Home Τάκης Χατζηγεωργίου Η Κύπρος και η επίσκεψη Ολάντ στην Τουρκία. Του Τάκη Χατζηγεωργίου

Η Κύπρος και η επίσκεψη Ολάντ στην Τουρκία. Του Τάκη Χατζηγεωργίου

775555544433332246476478kj0

 


Παρά το γεγονός ότι η επίσκεψη του Προέδρου της Γαλλίας στην Τουρκία, ήταν η πρώτη μετά από 22 χρόνια, εντούτοις δεν έφερε μαζί της τίποτα ουσιαστικά νεώτερο.

Βασικά οι δύο χώρες έμειναν στις διαπιστωμένες θέσεις τους. Είτε αυτό αφορά την προοπτική ένταξης της Τουρκίας, είτε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ζητήματα που πρέπει κανείς να διαβάσει πίσω από τις δηλώσεις και να τα αναλύσει με επίκεντρο το Κυπριακό πρόβλημα.

Ομολογώ όμως ότι πια αισθάνομαι άβολα να μιλώ για Κυπριακό πρόβλημα γιατί αισθάνομαι πως όσο το παρατραβούμε στο χρόνο, κάνει το ίδιο το πρόβλημα να μετατρέπεται στην σκιά του. Παρ’ όλα αυτά, όλα τα ζητήματα εξελίσσονται με απρόβλεπτες πολλές φορές προεκτάσεις. Και είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως το Κυπριακό ως ζήτημα σύγκρουσης και ως ζήτημα επιβίωσης θα επανέλθει, τόσο για τους Ελληνοκύπριους όσο και για τους Τουρκοκύπριους.

Γι’ αυτό είναι δουλειά των πολιτικών, καθήκον κάθε πατριώτη να πολεμά για την επίλυσή του.

Επανέρχομαι όμως στην διασύνδεση του ζητήματος με την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Τουρκία.

Ο Γάλλος πρόεδρος δεν είπε λέξη για τα κεφάλαια που κρατά κλειστά η Γαλλία, αλλά είπε για τα κεφάλαια που κρατά κλειστά η Κύπρος.

Πρόσθεσε μάλιστα ότι μπορεί η χώρα του να παίξει ρόλο γιατί μπορεί να μιλά και με τις δύο πλευρές. Την Κύπρο δηλαδή και την Τουρκία.

Καθόλου μα καθόλου δεν πιστεύω ότι ο κος Ολάντ έχει οποιοδήποτε ενδιαφέρον να παίξει οποιονδήποτε ρόλο. Έχει πολύ πιο σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσει.

Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι τα οικονομικά οφέλη από την συνεργασία με την Τουρκία, κυρίως από πωλήσεις οπλικών συστημάτων ή και εγκαταστάσεις σταθμών πυρηνικής ενέργειας.

Γι’ αυτό, αυτό που πρέπει να αναμένουμε είναι αύξηση της πίεσης προς την Κυπριακή κυβέρνηση.

Τι πρέπει να κάνουμε;

Για να το βρούμε αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε βαθειά που βρισκόμαστε, ποια είναι τα δεδομένα μας και τι μπορούμε να πετύχουμε. Και κατά την ταπεινή μου άποψη έχουμε μπροστά μας την εξής εικόνα.

Δεν αξιοποιήσαμε όσα είχαμε επιτύχει ως σήμερα και ρίξαμε τον εαυτό μας προς τα πίσω. Οι άλλοι όμως προχωρούν. Και τα γεγονότα μας προλαβαίνουν. Σύντομα θα μας φέρουν ενώπιον τετελεσμένων. Εάν δεν ενεργήσουμε άμεσα θα εγκλωβιστούμε στην απομόνωση με τον κίνδυνο να αποδεχτούμε πολύ περισσότερα από αυτά που κάποτε κατηγορούσαμε ως παραχωρήσεις. Αν λοιπόν τώρα δεν ευοδωθεί η προσπάθεια λύσης, θα έχουμε άνοιγμα των κεφαλαίων που κρατά κλειστά η Γαλλία, θα έχουμε αύξηση της πίεσης για άνοιγμα των κεφαλαίων που έχουμε κλειστά εμείς, θα εντατικοποιηθεί η προσπάθεια για απ’ ευθείας εμπόριο καθώς και η προσπάθεια για παρατηρητές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το καθεστώς στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Ποιος νοιάζεται θα μου πείτε; Τι κι’ αν γίνει το εμπόριο, τι κι’ αν επιταχυνθεί η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας χωρίς Λύση, τι κι’ αν αντιπροσωπευθεί το καθεστώς.

Με κείνο και με τούτο, πέρασαν 40 χρόνια, πέθανε η πλειοψηφία των προσφύγων, έθαψαν μαζί με το σώμα και τον πόνο τους, και οι πολιτικοί (κάποιοι πολιτικοί) κτίζουν το μέλλον τους στη βάση της ελευθερίας των περιοχών που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία.

Νομίζω όμως ότι δουλειά κάθε έντιμου πολιτικού, που έχει υποχρέωση να βλέπει μακριά, είναι να υπερασπιστεί την υπόθεση Λύσης γιατί χρόνια μετά από το Τώρα, η Κύπρος πιο πολύ με Λίβανο θα μοιάζει παρά με την Κύπρο που ξέραμε ως τώρα. Ούτε η Χεζμπολάχ δεν θα μας λείπει. (Βέβαια στον τόπο μας, όποιον προβλέπει, τον περιγελούμε και όταν έλθουν τα γεγονότα, είτε τα προέβλεψε είτε όχι, τον διαπομπεύουμε.) Είμαι της άποψης, και το καταθέτω με παρρησία, ότι η Τουρκία έχει ανάγκη τη Λύση. Και μάλιστα νομίζω πως το βλέπει. Για να προχωρήσουμε λοιπόν χρειάζεται να το λύσουμε μεταξύ μας. Να συγκρουστούμε με την αδιαφορία που οδηγεί στο κακό μας μέλλον, και να συγκρουστούμε με όσους καλλιεργούν και οργανώνουν την αδιαφορία γιατί πιστεύουν (ας τους δώσω το άλλοθι) ότι έχουμε πιο βέβαιο μέλλον με την παρούσα κατάσταση, παρά με Λύση. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ο Πρόεδρος να κάνει σωστή διάγνωση. Μα και για την σωστή διάγνωση χρειάζεται θάρρος. Που πάντα μας απολείπει όταν πέσουν τα κάρβουνα στα χέρια μας.

Γράφει: Τάκης Χατζηγεωργίου