκλωση σε ενέργεια. Να μου το θυμηθείτε πως μια μέρα θα πωλούμε τα απόβλητα μας , κυρίως τα πλαστικά στη Γερμανία.
Θα μπορούσαμε εμείς εδω στη Κύπρο να σκεφτούμε και να δημιουργήσουμε κάτι ανάλογο; Η απάντηση πρέπει να προκύψει απο πιο ειδικούς επι του θέματος.
Ασχολήθηκα πρόσφατα με το θέμα αυτό επειδή το ραδιόφωνο του Πολίτη μου υπενθύμισε ενα θέμα που ενέγραψα στο ευρωκοινοβούλιο το 2018 και το οποίο αφορούσε μια μεγάλη απάτη που λάμβανε χώρα στη Βρεττανια .Το θέμα τοτε πήρε διαστάσεις με πολλά δημοσιεύματα στον ξένο τύπο , κυρίως στη Γερμανια , την Αγγλία και την Ελλάδα. Η απάτη είχε να κάμει με διάφορες εταιρείες οι οποίες επιχορηγούντο απο το κράτος ,ανάλογα με τις ποσότητες πλαστικών που διαχειρίζοντο. Προφανως παραφούσκωναν τους αριθμούς φουσκώνοντας ταυτόχρονα και τις τσέπες τους. Δεν είναι η διαφθορά τοπικό ζήτημα , αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ενθαρρύνει. Μερικοί απ αυτούς κατέληξαν στη φυλακή.
Το θέμα όμως δεν τελειώνει εδω . Μάλλον κάπου εδω αρχίζει. Ειναι γνωστό οτι τα πλαστικά δεν αποσυντίθεντα ούτε με την πάροδο κάποιων αιώνων. Σπαζουν σε μικρά κομματάκια και παραμένουν για πάντα στο περιβάλλον. Καταλήγουν λοιπόν στη μεγάλη τους πλειονότητα στίς χωματερές μολύνοντας το υπόστρωμα , αλλά και στις θάλασσες και τους ωκεανούς με τά ίδια και χειρότερα αποτελέσματα. Εκατομμύρια πουλιά και ψάρια τρώνε αυτά τα πλαστικά και πεθαίνουν. Ας ρίξουμε όμως μια πιο εξειδικευμένη ματιά στη Κύπρο όπου μαζεύονται περίπου 200.000 τόνοι πλαστικού κατ έτος. Κυρίως απο μεγάλες εταιρείες όπως είναι η Κοκα Κολα, η ΚΕΟ, ο Φωτιαδης κλπ.
Αυτό το πλαστικό που μαζεύεται υπολογίζεται πως αποτελεί λιγότερο από το 20% του συνολικού όγκου πλαστικών που καταναλώνουμε. Στη συνέχεια δε πουλάμε σε άλλες χώρες αυτά τα απορρίμματα.
Σκεψου παγκόσμια και δράσε τοπικά είχε λεχθεί κάποτε . Ανεξάρτητα δε από την άποψη μου πως σήμερα τείνει να αναστραφεί αυτή η εξίσωση, υπό την έννοια πως πρέπει πια να σκεφτόμαστε τοπικά αλλά να δρούμε συλλογικά και παγκόσμια, πέρα λοιπόν απ αυτή την άποψη είναι σημαντικό να ξέρουμε πως η πριβαλλοντική συνείδηση δεν σωζει το σπίτι του γείτονα. Ειναι το σπίτι μας που σώζει. Διότι όλες οι αυλές έχουνε πια γίνει μία.
Όμως ενώ η περιβαλλονρική συνείδηση των πολιτών είναι μια σημαντική παράμετρος , αυτό που θα βοηθήσει πραγματικά είναι η παράμετρος του κράτους. Υπάρχει άμεση ανάγκη για λήψη μέτρων που θα αυξάνουν την ανακύκλωση, την επαναχρησιμοποίηση και θα μειώνουν φυσιολογικά την πλαστική ρύπανση .Χρειαζόμαστε επειγόντως έρευνα για νέα υλικά όπως είναι τα βιοπλαστικά που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τα τα συμβατικά πλαστικά , και μάλιστα με πιθανώς χαμηλότερο κόστος. Πάνω απ όλα χρειάζεται η Κύπρος να παρακολουθεί τις καλές πρακτικές και να τις αναπροσρμόζει στις τοπικές ιδιαιτερότητες και ανάγκες.
- Τάκης Χατζηγεωργίου
- Ευρωβουλευτης 2009-2019
