Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά στη χώρα μας; Απλώς για να βρούμε τα 5.8 δις που δεν μας δίνουν; Δεν νομίζω!.
Να θυμίσω ότι το μνημόνιο το συμφωνήσαμε τον Νοέμβριο και αυτό που παρέμεινε σε εκκρεμότητα ήταν μόνο το ποσό ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Όλοι γνώριζαν, μεταξύ των οποίων και το ΔΝΤ, ότι ο δανεισμός θα ήταν γύρω στα 17 δις μέχρι το 2016 (περίπου 10 δις για τράπεζες και 7 δις για το Κράτος). Καμιά ένσταση τότε από το ΔΝΤ.
Τι άλλαξε. Γιατί τόσο ακραίες προσεγγίσεις σε μια μικρή οικονομία που δεν αποτελεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη; Γιατί να ανησυχεί το ΔΝΤ ότι μια χώρα με τα ενεργειακά αποθέματα της Κύπρου θα είχε πρόβλημα να αποπληρώσει το 1 δις περίπου που του αναλογεί στο δάνειο που θα μας δώσουν;
Μας λένε κάποιοι ότι αργήσαμε και πέσαμε στη δίνη της προεκλογικής εκστρατείας στη Γερμανία. Είναι έτσι άραγε;
Η δική μου εκτίμηση είναι ότι η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Κύπρου είχε εγκλωβιστεί σε δύο βασικές πολιτικές διακηρύξεις τις όποιες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι του ΔΝΤ και οι πολιτικοί ταγοί που τους καθοδηγούν. Οι προεκλογικές διακηρύξεις ήταν:
1. Η διαχείριση της κρίσης δανεισμού της Κύπρου στο πλαίσιο της Τρόικας ανεξαρτήτως κόστους και χρόνου.
2. Η επιδίωξη μιας δυτικοκεντρικής εξωτερικής πολιτικής με ΝΑΤΟ-φιλικές σχέσεις και η μη εμπλοκή της Ρωσίας σε ένα πακέτο απευθείας δανεισμού.
Αυτές οι δεσμεύσεις έδωσαν τη χρυσή ευκαιρία να μας κτυπήσουν «με ένα σπάρο τρία τρυγόνια»:
1. Μας εγκλώβισαν τα χαράματα του περασμένου Σαββάτου στην Τρόικα με τον ωμό εκβιασμό για αποκοπή του ELA προς τις τράπεζες μας αν δεν αποδεχτούμε το «κούρεμα», αν δεν πληρώσουν και οι Ρώσοι μεγιστάνες (οι οποίοι διακινούν πολύ περισσότερο χρήμα στις χώρες τους απ’ ότι στην Κύπρο!).
2. Κτυπώντας τους Ρώσους καταθέτες, αποδυνάμωσαν κάθε δυνατότητα πρόσβασης προς τη Ρωσία για απευθείας δανεισμό και κλόνισαν συθέμελα τους οικονομικούς και οικονομικούς δεσμούς μας με τη Μόσχα.
3. Μας επέβαλαν έμμεσα μια δυτικο-ελεγχόμενη εξωτερική πολιτική χωρίς δυνατότητα απεγκλωβισμού, αδρανοποιώντας έτσι το Ρωσικό παράγοντα στο Συμβούλιο Ασφαλείας σε σχέση με το Κυπριακό. Με ποια ερείσματα θα προσεγγίσουμε ξανά την Ρωσία για να σταματήσουμε ένα ενδεχόμενο κακό ψήφισμα;
To ΔΝΤ είναι ένας χρηματοδοτικός οργανισμός με πολιτική ατζέντα. Γνωρίζουμε ότι το ελέγχουν οι ΗΠΑ και ότι εφαρμόζουν τις πολιτικές τους μέσω διαχείρισης οικονομικών κρίσεων και μάλιστα με τη μορφή του κατεπείγοντος.
Στην περίπτωση της Κύπρου πιστεύω πως χρησιμοποίησαν ως αφορμή τις Γερμανικές εκλογές και το ειδικό βάρος της Γερμανίας στα πλαίσια της ΕΕ για να επιβάλουν αυτό που περιέγραψε για πολλές χώρες η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ». Δηλαδή, επιβολή μιας εξωτερικής πολιτικής στην Κύπρο μέσω του πακέτου δανεισμού.
Στο βιβλίο της η Κλάιν προβάλλει την ομοιότητα ανάμεσα στις πρακτικές της CIA και τις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τις πολιτικές τους. Αυτό συμβαίνει τώρα και στην Κύπρο όπου το ΔΝΤ και η Γερμανία προσπαθούν με οικονομικούς όρους να την ελέγχουν πολιτικά τα επόμενα χρόνια. Αλλιώς δε μπορεί να γίνει κατανοητή η επιμονή τους σε σαρωτικές φιλελεύθερες αντιλαϊκές ρυθμίσεις για εξασφάλιση ενός ασήμαντου για εκείνους ποσού.
