«Τι θα γίνει αν…» τιτλοφορείται το φιλμάκι που ετοιμάστηκε με πρωτοβουλία του ΚΕΒΕ και του Τ/Κ Εμπορικού Επιμελητηρίου, για προβολή των οικονομικών οφελών μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού, για όλη την Κύπρο.
Πρωτοβουλία που πρόσφατα ενισχύθηκε με την κοινή διακήρυξη τεσσάρων επιχειρηματικών οργανώσεων σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία για την επιτακτική ανάγκη που τα αλληλένδετα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα των δύο κοινοτήτων δημιουργούν, για άμεση επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Ο επιχειρηματικός κόσμος βρίσκεται ήδη πιο μπροστά από πολιτικούς και πολίτες, εντάσσοντας επιτέλους στην εξίσωση της λύσης, τον πιο σημαντικό παράγοντα για την εποχή που ζούμε, την οικονομική προοπτική. Την ανάπτυξη της οικονομικής, εμπορικής και τουριστικής δραστηριότητας μεταξύ των κοινοτήτων, την εκμετάλλευση της τεράστιας αγοράς της Τουρκίας, την ανάπτυξη νέων αγορών για την κυπριακή οικονομία, την περαιτέρω ενίσχυση της ναυτιλίας μας με την ελεύθερη πρόσβαση των κυπριακών πλοίων σε τουρκικά λιμάνια, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την προώθηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων μέσω της άντλησης περισσότερων κονδυλίων από τα ευρωπαϊκά ταμεία και την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τη μείωση της ανεργίας. Έχει καταστεί σαφές ότι η ανοικοδόμηση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και το άνοιγμα του λιμανιού της, θα δημιουργήσει τεράστιες προοπτικής ανάπτυξης στην περιοχή και θα συμβάλει τα μέγιστα στην επίσπευση της ανάκαμψης της κυπριακής οικονομίας.
Αρκετοί έσπευσαν να αμφισβητήσουν τα πιο πάνω, μάλλον περισσότερο λόγω φόβου για την προοπτική λύσης, παρά λόγω πειστικών οικονομικών επιχειρημάτων. Η αλήθεια είναι ότι, για να μπορέσουν οι δύο κοινότητες να επωφεληθούν ουσιαστικά από τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από τη λύση, θα πρέπει να πληρούνται τρεις βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη αφορά την ίδια τη λύση, η οποία πρέπει να προωθηθεί μέσα στο σωστό πλαίσιο και πάνω στη σωστή βάση. Σε διαφορετική περίπτωση, μια λύση που δεν είναι βιώσιμη, θα οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του ομόσπονδου κράτους και κατ΄ επέκταση, στην ίδια την ενοποιημένη οικονομία, με ολέθρια αποτελέσματα.
Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά τη συνέχιση της πιστής εφαρμογής του Μνημονίου. Η οικονομική πτυχή της λύσης θα πρέπει να συμβαδίζει με τους στόχους και τις πολιτικές του Μνημονίου αναφορικά με τη διασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους, με την προώθηση αυστηρών κανόνων λειτουργίας και εποπτείας όλων των τραπεζών και με την υλοποίηση των διαθρωτικών αλλαγών σε όλους τους τομείς της ενοποιημένης οικονομίας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, πολλά από τα οικονομικά ζητήματα προστριβής μεταξύ των δύο κοινοτήτων που υπήρχαν στο παρελθόν, επιλύονται ή έχουν καταστεί πλέον άνευ αντικειμένου.
Η τρίτη προϋπόθεση αφορά τη διαχείριση του φυσικού αερίου και την αναβάθμιση του γεωπολιτικού μας ρόλου. Ανήκω στην κατηγορία αυτών που πιστεύουν ότι οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε θετικά τον εθνικό μας πλούτου, καταδεικνύοντας ότι τα εθνικά μας συμφέροντα συνάδουν απόλυτα με τα συμφέροντα των δυνάμεων στην περιοχή. Με αυτό τον τρόπο, το φυσικό μας αέριο, μέσα από σωστή και συνετή διαχείριση, μπορεί να καταστεί ο καταλύτης για τη σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή. Κυριότερα, μπορεί να καταστεί ο καταλύτης για την επίλυση του κυπριακού. Μέσα από την επίλυση του πολιτικού προβλήματος, και μέσα από μια ενδεχόμενη ενεργειακή συνεργασία Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και Τουρκίας, θα δημιουργηθεί κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης ξένων επενδυτών προς την Κύπρο, με τεράστιες προοπτικές πιο γρήγορης ανάκαμψης της οικονομίας.
Δεν έχω αμφιβολία ότι οι μεγάλες οικονομικές προοπτικές που δημιουργούνται από το «τι θα γίνει αν..» λυθεί το κυπριακό, μας ανοίγουν ένα τεράστιο παράθυρο ευκαιρίας τη δεδομένη χρονική στιγμή, το οποίο καμία κοινότητα δεν έχει την πολυτέλεια να κλείσει. Αυτές οι προοπτικές θα είναι το «όχημα» μας για την επίσπευση της εξόδου από την κρίση και της επανεκκίνησης της οικονομίας μας. Τα οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμα προβλήματα που σίγουρα θα προκύψουν, σύντομα θα υπερπηδηθούν εάν υπάρχει πραγματική βούληση για να εφαρμοστεί η συμφωνημένη λύση. Στο τέλος της ημέρας, είναι δική μας επιλογή κατά πόσο θα δούμε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο.
Γράφει: Σάβια Όρφανίδου
