Home Σώτος Κτωρής Νίκος Αναστασιάδης και…. η αυταπάτη του 2018. Του Σώτου Κτωρή

Νίκος Αναστασιάδης και…. η αυταπάτη του 2018. Του Σώτου Κτωρή

anastaktorri

 


Στον απόηχο των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων αναδύεται, ευλόγως, ένα κρίσιμο πολιτικό ερώτημα.

Εξακολουθεί να αποτελεί, για τον ΠτΔ, προτεραιότητα η επίτευξη μιας πολιτικής συμφωνίας, εντός του 2016, ή έχει επικεντρώσει, πλέον, την προσοχή του στις προεδρικές εκλογές του 2018; Η πιθανότερη ερμηνεία είναι ότι ο ΠτΔ πολιτεύεται έχοντας κατά νουν και τα δύο ενδεχόμενα. Εξακολουθεί, παρά ταύτα, να παραμένει προσηλωμένος στην προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού. Και θα ήταν υπερβολή να αμφισβητηθούν, επί του παρόντος, οι προθέσεις του. Δεδομένης, ωστόσο, της αδυναμίας του να προδικάσει την κατάληξη της διαπραγματευτικής προσπάθειας, αναλώνεται σε κινήσεις και τακτικισμούς προκειμένου να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις που θα καθιστούν εφικτή την επανεκλογή του στην ΠτΔ. Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής θα πρέπει να ερμηνευτούν, για παράδειγμα, τα αντιφατικά μηνύματα σε επικοινωνιακό επίπεδο ή και η ανάδειξη Συλλούρη στην ΠτΒ, μια κίνηση που αποσκοπούσε στην αποδυνάμωση εν δυνάμει ανθυποψηφίων του για το 2018. Αυτή τη συλλογιστική θα υπηρετούν, ενδεχομένως, και οι επικείμενοι διορισμοί των μελών των δ.σ. των ημικρατικών οργανισμών.

Οι εν λόγω πολιτικοί τακτικισμοί, ωστόσο, είναι ανώφελοι καθότι χωρίς της επίλυση του Κυπριακού καμιά στρατηγική για το 2018 δεν είναι νικηφόρα. Οι όποιες πιθανότητες του Νίκου Αναστασιάδη για επανεκλογή στην ΠτΔ εξανεμίστηκαν στις 22 Μαΐου 2016. Οριστικά και αμετάκλητα. Η εκλογική αποδυνάμωση των δύο μεγάλων κομμάτων, κυρίως του ΑΚΕΛ, προσδίδει στον «ενδιάμεσο χώρο» πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκλογές του 2018. Νοουμένου ότι θα καταστεί εφικτή η συνεργασία των διαφόρων συνιστωσών του, τα ποσοστά του «ενδιάμεσου χώρου» ανέρχονται στο 37% έναντι 25,7% του ΑΚΕΛ. Οι δυναμικές που απελευθερώνει αυτή η «ισορροπία» είναι εμφανείς για όσους θέλουν και μπορούν να τις αναγνώσουν. Σε ένα σκηνικό μη λύσης η σύμπηξη συμμαχιών ανάμεσα στο ΑΚΕΛ και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης θα καταστεί μονόδρομος και ο ΔΗΣΥ θα «οδεύσει» στις προεδρικές εκλογές σε συνθήκες πλήρους πολιτικής απομόνωσης.

Ούτως ή άλλως οι πολιτικές εξελίξεις που θα προκύψουν, από ενδεχόμενη κατάρρευση της διαπραγματευτικής διαδικασίας, θα είναι εξαιρετικά δυσμενείς. Και αυτές θα τις χρεωθεί, πρωτίστως, η κυβερνητική παράταξη. Η προσπάθεια για εμπορική αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων θα βραχυκυκλωθεί, ίσως και οριστικά, το «Μπαρμπαρός» θα επανέλθει στην κυπριακή ΑΟΖ, η διαδικασία πολιτογράφησης των 26 χιλιάδων εποίκων θα ανακινηθεί, εκ νέου, και το πρότζεκτ της πλήρους ισλαμοποίησης των κατεχομένων θα ενταθεί. Η ομοσπονδιακή προοπτική θα καταβαραθρωθεί και η τ/κ κοινότητα θα επιδιώξει, πλέον, συγκροτημένα τη θεσμική αναβάθμιση της «ΤΔΒΚ». Όποια πολιτική μεταστροφή και αν επιχειρήσει ο ΠτΔ, προκειμένου να διαχειριστεί τις εξελίξεις, η αποδόμησή του θα είναι ραγδαία. Σε ένα περιβάλλον εθνικιστικής υστερίας οι πολίτες θα στραφούν στους συνεπείς και αυθεντικούς εκφραστές του «απορριπτισμού».

