«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το θέμα (σημ. τα χρυσά διαβατήρια) έχει «θαμπώσει» την εικόνα της Κύπρου στην Ευρώπη. Ήδη από την προηγούμενη Επιτροπή Γιούνκερ είχαμε προειδοποιήσει. Φτάσαμε στο σημείο η τωρινή Επιτροπή να κινήσει διαδικασία επί παραβάσει…».
Αυτή η δήλωση ανήκει στον Αντιπρόεδρο της Κομισιόν, Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος σχολίαζε το θέμα με το πρόγραμμα των κατ’ εξαίρεση πολιτογραφήσεων της Κύπρου. Ουσιαστικά, ο Ευρωπαίος Επίτροπος λέει ότι ο Νίκος Αναστασιάδης και η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ κορόιδευαν επί μακρόν την Ευρώπη για το πρόγραμμα των «χρυσών διαβατηρίων». Κέρδιζαν χρόνο υποσχόμενοι αποτελεσματικά μέτρα τα οποία ποτέ δεν έλαβαν, γι’ αυτό και με το πέρασμα του χρόνου ο αριθμός των κατ’ εξαίρεση πολιτογραφήσεων αυξανόταν αντί να μειώνεται.
Η δήλωση του Αντιπροέδρου της Κομισιόν διαψεύδει τον Νίκο Αναστασιάδη και τους κυβερνώντες ότι δεν γνώριζαν τα προβλήματα. Τα γνώριζαν, αλλά τα απέκρυπταν από τις πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία λέγοντας ψέματα. Τόσο μεγάλη ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ να αποκρύψει τα προβλήματα, που ακόμα και τις δύο γνωματεύσεις της Νομικής Υπηρεσίας του κράτους (το 2015 και 2016) στο θέμα τις κράτησε επτασφράγιστες στα συρτάρια για να μην μάθει κανείς τίποτα.
Μαζί με την απόκρυψη των προβλημάτων, η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ κατέφυγε και στα πατριωτικά αντανακλαστικά των πολιτών. Όποτε έβγαιναν πληροφορίες για τις λαμογιές εκατομμυρίων που γίνονταν στο πλαίσιο του προγράμματος πολιτογραφήσεων, οι κυβερνώντες τις απέδιδαν σε σκοπιμότητες που στόχευαν να πλήξουν την Κύπρο.
Μ’ αυτό τον τρόπο είχε τοποθετηθεί ο Νίκος Αναστασιάδης τον Ιανουάριο του 2019, όταν η Κομισιόν δημόσια προειδοποίησε την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ ότι θα λάβει μέτρα εναντίον της Κύπρου για τα «χρυσά διαβατήρια». Την κατηγόρησε ότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες των ανταγωνιστών της Κύπρου!
Ακόμα και όταν τον περασμένο Αύγουστο ο Αλ Τζαζίρα είχε προβάλει το πρώτο ρεπορτάζ του για τα «χρυσά διαβατήρια», η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν ότι πίσω από τις αποκαλύψεις βρίσκεται τουρκικός δάκτυλος.
Όσοι δε στο εσωτερικό άσκησαν κριτική για τα κακώς έχοντα του προγράμματος, γίνονταν αντικείμενο επιθέσεων από μέρους της κυβέρνησης ότι τάχα πλήττουν την εικόνα της χώρας μας λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «μόνοι μας πυροβολούμε τα πόδια μας».
Εγείρεται το ερώτημα: αφού η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ γνώριζε τα προβλήματα και τους κινδύνους για τη χώρα μας, γιατί άφησε τα πράγματα να οδηγηθούν στον διεθνή διασυρμό της Κύπρου και στην καταγγελία της από μέρους της ΕΕ;
Από τα γεγονότα και τις εξελίξεις γίνεται προφανές ότι η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ αντί την προστασία της Κύπρου από τους κινδύνους προτίμησε να εξυπηρετήσει τα ισχυρά συμφέροντα μεγάλων δικηγορικών, λογιστικών, ελεγκτικών γραφείων και εταιρειών ανάπτυξης γης. Πολλά από αυτά τα γραφεία και εταιρείες έχουν ισχυρές σχέσεις με την κυβέρνηση και επηρεάζουν καθοριστικά τις αποφάσεις και ενέργειές της. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης προφανώς επηρεάστηκαν και από το γεγονός ότι στενοί συγγενείς του ιδίου του Προέδρου, καθώς και πρώην και νυν μελών της κυβέρνησης επωφελήθηκαν του προγράμματος.
Η αυταπόδεικτη σύγκρουση συμφέροντος του Προέδρου και μελών της κυβέρνησης θέτει τεράστιο ζήτημα πολιτικής και ηθικής τάξης για τους κυβερνώντες. Τους καθιστά μέρος του προβλήματος της διαπλοκής και της διαφθοράς που επί των ημερών της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ έχει πραγματικά απογειωθεί, όπως καταγράφεται σε αξιόπιστους διεθνείς δείχτες.
Γι’ αυτή την απαράδεκτη, σε ένα ευνομούμενο κράτος, κατάσταση η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Ούτε για το σκάνδαλο των «χρυσών διαβατηρίων», ούτε για τη σύγκρουση συμφερόντων, ούτε για το διεθνή διασυρμό της Κύπρου. Ο Νίκος Αναστασιάδης «ξέχασε» όσα έλεγε το 2013, ότι δηλαδή στα δύσκολα ο Πρόεδρος πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη και να βγαίνει μπροστά, θέση την οποία προεκλογικά στέγασε κάτω από το σύνθημα «η κρίση θέλει ηγέτη».
Ο Ν. Αναστασιάδης «ξέχασε» κι αυτά που έλεγε ότι προτιμά να είναι ωφέλιμος παρά αρεστός και με τις πράξεις του κατέληξε να μην είναι ούτε ωφέλιμος ούτε και αρεστός. Οκτώ χρόνια παραμονής στην προεδρία ο Ν. Αναστασιάδης μπορεί να μην έπεισε ότι η «κρίση θέλει ηγέτη», έπεισε όμως ότι η διαφθορά επί ημερών του εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον ίδιο και, πιο σημαντικό, την Κυπριακή Δημοκρατία. Σ’ αυτό πέτυχε απόλυτα!
