Η επικίνδυνη κατάσταση που προκαλείται από τις παρανομίες και τις προκλήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ αποκάλυψε τη γύμνια της πολιτικής της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ.
Τίποτα απ’ όλα όσα εδώ και καιρό προπαγανδίζει η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει επιτευχθεί. Οι εξελίξεις διέλυσαν τις ψευδαισθήσεις που, με σύμμαχό τους τη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ, καλλιεργούν οι κυβερνώντες στους πολίτες.
Οι πολυδιαφημισμένες τριμερείς και τετραμερείς συναντήσεις που θα «οχύρωναν την Κύπρο έναντι της Τουρκίας» και θα την καθιστούσαν «Άρχοντα της περιοχής» έχουν ναυαγήσει κάτω από το βάρος της διακοπής του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακόμα και τις αναφορές για τον EastMed οι κυβερνώντες έχουν περιορίσει εξαιτίας των πολύ λίγων, μέχρι ανύπαρκτων, πιθανοτήτων να υλοποιηθεί.
Η κυβερνητική πολιτική των ευρωπαϊκών κυρώσεων που θα «κάνει την Τουρκία να πονέσει», επίσης έπεσε στο κενό. Η περιλάλητη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη συνθλίβηκε κάτω από τα μεγάλα συμφέροντα που κυριαρχούν στην ΕΕ. Η άρνηση της Ένωσης να επιβάλει ουσιαστικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας διέλυσε το κυβερνητικό αφήγημα ότι μπορούμε να γωνιάσουμε την κατοχική δύναμη διαμέσου των Βρυξελλών. Η Τουρκία συνεχίζει να παρανομεί στην κυπριακή ΑΟΖ και να γκριζάρει περιοχές χωρίς κανένα ουσιαστικό κόστος. Οι εξελίξεις έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι με την πολιτική τους οι κυβερνώντες όχι μόνο δεν κατάφεραν να αξιοποιήσουν τον παράγοντα του φυσικού αερίου ως καταλύτη για την προώθηση λύσης στο Κυπριακό, αλλά έδωσαν τη δυνατότητα στην Τουρκία να το μετατρέψει σε πρόβλημα.
Αντί όμως οι κυβερνώντες, υπό το βάρος των εξελίξεων, να διορθώσουν ανάλογα την πολιτική τους, συνεχίζουν να έχουν ως προτεραιότητα την επικοινωνιακή διαχείριση. Εκμεταλλευόμενοι την προκλητική και έκνομη συμπεριφορά της Τουρκίας αποδομούν την ανάγκη για επίτευξη λύσης στο Κυπριακό. Στις δηλώσεις τους, αόριστα αναφέρονται σε λύση χωρίς να κάνουν αναφορά στη συμφωνημένη βάση λύσης της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, καθώς και στη συμφωνία του Βερολίνου, η οποία προνοεί για συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Κρανς Μοντανά αξιοποιώντας το κεκτημένο που δημιουργήθηκε στις πολυετείς διαπραγματεύσεις.
Παρά το γεγονός ότι οι εξελίξεις ισοπέδωσαν όλα τα βασικά αφηγήματα των κυβερνώντων, αυτοί συνεχίζουν να παραμένουν καθηλωμένοι στα συνθήματα. Το νέο σύνθημα της κυβερνητικής πολιτικής είναι η θέση για έναρξη διαλόγου μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας για οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Λογική φαντάζει η θέση. Τα γεωγραφικά δεδομένα της περιοχής υποχρεώνουν σε διάλογο για οριοθέτηση της ΑΟΖ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν πρόκειται να δεχθεί να εισέλθει σε κανένα διάλογο μαζί της. Αυτό το γνωρίζει καλά η κυβέρνηση, όπως βεβαίως το γνωρίζει και ο διεθνής παράγοντας, ο οποίος έχει άλλη άποψη απ’ αυτή της κυπριακής κυβέρνησης σχετικά με την επίλυση του θέματος.
Αυτό διαπιστώνεται στις ανακοινώσεις του διεθνούς παράγοντα σχετικά με τις παρανομίες της Τουρκίας. ΟΗΕ, ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία (για να αναφέρουμε τους πιο βασικούς παίχτες του διεθνούς παράγοντα) υποδεικνύουν ότι η λύση του Κυπριακού θα επιλύσει τα προβλήματα που αφορούν στο φυσικό αέριο και θα δημιουργήσει προοπτικές για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου. Μάλιστα, ο ΓΓ του ΟΗΕ σε Εκθέσεις του, υπογραμμίζει τη μεγάλη σημασία που έχουν οι συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ για τα θέματα του φυσικού αερίου και των θαλασσίων ζωνών.
Μετά τη συνολική κατάρρευση της πολιτικής τους, οι κυβερνώντες θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να παρακάμπτουν τη λύση του Κυπριακού ή να προσπαθούν να την υποκαταστήσουν με κάτι άλλο. Ενώπιον των επικίνδυνων εξελίξεων, η κυβέρνηση οφείλει να τερματίσει την πολιτική των εντυπώσεων και να ασχοληθεί με την ουσία. Το status quo διολισθαίνει προς το χειρότερο, οι κίνδυνοι για τον λαό μας -Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους- μεγεθύνονται και η διχοτόμηση παγιώνεται. Δεν μπορεί αυτό να μην το κατανοούν οι κυβερνώντες. Εκτός κι αν παίζουν καθυστέρηση μέχρι οι εξελίξεις να κάνουν αυτό που οι ίδιοι δεν τολμούν να ομολογήσουν. Να παγιωθεί η διχοτόμηση και ο καθένας να πάρει το κομμάτι της ΑΟΖ που του αναλογεί, όπως προεκλογικά είχε δηλώσει ο Νίκος Αναστασιάδης για να το αποδώσει αργότερα σε γλωσσικό ολίσθημα. Μήπως τελικά δεν ήταν τέτοιο;