Ρεαλισμός

Στην κρίσιμη φάση που εισέρχονται, πλέον, οι συνομιλίες ο ΠτΔ καλείται να διαπραγματευτεί με σύνεση και ρεαλισμό. Με βασικό ζητούμενο την αναζήτηση συγκλίσεων επί των κεφαλαίων του εδαφικού, του περιουσιακού, της διακυβέρνησης και της ασφάλειας. Και έχοντας υπόψη του πως η εξαγγελθείσα εντατικοποίηση των συνομιλιών δεν θα είναι μια ατέρμονη διαδικασία. Στο τέρμα αυτής της πορείας θα προκύψει είτε συμφωνία είτε διχοτόμηση. Ήδη πληθαίνουν οι πληροφορίες, από την τ/κ κοινότητα, πως ο Μουσταφά Ακιντζί έχει εξουσιοδοτηθεί από την Άγκυρα να διαπραγματευτεί επί όλων των εκκρεμούντων ζητημάτων. Αναδεικνύεται, δηλαδή, μια πρόθεση από μέρους της «άλλης πλευράς» για οριστικό «ξεκαθάρισμα». Ο ΠτΔ θα βρεθεί ενώπιον μιας τ/κ ηγεσίας περισσότερο διαλλακτικής να συζητήσει γεφυρωτικές ρυθμίσεις σε όλα τα κεφάλαια πλην αυτού για το περιουσιακό, το οποίο παραμένει ένας δυσεπίλυτος γρίφος. Καλείται να τον διαχειριστεί έχοντας υπόψη του πως αν η επίλυσή του είναι, σήμερα, δύσκολη εξαιτίας των τετελεσμένων που διαμόρφωσε η παρέλευση του χρόνου, αυτή θα καθίσταται ακόμη δυσκολότερη κάθε μέρα που περνά. Έχοντας επίγνωση ότι η επίλυση του Κυπριακού απαιτεί δύσκολους συμβιβασμούς. Και ότι η επίτευξή τους προϋποθέτει ηγετική βούληση. 

Γενικότερα, ο ΠτΔ οφείλει να συμπεριφερθεί, το επόμενο διάστημα, ως ηγέτης που αντιλαμβάνεται την ιστορικότητα της συγκυρίας. Οφείλει να πείσει τους πολίτες αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν με συνέπεια τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού πως δεν πολιτεύεται με το βλέμμα στραμμένο στο 2018. Οφείλει να διοχετεύσει, άμεσα, όλη την ενέργειά του στη διαπραγματευτική προσπάθεια, στην ενημέρωση της κοινής γνώμης, στη διαμόρφωση ενός στρατηγικού σχεδιασμού που θα εγγυάται την ομαλή μετάβαση της χώρας σε ένα ομοσπονδιακό περιβάλλον. Ο τόπος δεν αντέχει να παραμείνει βαλτωμένος στο διχοτομικό status quo. Η διαιώνισή του συνιστά απειλή για το μέλλον των επόμενων γενιών. Είναι βέβαιο ότι ο Νίκος Αναστασιάδης διαβλέπει αυτή τη δυσοίωνη προοπτική. Και  αντιλαμβάνεται την ιστορική του ευθύνη. Αντί, επομένως, να σπαταλά πολύτιμο πολιτικό χρόνο κυνηγώντας την «αυταπάτη» του 2018 ας αρχίσει να προβληματίζεται πώς θα καταγραφεί στην Ιστορία ως ο ηγέτης που πέτυχε το όραμα της επανένωσης και όχι ως αυτός που στη θητεία του σφραγίστηκε η διχοτόμηση της Κύπρου.

Γράφει:  Σώτος Κτωρής