Απόλυτα ασφαλείς προβλέψεις για τις επικείμενες «προεδρικές» εκλογές δεν μπορούν να υπάρξουν.
Τα δημοσκοπικά ευρήματα εν πολλοίς «πειραγμένα» είναι αναξιόπιστα. Το μόνο, θεωρητικά, βέβαιο στοιχείο είναι πως ο νικητής θα αναδειχθεί σε επαναληπτική εκλογική διαδικασία. Ο Ντερβίς Έρογλου εξακολουθεί να φαντάζει ως το φαβορί των εκλογών. Έχοντας οικοδομήσει για χρόνια ένα ευρύτατο δίκτυο πελατειακών σχέσεων, με δεδομένη την επίσημη στήριξη των δύο κομμάτων της κεντροδεξιάς – Κόμμα Εθνικής Ενότητας 27,33%, Δημοκρατικό Κόμμα 23,16% – και μεγάλης μερίδας των εποίκων – ψηφοφόρων διατηρεί ένα σαφές προβάδισμα έναντι των ανθυποψηφίων του. Στην τελική ευθεία για τις εκλογές ο Έρογλου θα εργαλειοποιήσει τον φόβο και την ανασφάλεια που προκαλεί σε πολλούς Τουρκοκυπρίους ένας δυνητικός «ξεριζωμός» από πιθανές εδαφικές παραχωρήσεις στο πλαίσιο μιας συνολικής λύσης του Κυπριακού και θα αναδείξει εαυτόν ως τον αυθεντικότερο εκφραστή της συντήρησης του εδαφικού status quo. Επιπλέον, θα επιχειρήσει να πολώσει την αντιπαράθεση προσδοκώντας να επαναπατρίσει παραδοσιακούς ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς που αυτή την στιγμή φέρονται να επιλέγουν είτε την υποψηφιότητα του Κουτρέτ Οζερσάϋ είτε την αποχή.
Ο φιλελεύθερος Οζερσάϋ που προσδοκεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την γενικευμένη απαρέσκεια του εκλογικού σώματος, έναντι των παραδοσιακών κομματικών σχηματισμών, αναμένεται να αντλήσει κάποια υποστήριξη στα αστικά κέντρα, από νέους ψηφοφόρους και τα πιο μορφωμένα κοινωνικά στρώματα. Βασική πολιτική του προτεραιότητα η διασφάλιση ποσοστού 8% – 10%, εξέλιξη που ευνοεί τους μετεκλογικούς του σχεδιασμούς αναφορικά με την δημιουργία ενός νέου κομματικού σχηματισμού που θα κινείται στον ενδιάμεσο χώρο. Όλες οι μέχρι στιγμής ενδείξεις συνηγορούν πως ο Οζερσάϋ θα προκρίνει, στον δεύτερο γύρο των εκλογών, την κατά συνείδηση ψήφο.
Το μεγάλο ενδιαφέρον εστιάζεται στην «μάχη της Αριστεράς» το αποτέλεσμα της οποίας θα κρίνει και τον ανθυποψήφιο του Ντερβίς Έρογλου στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών. Η υποψήφια, του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος (ΡΤΚ), Σιμπέλ Σιμπέρ, έντονα ταυτισμένη με το τουρκικό κυβερνών κόμμα ΑΚΡ και έχοντας να αντιμετωπίσει τις ιδεολογικές «ενστάσεις» πολλών συντρόφων, της για τις «δεξιές» της ιδεολογικές καταβολές αλλά και την κυβερνητική φθορά από την διακυβέρνηση του ΡΤΚ δυσκολεύεται να οικοδομήσει εκλογική δυναμική. Παραταύτα έχει ως αφετηρία την εκλογική επιρροή του ΡΤΚ το οποίο στις βουλευτικές εκλογές του 2013 είχε εξασφαλίσει 38% του εκλογικού σώματος, γεγονός που θα πρέπει να της δίνει ένα, οριακό έστω, προβάδισμα έναντι του Μουσταφά Ακκιντζί.
Άλλωστε, τα συναθροισμένα ποσοστά των κομμάτων που υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Ακκιντζί κινούνται λίγο πιο πάνω από το 10% – Κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας (ΚΚΔ) 7,41%, Κόμμα Ενωμένης Κύπρου (ΚΕΚ) 3,15%. Το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο η διαφαινόμενη, όπως καταγράφεται δημοσκοπικά, ροή ψηφοφόρων του ΡΤΚ προς τον Ακκιντζί είναι αρκετή για να του δώσει «εισιτήριο» για τον δεύτερο γύρο των εκλογών. Ο πρώην δήμαρχος Λευκωσίας θα πρέπει να αντλήσει, περίπου το 35% της εκλογικής δύναμης του ΡΤΚ καθώς και κάποιους ψήφους από τον χώρο της κεντροδεξιάς για να μπορέσει να επιτύχει τον στόχο του. Το εγχείρημα παρότι εξαιρετικά δύσκολο δεν είναι ακατόρθωτο, καθότι η υποψηφιότητα Ακκιντζί συνιστά για πολλούς Τουρκοκυπρίους την μοναδική επιλογή που διασφαλίζει τη αυθύπαρκτη παρουσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας και τον απογαλακτισμό της από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Τουρκίας. Συνιστά, δηλαδή, έκφραση μιας ανάγκης για ανάδειξη της ταυτότητας τους, μίας υπαρξιακής ανησυχίας έναντι των αφομοιωτικών απειλών που βιώνουν συνεπεία της ηγεμονικής παρουσίας της Τουρκίας στον τουρκοκυπριακό χώρο. Για αυτό άλλωστε ο Ακκιντζί δείχνει να αποτελεί επιλογή και για (απροσδιόριστο) αριθμό ψηφοφόρων πέραν του κεντροαριστερού χώρου, οι οποίοι αισθάνονται πως απειλείται η τουρκοκυπριακή κοινοτική ύπαρξη από την ισλαμοποιημένη εκδοχή της «Μητέρας Πατρίδας». Σε κάθε περίπτωση οι πιθανότητες εκλογικής επικράτησης του Μουσταφά Ακκιντζί είναι μειωμένες συνεπεία της περιορισμένης επιρροής που διαθέτει ανάμεσα στους εποίκους – ψηφοφόρους (30%-35% του εκλογικού σώματος). Από την άλλη η Σιμπέρ διαθέτει ισχυρά ερείσματα ανάμεσα στους εποίκους και για αυτό ακριβώς τον λόγο συνιστά μεγαλύτερη απειλή για τον Ντερβίς Έρογλου.
Γενικότερα, ωστόσο, οι προοπτικές εκλογικής επικράτησης των Σιμπέρ και Ακκιντζί υπονομεύτηκαν, σε ένα βαθμό, συνεπεία της ελληνοκυπριακής απόφασης για αποχώρηση από την διαπραγματευτική διαδικασία. Μια εξέλιξη που, δυστυχώς, αποτυπώθηκε στην δυναμική της προεκλογικής εκστρατείας προς όφελος του Ντερβίς Έρογλου, καθότι είναι εξαιρετικά δύσκολη η ανάδειξη του τουρκοκύπριου ηγέτη ως παράγοντα που παρεμποδίζει την ειρήνη στο νησί. Ως αποτέλεσμα κατέστη δυσκολότερη η – απολύτως αναγκαία – καθολική συσπείρωση των τουρκοκύπριων υποστηρικτών της λύσης γύρω από τον όποιο υποψήφιο «κληθεί» να αντιπαραταχθεί με τον Έρογλου στον δεύτερο γύρο των «προεδρικών» εκλογών του Απριλίου.
Γράφει: Σώτος Κτωρής
