Τιμή στον Γλαύκο Κληρίδη! Ναι, αλλά όχι αλά καρτ.
Τιμή σε ολόκληρη την πολιτική σκέψη του ανθρώπου που ήταν μερικές δεκαετίες πιο μπροστά από την εποχή του. Του πολιτικού που ήταν βαθειά δημοκράτης πριν υπάρξει καν δημοκρατία σ’ αυτό τον τόπο. Και, βέβαια, στο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής σκέψης.
Είδαμε πολλή υποκρισία αυτές τις μέρες. Εμετική πολλές φορές. Ακούσαμε υπεραπλουστεύσεις και υπερβολές που ούτε ο ίδιος θα ενέκρινε. Αυτό που δεν ακούσαμε ήταν μια ανάλυση των δύσκολων αποφάσεων του και μια αναφορά στις όχι και τόσο δημοφιλείς απόψεις του. Μείναμε, όπως πάντα, στα πιο εύκολα, τα πιο εύπεπτα, αυτά που βολεύουν. Όμως, ο Κληρίδης πήγαινε μια ζωή κόντρα στο ρεύμα και έλεγε όσα κανείς άλλος δεν τόλμησε να πει. Και αυτά τα λόγια του, τα μη ευχάριστα, είναι τα μόνα χρήσιμα στους νουνεχείς. Τα υπόλοιπα είναι απλώς ωραία συνθήματα για τους καιροσκόπους.
Άργησε ο Κληρίδης να γίνει Πρόεδρος. Αν δεν ήταν ο 4ος Πρόεδρος, αλλά ο 2ος, η ιστορία τούτου του νησιού ίσως έπαιρνε διαφορετική πορεία. Βέβαια, πάλι το κατεστημένο θα «συνωμοτούσε» για να τον σταματήσει. Όμως, κάποια πράγματα θα ήταν σίγουρα διαφορετικά. Δεν θα κάναμε φλάμπουρο τον λεγόμενο μακροχρόνιο αγώνα, για παράδειγμα. Ούτε θα φτάναμε στο σημείο να προτιμούμε και να προβάλλουμε τη «δεύτερη καλύτερη λύση» ως πρώτη.
Τιμήσαμε τον Κληρίδη, Πολιτεία και λαός, αλλά μείναμε – όπως πάντα – σε επιφανειακό, κοινωνικό επίπεδο. Χάσαμε την ευκαιρία να μάθουμε και κάτι, να συζητήσουμε και κάτι σοβαρά σε σχέση με τις επιλογές του και τις παρακαταθήκες του. Έτσι, μάλλον θα συνεχίσουμε την πολιτική της ιστορικής ονειροπόλησης αντί για την πολιτική του ρεαλισμού, της διορατικότητας και της σωφροσύνης που εκείνος πρέσβευε. Την πολιτική του σκέψη την θάψαμε και κείνη, με τιμές.
Γράφει: Στέλιος Γεωργίου
