1. Ο Ελληνικός λαός, τον περασμένο Ιανουάριο, έδωσε «ψήφο ελπίδας» στη νέα Ελληνική Κυβέρνηση για να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους συμφωνίας με τους Θεσμούς, εντός της Ευρωζώνης. Ο ελληνικός λαός δεν έδωσε ποτέ στον Τσίπρα κυρίαρχη εντολή για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
2. Η νέα Ελληνική Κυβέρνηση πήρε παράταση του Προγράμματος για τέσσερις μήνες για διαπραγμάτευση. Αντί της υποβολής μιας τεχνοκρατικής πρότασης, η οποία θα συζητείτο σε επίπεδο Θεσμών όπως γίνεται με όλες τις χώρες του Μνημονίου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός προτίμησε να παίξει «πολιτικά», αφήνοντας έτσι να χαθεί πολύτιμος χρόνος. Τελικά η ελληνική δημοσιονομική πρόταση ύψους €8δις υποβλήθηκε μόλις 10 μέρες πριν τη λήξη του Προγράμματος, με ελάχιστο πλέον χρόνο διαπραγμάτευσης και ακόμη πιο λίγη αξιοπιστία. Στο εν τω μεταξύ, λόγω της μεγάλης καθυστέρησης και της αβεβαιότητας που δημιουργήθηκε, η ελληνική οικονομία επιδεινώθηκε δραματικά και οι τράπεζες αντιμετώπισαν τεράστια εκροή καταθέσεων, με αποτέλεσμα την επιβολή περιοριστικών μέτρων στη διακίνηση κεφαλαίων, το κλείσιμο των τραπεζών και τη λήξη του Προγράμματος χωρίς καμία συμφωνία.
3. Οι προτάσεις των Θεσμών περισσότερο στόχευαν στην εξοικονόμηση πόρων μέσω μεταρρυθμιστικών μέτρων και κατάργησης πάγιων προνομιών, όπως η ενοποίηση των συνταξιοδοτικών συστημάτων και η κατάργηση της πρόωρης αφυπηρέτησης, παρά στην επιβολή περαιτέρω μέτρων λιτότητας που θα έπλητταν τον ήδη ταλαιπωρημένο ελληνικό λαό. Από την άλλη, οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Τσίπρας, στόχευε περισσότερο στην επιβολή φορολόγησης στις επιχειρήσεις και στον «πλούτο», κάτι που θα αποτελούσε περαιτέρω τροχοπέδη στην ήδη τραυματισμένη επιχειρηματικότητα.
4. Οι Ευρωπαίοι και όλος ο πλανήτης δεν θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Αυτό είναι διάχυτο σε κάθε δραματική προσπάθεια που έγινε, έστω και την υστάτη, για να εξευρεθεί μια συμφωνία. Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα δημιουργήσει αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις και προηγούμενο, τόσο στο οικονομικό, αλλά κυρίως στο πολιτικό επίπεδο. Σε κανένα δεν συμφέρει να αποτύχει η Ελλάδα, καθώς αυτή η αποτυχία θα θεωρηθεί αποτυχία της Ευρωζώνης.
5. Το αίτημα της Ελληνικής Κυβέρνησης για ελάφρυνση του δημόσιου της χρέους είναι απόλυτα λογικό, καθώς κανένα χρέος ύψους 180% του ΑΕΠ δεν είναι βιώσιμο. Από την άλλη όμως, η Ευρωζώνη αποτελείται από άλλα 18 κράτη μέλη, οι φορολογούμενοι των οποίων έχουν υποστεί το κόστος του δανεισμού στην Ελλάδα, και οι ηγέτες των οποίων λογοδοτούν στους πολίτες. Συνεπώς, για να μπορέσει ο Γερμανός ή ο Ισπανός, ή ο Ιταλός να πείσει το Κοινοβούλιο του για διαγραφή μέρος του ελληνικού χρέους, θα έπρεπε και η Ελληνική Κυβέρνηση να επιδείξει εμπράκτως την απαιτούμενη βούληση για εκ βάθρων τομές. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν διαφάνηκε. Το αντίθετο, όλες οι ελληνικές Κυβερνήσεις, συμπεριλ. της σημερινής, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δεν έδειξαν ότι έχουν τα «κότσια» και την τόλμη να σπάσουν κατεστημένα και να χτυπήσουν το διεφθαρμένο τους σύστημα.
6. Η Κυπριακή Κυβέρνηση ήταν η μόνη χώρα που στήριξε το ελληνικό αίτημα για ελάφρυνση του χρέους, για περαιτέρω παράταση του Προγράμματος και ακόμη και την ύστατη, προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ των δύο πλευρών. Η Κύπρος χρειάζεται μια δυνατή Ελλάδα σε όλα τα πολιτικά, γεωπολιτικά και οικονομικά επίπεδα.
7. Το σημερινό δημοψήφισμα στην Ελλάδα, το οποίο πρακτικά είναι άνευ αντικειμένου, είναι μεταξύ της παραμονής ή όχι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Με ένα ΟΧΙ, η Ελλάδα τερματίζει κάθε ελπίδα επικοινωνίας με τους Θεσμούς, και χωρίς προοπτική χρηματοδότησης από τις αγορές, οδηγείται στη χρεοκοπία και στη δραχμή. Ένα σενάριο, το οποίο πρωτίστως, θα πλήξει τον ελληνικό λαό, με μια παρατεταμένη περίοδο ακραίας λιτότητας, φτωχοποίησης και πείνας. Με το ΝΑΙ, τα πράγματα δεν θα είναι ρόδινα, η Ελλάδα θα μπορεί να διαπραγματευτεί με τους Θεσμούς για χρηματοδότηση, αλλά ενδεχομένως με πιο σκληρούς όρους λόγω της δραματικής επιδείνωσης της οικονομίας. Με το ΝΑΙ όμως παραμένει ζωντανή η Ελπίδα και δεν πάνε χαμένες οι θυσίες των πολιτών.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου με έμαθαν να αγαπώ με πάθος την Ελλάδα. Και παραμένω συνεπής σε αυτή τη μεγάλη αγάπη, όχι με συναισθηματισμούς και λαϊκισμούς, αλλά με επίγνωση της πραγματικότητας που μου υπαγορεύει ότι η Ελλάδα μας θα πρέπει να αγωνιστεί για να μείνει εντός της Ευρωζώνης!
Γράφει: Σάβια Όρφανίδου
