Home Ράνια Γεωργίου Τα δασκαλούθκια τζαι το θράσος τους. Της Ράνιας Γεωργίου

Τα δασκαλούθκια τζαι το θράσος τους. Της Ράνιας Γεωργίου

Μα βρε παιδί μου… πάλε τούτα τα δασκαλούθκια δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας. Ούλλον θέλουν, θέλουν, θέλουν.


 

Ε κανεί! Πόσα υπερπρονόμια; Πόσα; Κάθουνται τόσους μήνες τζαι έχουν το θράσος να ζητούν τζαι να διαμαρτύρονται; Εμείς τους πκιερώνουμεν. Εμείς οι φορολογούμενοι. Για να κάθουνται τζαι να ζητούν.

Έχουν το θράσος να ζητούν καλλύττερα τζαι ασφαλέστερα σχολεία για τα κοπελλούθκια μας.

Έχουν το θράσος να ζητούν κατοχύρωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Έχουν το θράσος να ζητούν ποιοτική, ανθρώπινη, δημοκρατική δημόσια παιδεία.

Έχουν το θράσος να ζητούν να μεν τους φορτώνουμεν τα διαχρονικά προβλήματα της κυβερνητικής αναλγησίας.

Έχουν το θράσος να ζητούν τζαι σχολικό βοηθό μες την τάξη γιατί μίσιμου έτσι κάμνουν σε καλά εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών.

Έχουν το θράσος να ζητούν να γίνουν τα σχολεία μας συμπεριληπτικά χωρίς αποκλεισμούς, κατάλληλα για παιδιά με αναπηρίες, τζαι να απαιτούν να δώσει το κράτος λεφτά για την ανάλογη υποδομή (τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο .

Έχουν το θράσος να ζητούν κλιματιστικά μες τις τάξεις για να κάμνουν μάθημα χωρίς να στάζουν που τον ιδρώτα τα μωρά (πού εξανακούστηκεν στην Κύπρο να βάλλουμε έαρ κοντίσιον εννεν;).

Έχουν το θράσος να ζητούν να μεν διαρρέουν προσωπικά τους δεδομένα στον τύπο τζαι να μην στοχοποιούνται άδικα με την πρώτη ευκαιρία επειδή εν η εύκολη λύση.

Έχουν το θράσος να ζητούν ελευθερία έκφρασης χωρίς να φοούνται δυσμενή μετάθεση ή επίπληξη επειδή κατέκριναν τους πολιτικούς τους προϊστάμενους.

Έχουν το θράσος να ζητούν αντικαταστάτες στα σχολεία κάθε φορά που απουσιάζουν για επιμορφωτικά σεμινάρια ή ασθένεια για να μεν χάνεται διδακτικός χρόνος άδικα.

Έχουν το θράσος να ζητούν να μεν έχουν διδακτικά καθήκοντα οι διευθυντές στα σχολεία για να μπορούν να κάμνουν καλλύττερα τη δουλειά τους.

Έχουν το θράσος να ζητούν από το ΥΠΠ και τις τεχνικές του υπηρεσίες να δίνουν πιστοποιητικά καταλληλότητας κάθε χρόνο για τους σχολικούς χώρους τζαι να μεν περιμένουν που τους δασκάλους να κάμνουν τζαι τους επιθεωρητές ασφάλειας /εργασίας.

Έχουν το θράσος να ζητούν περισσότερους εκπαιδευτικούς ψυχολόγους στα σχολεία που να στηρίζουν όλα τα παιδιά.

Έχουν το θράσος να ζητούν να έχουν αρκετό μη διδακτικό χρόνο στο σχολείο για να μπορούν να αναλαμβάνουν τις μυριάδες ευθύνες που προκύπτουν σε ένα ζωντανό οργανισμό όπως είναι ένα σχολείο με τόσα παιδιά που έχουν ανάγκες μαθησιακές αλλά τζαι κοινωνικοσυναισθηματικες, τζαι να μεν τους κατηγορούν πως πετάσσουν άδικα λεφτά για «χορωδίες τζαι θεατράκια».

Έχουν τα θράσος να δουλεύουν τζαι να πληρώνονται όπως στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) τζαι να αντιμετωπίζονται ως επιστημονικό προσωπικό.

Έχουν το θράσος να ζητούν να μεν ανακατώνουνται ούλλοι στα της παιδείας τζαι να λαμβάνονται αποφάσεις βασισμένες σε επιστημονικά τεκμηριωμένες πρακτικές τζαι όι επειδή ήρτεν ενός λειτουργού μες σ’ ένα γραφείο μια φαεινή ιδέα για να γλυτώσει το κράτος πέντε μπακίρες.

Έχουν το θράσος να ζητούν μεγαλύτερα διαλείμματα για τα μωρά τζαι στεγασμένους χώρους για να παίζουν σε κατάλληλες συνθήκες γιατί εν μωρά τζαι εδείξαν οι επιστημονικές έρευνες ότι το ελεύθερο παιχνίδι κάμνει τους καλό στην ομαλή τους ανάπτυξη.