Οι επιπτώσεις αυτής της «σωτήριας» ξένης παρέμβασης είναι καταστροφικές:
• Η Κύπρος οπισθοδρομεί και ψάχνει για νέο μοντέλο ανάπτυξης. Ακόμα και το φυσικό αέριο δεν θα μπορέσει να μας σώσει αφού κάποτε θα εξαντληθεί ενώ θα είναι διαρκώς δεσμευμένο στην αποπληρωμή ενός υπέρογκου δανείου. Άλλωστε δεν είναι σοφό να μεταπηδάς από ένα μοντέλο μονοδιάστατης οικονομίας σε άλλο μονοδιάστατο μοντέλο. Η διαμόρφωση μιας πολυδιάστατης οικονομίας αναπόφευκτα θα καθυστερήσει μέσα στο κλίμα μιας καθολικής και παρατεταμένης ύφεσης.
• Μειώνεται η ελκυστικότητα της χώρας για επενδύσεις με το πλήγμα αξιοπιστίας που δύσκολα επανορθώνεται και την αύξηση του εταιρικού φόρου στο 12.5%.
• Αυξάνεται σημαντικά η ανεργία τόσο στον τομέα των υπηρεσιών όσο και σε άλλους τομείς ενώ μειώνεται και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων.
• Επιβάλλονται ιδιωτικοποιήσεις και ιδιωτικά μονοπώλια όχι γιατί αυτό έχει ανάγκη η οικονομία αλλά, γιατί αυτό επιβάλλει μια χρεοκοπημένη φιλοσοφία!
• Περιορίζεται το ενδιαφέρον των Κινέζων για ακίνητα, εκεί που άρχισε να δίνει πνοή στην οικοδομική βιομηχανία.
• Προκύπτει έλλειψη ρευστότητας έστω και με απεριόριστο ELA (emergency liquidity assistance). Ξεκάθαρος τους στόχος είναι η σμίκρυνση του τραπεζικού τομέα. Επομένως, περιορισμός σε ρευστότητα και δάνεια για ανάπτυξη. Οι ειδικοί το ονομάζουν «credit crunch».
• Παραμένουν τα ψηλά επιτόκια αφού μας ανταγωνίζονται με υψηλότοκες καταθέσεις οι ελληνικές τράπεζες μέσω των παραρτημάτων τους εδώ.
• Κάποια σημερινά «καλά δάνεια» μπορεί να μετατραπούν εξελικτικά σε «κακά δάνεια». Άρα, θα υπάρξει ανάγκη και άλλης ανακεφαλαιοποίησης για την «καλή τράπεζα».
• Η συμφωνία για αποφυγή διπλής φορολογίας με Ρωσία πιθανόν να αναθεωρηθεί.
• Τα έσοδα του κράτους μειώνονται. Το έλλειμμα ξεφεύγει από τα συμφωνηθέντα πλαίσια του Μνημονίου. Αναπόφευκτα, ακολουθούν περαιτέρω περικοπές στο δημόσιο και βαθύτερη ύφεση.
Έπεται και η έρευνα για «ξέπλυμα χρήματος». Και αν βρουν κάτι για το οποίο θεωρήσουν πως πρέπει να τιμωρηθούμε περισσότερο;
Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Αντί να αυτομαστιγωνόμαστε και να υποκύπτουμε στις απειλές και τα εφιαλτικά διλήμματα που τίθενται μπροστά μας, καλύτερα να ανακτήσουμε τη χαμένη μας περηφάνια και να αντιληφθούμε ότι αν τραβήξουμε το δρόμο που μας δείχνει η Τρόικα θα υποδουλωθούμε και θα υποφέρουμε για χρόνια, ίσως μέχρι να εξαντληθεί το φυσικό αέριο! Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση άλλα διλήμματα έβαζε στον κόσμο προεκλογικά. Τα τωρινά δεν δικαιολογούνται ούτε είναι αποδεκτά, όπως άλλωστε δεν ήταν ούτε τα προεκλογικά.
Η οικονομία είναι η πρώτη πράξη του εγκλήματος. Η δεύτερη πράξη θα είναι το Κυπριακό. Κι αν τώρα χάνουμε τον έλεγχο της οικονομίας και της διοίκησης του κράτους μας, με μια εκβιαστική λύση του Κυπριακού θα τα χάσουμε όλα.
Καιρός να απεμπλακούμε εντελώς από την Τρόικα αφού έχουμε αντιληφθεί ότι δεν θέλουν το καλό μας. Κλήθηκαν εδώ ως εταίροι να αντιμετωπίσουμε από κοινού μια ακόμα έκφανση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που παρέσυρε ένα ακόμα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήρθαν με άλλες, κάθε άλλο παρά αλληλέγγυες, προθέσεις. Καιρός να πηγαίνουν. Εκφράστηκαν από δικούς μας ανθρώπους (ευτυχώς διαθέτουμε μορφωμένους επαγγελματίες επί των οικονομικών και δεν ξεγελιόμαστε) εσωτερικές λύσεις. Αν η τωρινή κυβέρνηση δεν είναι πρόθυμη να τις εφαρμόσει και επιμένει στην υποδούλωσή μας, τότε θα κριθεί αυστηρά από το λαό. Τη ζημιά την έχει ήδη κάνει.
Γράφει: Σταύρος Μαλάς
