Στη δική μας αντίληψη, οι πολιτικές ευθύνες για το κλείσιμο του Συνεργατισμού είναι δεδομένες και συγκεκριμένες. Αυτές βρίσκονται στην κυβέρνηση του Αναστασιάδη – Συναγερμού.
Είναι η κυβέρνηση που ανέλαβε να σώσει τον Συνεργατισμό. Είναι η κυβέρνηση που, σύμφωνα με τις δηλώσεις και διακηρύξεις της, ανέλαβε να τον εξυγιάνει και να τον παραδώσει πίσω στην κοινωνία. Είναι η κυβέρνηση που, από την ώρα που ανέλαβε τη διαχείριση του Συνεργατισμού, επανειλημμένα διακήρυσσε ότι υλοποιούνται οι στόχοι που τέθηκαν, ότι οι Ευρωπαίοι είναι ικανοποιημένοι, ότι πλέον η διαχείριση είναι επαγγελματική, ότι ο Συνεργατισμός έχει επάρκεια ρευστότητας και πολλά άλλα. Αν όλα ήταν έτσι όπως τα διαφήμιζαν οι κυβερνώντες ο Συνεργατισμός δεν θα είχε την κατάληξη που τελικά είχε.
Οι κυβερνώντες βέβαια δεν αποδέχονται καμία ευθύνη για το κλείσιμο του Συνεργατισμού. Προσπαθούν να αποποιηθούν των ευθυνών μεταθέτοντάς τις σε άλλους. Καταβάλλουν προσπάθεια να αποδώσουν τις ευθύνες στην περίοδο πριν από το 2013. Προβλήματα στο Συνεργατισμό πριν το 2013 όντως υπήρχαν, όπως προβλήματα υπήρχαν και στις τράπεζες, τα οποία προκάλεσαν στην Κύπρο την οικονομική κρίση και την οδήγησαν στο μνημόνιο.
Με την κρατικοποίηση όμως του Συνεργατισμού και την ανακεφαλαιοποίησή του είχε ανοίξει μια νέα σελίδα. Αυτή τη σελίδα είχαν αναλάβει οι κυβερνώντες να διαχειριστούν και απέτυχαν οικτρά, ενώ συνεχώς δήλωναν ότι τα πράγματα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο.
Η συμφωνία δε που έκαναν για το ξεπούλημα του Συνεργατισμού, φορτώνοντας στους ώμους των πολιτών σχεδόν 8 δισεκατομμύρια ευρώ για να σωθεί μια ιδιωτική τράπεζα, είναι κάκιστη και σκανδαλώδης. Για τους κυβερνώντες, όμως, ακόμα και αυτή η εμφανέστατα ετεροβαρής και επιζήμια συμφωνία για το κράτος και τους πολίτες, είναι καλή και επωφελής. Ούτε κουβέντα για το γεγονός ότι χάθηκε μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του λαού, την οποία βεβαίως η Δεξιά ποτέ δεν στήριξε για τον απλούστατο λόγο ότι αποτελούσε τροχοπέδη στην αυθαιρεσία και το ολιγοπώλιο των τραπεζών.
Ο καταστροφικός ρόλος, λοιπόν, της κυβέρνησης για το φάγωμα του Συνεργατισμού είναι αδιαμφισβήτητος. Πολλά από αυτά που λέγονται στην Ερευνητική Επιτροπή έρχονται να διαμορφώνουν το παζλ των κυβερνητικών χειρισμών και μεθοδεύσεων για να φαγωθεί ο Συνεργατισμός. Ιδιαίτερα η κατάθεση της Διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας κ. Χρυστάλλας Γιωρκάτζιη ήταν πολύ αποκαλυπτική για το σκηνικό –και ειδικά το παρασκήνιο- της όλης πολιτικής των κυβερνώντων για το Συνεργατισμό.
Η Διοικήτρια είπε πολλά στην Ερευνητική Επιτροπή. Ξεχωρίζουν τρεις σημαντικές αναφορές:
- Για την κατάσταση στο Συνεργατισμό ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ήταν πλήρως ενήμερος. Όπως ενήμερος ήταν και ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Όπως κατέθεσε η κ. Γιωρκάτζιη, ενημέρωσε τον Πρόεδρο για την κατάσταση στο Συνεργατισμό από το 2016. Το 2018 είχε πέντε συναντήσεις μαζί του και μάλιστα οι δύο από αυτές έγιναν λίγες εβδομάδες πριν από τις Προεδρικές εκλογές, όταν σημειώνονταν πολλές εκροές και υπήρχε έντονος ψίθυρος για κλείσιμό του. Ενώ ο Πρόεδρος και οι κυβερνώντες γνώριζαν την πολύ κακή κατάσταση του Συνεργατισμού, σιώπησαν, απέκρυψαν και παραπλάνησαν γι’ αυτήν. Προφανέστατα, για τον κ. Αναστασιάδη και τους κυβερνώντες απόλυτη προτεραιότητα ήταν η επανεκλογή στον Προεδρικό θώκο.
- Οι κυβερνώντες όχι απλά διόρισαν ανεπαρκείς ανθρώπους για να χειριστούν τον Συνεργατισμό, αλλά ανθρώπους που είναι εξ’ απορρήτων τους. Έβαλαν τους εντελώς δικούς τους ανθρώπους για να κάνουν τα δικά τους στο Συνεργατισμό. Κουμπάρους, συμμαθητές και συμφοιτητές…. Πλέον έχει γίνει πεποίθηση στην κοινωνία ότι το περιλάλητο «άριστοι των αρίστων» των κυβερνώντων σημαίνει τους ημέτερους που βρίσκονται πέριξ του Προεδρικού και της Πινδάρου.
- Ο Συνεργατισμός μπορούσε να σωθεί. Οι κυβερνώντες όμως δεν προσπάθησαν καθόλου να τον σώσουν. Ήθελαν να τον χαρίσουν στο μεγάλο κεφάλαιο και το έκαναν με τους χειρότερους όρους για το δημόσιο συμφέρον.
Ο Συνεργατισμός αποτελεί ακόμα μια απόδειξη –την πιο ηχηρή- ότι η κυβέρνηση της Δεξιάς εξυπηρετεί με τις πολιτικές της τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της κοινωνίας. Υπηρετώντας αυτές τις πολιτικές δίνει πάρα πολλά σε πολύ λίγους και πολύ λίγα στους πολλούς.
Γράφει: Στέφανος Στεφάνου
