Τα αστεία που αφορούν το κυπριακό έχουν τελειώσει!
Χωρίς περιστροφές, θα πρέπει να μιλήσουμε στους πολίτες με τη γλώσσα της αλήθειας. Θα πρέπει να απαλλαγούμε από το λαϊκισμό και όσους καπηλεύονται τον πόνο του λαού μας. Είναι ο μόνος τρόπος πιστεύω, για να κερδίσουμε ξανά την αξιοπιστία μας, και να απελευθερωθούμε από τα ταμπού, στα οποία είμαστε εγκλωβισμένοι:
1. Η οικονομική κρίση και η ανακάλυψη του φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, θα πρέπει να αποτελέσουν την κινητήριο δύναμη για την επίλυση του κυπριακού. Αφενός γιατί οι προοπτικές ανάπτυξης που θα δημιουργηθούν από μια επανενωμένη κυπριακή οικονομία θα αποτελέσουν καθοριστικό παράγοντα εξόδου της Κύπρου από την κρίση, και αφετέρου γιατί η ανακάλυψη του φυσικού αερίου, δεδομένου ότι τύχει σωστής διαχείρισης, θα αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου, και θα αποτελέσει ένα σημαντικό διαπραγματευτικό «όπλο» στο τραπέζι των συνομιλιών. Παράλληλα, δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε το γεγονός ότι η διασφάλιση της ασφάλειας στην περιοχή, κυρίως λόγω των ενεργειακών προοπτικών που δημιουργούνται, είναι προς το συμφέρον όλων των μεγάλων δυνάμεων. Εάν προσεγγίσουμε με αυτό τον τρόπο τη διασύνδεση της λύσης με την κρίση και το φυσικό αέριο, τότε η επανέναρξη των συνομιλιών στην παρούσα χρονική στιγμή, αποτελεί επιτακτική ανάγκη προς όφελος ενός τόπου που επιθυμεί διακαώς να κλείσει πληγές και να προχωρήσει μπροστά.
2. Από το 2004, η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» φρόντισε να δαιμονοποιήσει τη λέξη «χρονοδιαγράμματα», συνδυάζοντας την με ένα σχέδιο επίλυσης του κυπριακού που απορρίφθηκε. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει ασφυκτικά χρονοδιαγράμμα και μη συμφωνημένες λύσεις στις δύο κοινότητες. Αυτό όμως που πιστεύω ακράδαντα είναι ότι εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να επιβάλλουμε χρονοδιαγράμματα στον εαυτό μας, γιατί εμείς, περισσότερο από τον καθένα, έχουμε εθνικό συμφέρον να επιλύσουμε το κυπριακό, το συντομότερο δυνατό. Όλοι γνωρίζουμε ότι τα τετελεσμένα της εισβολής παγιώνονται, με τον αριθμό των εποίκων στα κατεχόμενα να αυξάνεται ανησυχητικά. Όλοι γινόμαστε μάρτυρες των ολοένα και αυξανόμενων προσφυγών Ελληνοκυπρίων στη λεγόμενη Επιτροπή Αποζημιώσεων των κατεχομένων. Συνεπώς, ένα συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα, σε λογικά πλαίσια, το οποίο δεν θα ασκεί πίεση, αλλά αντιθέτως θα χαράζει τον οδικό χάρτη επίλυσης του κυπριακού, είναι σαφέστατα προς όφελος της ελληνοκυπριακής πλευράς.
3. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Τουρκία είναι η κατοχική δύναμη και ότι για χρόνια ποδηγετεί την τουρκοκυπριακή πλευρά από οικονομικής και πολιτικής άποψη. Συνεπώς, αυτός που πραγματικά επιθυμεί την επίλυση του κυπριακού, θα πρέπει παράλληλα να επιθυμεί και την εμπλοκή της Τουρκίας στις διαπραγματεύσεις. Η πρόσφατη συμφωνία για απευθείας συναντήση μεταξύ του Ελληνοκύπριου διαπραγματευτή και της Τουρκίας, βασίζεται ακριβώς σε αυτή την προσέγγιση που οδηγεί στην ενεργό εμπλοκή της Τουρκίας στις συνομιλίες και στην αποφυγή αποενοχοποίησης της και πάλι. Εάν κάποιοι άφηναν κατα μέρους το λαϊκισμό και ασχολούνταν με την ουσία του θέματος και όχι με τις λέξεις, θα αντιλαμβάνονταν πόσο σημαντική είναι αυτή η εξέλιξη.
4. Ένα από τα μεγαλύτερα ίσως ταμπού του κυπριακού, το κατέρριψε πρόσφατα ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, Νίκος Τορναρίτης, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι οι Κερυνιώτες πρόσφυγες (και φυσικά ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων), σε περίπτωση λύσης του κυπριακού, θα έχουν τη δυνατότητα να επιστρέψουν μόνο υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση. Ακόμα δεν έχω αντιληφθεί γιατί δημιουργήθηκε τόσος ντόρος για μια αλήθεια, την οποία όλοι γνωρίζαμε από τη στιγμή που συνομιλούσαμε για λύση του κυπριακού στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Εάν υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ακόμα ότι θα πάρουμε τα όπλα και θα διώξουμε την κατοχική δύναμη ή κάθε τουρκοκύπριο από την Κύπρο, τότε είναι καιρός να αποκτήσουν επαφή με την πραγματικότητα. Εάν πάλι, υπάρχουν κάποιοι που προτιμούν τη διχοτόμηση, για να μην αναγκαστούν ποτέ να επιλέξουν την επιστροφή στα σπίτια τους υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, τότε τους συνιστώ να το παραδεχθούν και να σταματήσουν να κοροϊδεύουν τους πολίτες. Μέση οδός δεν υπάρχει. Και είναι καιρός όλοι να κάνουμε τις προσωπικές και εθνικές μας επιλογές.
Γράφει: Σάβια Όρφανίδου
