Όλα τα διεθνή αεροδρόμια έχουν μάλλον ονόματα μεγάλων πολιτικών ηγετών καθολικά αποδεκτών. Ή περίπου έστω, καθολικά αποδεκτών.
Σωστό ή λάθος δεν είναι της ώρας να εξεταστεί. Ούτε θα εξετάσω εδώ αν ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν ή δεν ήταν μεγάλος πολιτικός ηγέτης καθολικά αποδεκτός. Ξέρω σίγουρα πως ο ίδιος δεν θα πρόκρινε μια τέτοια απόφαση. Το έχει πει ήδη εν ζωή σε διάφορες συνεντεύξεις του και αυτό τον τιμά.
Η απόφαση όμως του υπουργικού είναι παντελώς λανθασμένη και θα τολμούσα να πω εξοργιστική. Είναι μια απόφαση διχαστική, η οποία όσους χαροποιεί άλλους τόσους ενοχλεί. Και από την άλλη, ανοίγεις οδοφράγματα και την ίδια ώρα στέλλεις διχαστικά μηνύματα; Είναι αυτό, άλλη μια απόφαση των αρίστων;
Εγώ θα ήθελα να αναδείξουμε ένα άλλο πρόσωπο της Κύπρου! Ένα πρόσωπο που έχουμε τόσο πολύ ανάγκη. Το πρόσωπο του πολιτισμού μας.
Ο Βασίλης Μιχαηλίδης κέκτηται αυτού του δικαιώματος.
Η ποίηση του έχει στοιχεία παγκοσμιότητας, ακόμα και όταν μιλά με εκείνο τον ασύγκριτο τρόπο για την Ρωμιοσύνη. Φέρνουμε στην επιφάνεια την Τέχνη και διαλαλούμε σε μας και σε ξένους πως πάνω απ’ όλα είναι η ανάγκη της Ανάτασης, που σπρώχνει τους ανθρώπους προς τα εμπρός. Είναι η ανάγκη της Τέχνης που μας φέρνει πιο κοντά. Αν κάποτε το καταφέρνουν και οι πολιτικοί αυτό, ας δοθεί και σ’ αυτούς η ανάλογη τιμή, καμία αντίρρηση. Ενόσω όμως δεν το καταφέρνουν, ενόσω δεν το καταφέρνουμε, ας στρέψουμε ξανά ταπεινά το βλέμμα προς την Τέχνη.
Αν δεν αρέσει αυτή η ιδέα, ας σκεφτούμε και μια δεύτερη. Διεθνής αερολιμένας ΖΗΝΩΝ.
Ένας μεγάλος κύπριος Φιλόσοφος. Με λόγο που ενώνει ακόμα και σήμερα. Που στέλλει το μήνυμα της σκέψης και της φιλοσοφίας ως πανανθρώπινης ανάγκης, σε καιρούς χαλεπούς.
Μόνο δέκα άνθρωποι να αναρωτηθούν ποιος ήταν αυτός ο Βασίλης Μιχαηλίδης, ποιός ήταν αυτός ο Ζήνων, είναι αρκετός Λόγος για να σκεφτούμε την ιδέα.
Δυστυχώς το μόνο βέβαιο είναι που δεν αξιωθήκαμε ηγέτες που να έχουν διαβάσει δκυό κουτσιά γράμματα, πέρα από τις εφημερίδες. Και αυτές ίσως μόνο τα κομμάτια που αναφέρονται σ’ αυτούς.
Κατά τα άλλα μετά από κάθε συνάντηση των ηγετών, ακολουθεί δείπνο. Δείπνο με πολύ καλό κλίμα μαθαίνω. Μα πάρα πολύ καλό. Άρχισε να με ανησυχεί αυτό πάρα πολύ.
Γράφει: Τάκης Χατζηγεωργίου
