Όταν ένας όγκος ανθρώπων περνά δύσκολα, ή περνά μέσα από συμπληγάδες και τραχείς καιρούς, είναι ίσως φυσικό οι κακουχίες, να σπρώχνουν στις υπερβολές, στις βεβαιότητες, μα δυστυχώς πολλές φoρές στις δεισιδαιμονίες.
Παρακολουθώ με πολύ ανησυχία (όχι μονό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου πραγματικά θάλλει το φαινόμενο) να βαθαίνουν μέσα σε πολλούς ανθρώπους οι ακλόνητες πεποιθήσεις. Η απολυτότητα. Η απόλυτη βεβαιότητα. Δεν θα ανασύρω προς βοήθεια μου τη φράση του Ράσελ πως οι ανόητοι είναι γεμάτοι βεβαιότητες και οι έξυπνοι γεμάτοι αμφιβολίες. Δεν χρειάζομαι το στήριγμα του Φιλόσοφου. Δεν το κάνω γιατί δεν πιστεύω πως υπάρχουν ανόητοι και έξυπνοι. Υπάρχουν άνθρωποι που το περιβάλλον, οι κοινωνικές συνθήκες, οι ευκαιρίες της ζωής, τους έκαναν να σκέπτονται, να προβληματίζονται, να ανατρέπουν τις παραδοξότητες, και υπάρχουν άλλοι που τα δεδομένα δεν τους βοήθησαν. Ούτε το περιβάλλον, ούτε οι κοινωνικές συνθήκες.
Νομίζω όμως πως είναι χρέος, όσων θεωρούν πως αυτό πρέπει να πράξουν, να ονοματίσουμε αυτές τις υπερβολές, αυτές τις δεισιδαιμονίες που άρχισαν να βαθαίνουν με πολλούς κινδύνους για τον τόπο και το μέλλον μας.
Όχι, δεν θα αναφερθώ στις χιλιάδες αναρτήσεις στο Facebook, του τύπου “διαβάστε γιατί ενώ υπάρχει δεν μας προμηθεύουν το φάρμακο του καρκίνου”. Ή ακόμα παραπάνω “μάθετε γιατί οι Εβραίοι δεν παθαίνουν καρκίνο”. Ούτε για το άλλο για μια δήθεν επίθεση του Βλαντιμίρ κατά του Ερτογάν που του είπε λέει “αν συνεχίσεις έτσι θα κατέβω να σε κάψω”.
Με αφορμή όμως αυτά θα σας πω μερικές δεισιδαιμονίες που μας κατέκλυσαν και δεν μας βοηθούν καθόλου. Μια τέτοια είναι πως η Τρόικα δεν διαπραγματεύεται ποτέ, και πως αυτό που λέει είναι νόμος. Ή πρέπει να γίνεται νόμος. Από την άλλη, ή από την ανάποδη, υπάρχει η βεβαιότητα πως μπορούμε να τους πούμε αι σιχτίρ και πως μετά θα είναι όλα μια χαρά. Είχα βροντοφωνάξει κυριολεκτικά μέσα στη Ευρωβουλή, όταν επεβλήθη το κούρεμα (αυτή η βάρβαρη πράξη κατά της Κύπρου) πως “όταν βρούμε τα πόδια μας θα μελετήσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο, να σας πούμε το μεγάλο αντίο”. Όταν είσαι υγιής, όταν στέκεις στα πόδια σου, όταν είσαι δυνατός, τότε ναι έχεις καθαρό νου και αποφασίζεις τι το ορθόν να πράξεις. Όταν όμως είσαι στην κατάσταση που είμαστε τώρα, παλληκαρισμοί δεν χωρούν. Χωρεί όμως η σοβαρότητα, η μελέτη και το σταθερό βάδισμα. Και η κυβέρνηση θα πρέπει να μάθει πως η έγκαιρη και ειλικρινής διαβούλευση είναι μεγίστη ανάγκη. Κυρίως για να αμβλύνονται οι εντάσεις ανάμεσα στα κόμματα και κυρίως ανάμεσα στο κόσμο.
Η άλλη βεβαιότητα όμως που συνέχει κάποιους που λένε να φύγουμε από την ΕΕ και να τελειώνουμε μ’ αυτούς τους αλήτες είναι επίσης μια πάρα πολύ επικίνδυνη κουβέντα. Ιδιαίτερα όσοι είμαστε έντονα κριτικοί για την ΕΕ πρέπει πρώτοι να υποδείξουμε τους κινδύνους. Όχι γιατί βλέπω οποιονδήποτε να σκέφτεται στα σοβαρά κάτι τέτοιο, αλλά γιατί το πότισμα, το αφιόνισμα του λαού με αυτές τις απίστευτες υπερβολές είναι ήδη μια επικίνδυνη πράξη.
Είπα πριν πως δεν θα αναφερθώ στα διάφορα του Facebook για τον Πούτιν και τον Ερτογάν, που θα κατέβει να τον κάψει. Όμως μια άλλη βεβαιότητα που τείνει να μας κατακλείσει είναι πως ο Πούτιν μπορεί μεν να μην κατέβει μια βόλτα ως το Βόσπορο να κάψει τη Τουρκία, αλλά όπου να’ ναι θα βρει ένα τρόπο να μας σώσει. Μέρα νύχτα αυτή είναι η έγνοια του. Λες και υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να κάνει σήμερα αυτό που δεν έκανε χτες. Όταν δηλαδή του ζητήσαμε τα δανεικά για να αποφύγουμε την τρόικα. Άλλου παπά ευαγγέλιο αν θα αποφεύγαμε την Τρόικα αν μας έδινε ακόμα ένα δάνειο.
Καθαρές κουβέντες. Κανένας δεν θα μας σώσει αν δεν σώσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Και για να γίνει αυτό θέλει καθαρό μυαλό. Και για να έχουμε καθαρό μυαλό πρέπει να στήσουμε το κράτος μας. Αργά ίσως. Σταθερά όμως.
Μια άλλη απίστευτη υπερβολή είναι πως το κυπριακό μπορεί να συνεχίσει επ’ άπειρον να είναι αυτό που είναι σήμερα. Άλυτο μεν, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα δε. Έχουν πολλοί κάποιου τύπου λύσεις στο τσεπάκι τους. Και θα τις ανασύρουν στην ώρα τους.
Μια άλλη υπερβολή είναι πως οι Αμερικανοί εργάζονται πυρετωδώς κ’ οσονούπω θα την πάρουμε την πόλη. Της Αμμοχώστου. Δική μου άποψη είναι πως η Αμμόχωστος θάρθει ξανά στους κατοίκους της αν οι κάτοικοι της πάνε στην πόλη τους. Έχω ξαναπεί πως χωρίς κίνημα λαού, επι-θετικό κίνημα λαού προς τη Πόλη που αποτελεί το αδύνατο σημείο της κατοχής, ας μην περιμένουμε αποτελέσματα από ενέργειες άλλων. Γενικότερα για το κυπριακό, ναι, πιστεύω πως χρειαζόμαστε και τις ενέργειες άλλων.
Μια τελευταία υπερβολή μας (για να μην μπω και εγώ στη υπερβολή) είναι το σύνθημα “όλοι είναι ίδιοι” . Όλοι οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι. Πέρα από το ότι δεν είμαστε καθόλου μα καθόλου, όλοι ίδιοι, αυτή η στοχευόμενη προσπάθεια τείνει να σπρώχνει στην ιδέα. “να φύγουν οι πολιτικοί για να ‘ρθουν οι τραπεζίτες”. Αυτό και αν είναι πραγματικά αρρωστημένο.
Κλείνω. Ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury μιλώντας πριν λίγες μέρες στον καθεδρικό του Bristol παραδέχτηκε πως έρχονται στιγμές που σκέπτεται ´”Υπάρχει Θεός; Και, που είναι ο Θεός;”
Η αμφιβολία μας κάνει όλους σοφότερους. Κι’ εγώ στ’ αλήθεια αμφιβάλλω για όσα έγραψα. Σκέφτομαι δηλαδή μήπως πράγματι κατεβεί και τον κάψει!
Γράφει: Τάκης Χατζηγεωργίου