Έχουν το θράσος να ζητούν να αντιμετωπίζονται σαν επαγγελματίες με επιστημονικό υπόβαθρο τζαι να τους στέλλουν τζαι για επιμορφώσεις τζαι να τους στηρίζουν έμπρακτα αντί να τους επικρίνουν που το πρωιν ως τη νύχτα για προβλήματα που δημιούργησαν άλλοι.

Έχουν το θράσος να ζητούν να μεν ανακατώνουνται οι αρχιερείς τζαι η εκκλησία μες τα δημόσια σχολεία γιατί έτσι συμβαίνει στες πλείστες ευρωπαϊκές χώρες (άκουσον άκουσον, στις δυτικές δημοκρατίες υπάρχει διάκριση εκκλησίας -κράτους τζαι δεν χρειάζεται έγκριση του αρχιεπίσκοπου για τον εκάστοτε υπουργό παιδείας.).

Έχουν το θράσος να ζητούν περισσότερη τζαι πιο έμπρακτη βοήθεια μες το σχολικό τους πλαίσιο από ομάδες ειδικών γιατί οι δάσκαλοι, δεν μπορούν να είναι τζαι ψυχολόγοι, τζαι αστυνομικοί, τζαι κοινωνικοί λειτουργοί, τζαι γιατροί, τζαι γονιοί, τζαι καθαρίστριες, τζαι υγειονομικοί ελεγκτές, τζαι γραφειοκράτες, τζαι γραματείς, τζαι δικαστές.

Έχουν το θράσος τα σχολεία μας να μεν είναι μόνο για να μαθαίνουν τα μωρά μαθηματικά τζαι γραμματική αλλά να μαθαίνουν να αποδομούν επικρατούσες αντιλήψεις τζαι στερεότυπα, να μαθαίνουν κοινωνικές δεξιότητες τζαι αξίες που αφορούν την δημοκρατία τζαι τον σεβασμό.

Τζαι δεν μας φτάνουν τούτα ούλλα, έχουν τζαι το θράσος να μιλούν, να κατεβαίνουν στους δρόμους τζαι να διαδηλώνουν.

Γιατί μίσιμου κάπου θκιάβασαν ότι η παιδεία πάνω απ’ όλα απελευθερώνει, γκρεμίζει το κατεστημένο τζαι αναδημιουργεί έναν καλύτερο κόσμο αποδομώντας τις επικρατούσες αντιλήψεις τζαι στερεότυπα, κτυπώντας τις εξουσιαστικες δομές καταπίεσης. Γιατί έσιει στόχο της μια πιο δίκαιη κοινωνία χωρίς ανισότητες, χωρίς διακρίσεις, χωρίς ρατσισμό.

Μια κοινωνία ενιαία τζαι μια παιδεία ΔΗΜΟΣΙΑ τζαι ποιοτική για ούλλα τα μωρά του κόσμου. Όχι μόνο για τα λίγα, τα προνομιούχα τζαι τα «άριστα» της κάθε Αρετής τζαι του συναφιού της.

Μα έχουν πολύ θράσος τελικά τούτα τα δασκαλούθκια!

Με το δίκιο του χάνει την υπομονή του μαζί μας, ο πάντα ήρεμος τζαι νηφάλιος Πρόεδρος μας, που ασχολείται με πιο σοβαρά θέματα δηλαδή με τους ουρανοξύστες, τα εκατομμύρια που τες πολιτογραφήσεις των ρώσων τζαι τα καζίνα. Με το δίκιο τους αγανακτούν τόσοι Σκαλιάδες τζαι υπουργοί τζαι μας θεωρούν υπερβολικούς.

Εξάλλου, πού χρόνος, χρήμα, όραμα και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για επενδύσεις στη δημόσια παιδεία, ε;

Υ.Γ.1 Σε μια κλειστή κοινωνία όπως την κυπριακή με τόσα απροκάλυπτα σκάνδαλα, με τόση κοινωνική αδικία, εξαθλίωση, εκμετάλλευση, ανισότητες, αρνητικά στερεότυπα και ρατσισμό, δεν είναι παράλογο που γίναμε ανθρωποφάγοι. Η μια κοινωνική ομάδα στρέφεται εναντίον της άλλης.

Αλίμονο όμως αν γίνουμε κανίβαλοι και με τα παιδιά μας. Γιατί αποδυναμώνοντας τη δημόσια παιδεία και τους λειτουργούς της αποδυναμώνουμε και αφοπλίζουμε εντελώς τα δικά μας παιδιά.

Υ.Γ.2 Οι ηγεσίες μας όντως κάποιες φορές σίγησαν όταν θα έπρεπε να μιλήσουν. Πράγματι, κάποιοι έκλεισαν τα μάτια, όταν θα έπρεπε να βροντοφωνάξουν πως δεν θέλουμε να μας εκπροσωπούν όσοι ταυτίζονται με τα ιδεώδη του ΕΛΑΜ. Λάθη έγιναν και θα γίνονται. Η αυτοκριτική γίνεται και θα γίνεται συνεχώς. Τώρα όμως είναι η ώρα για να σταθούν δίπλα μας όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία, όσοι θέλουν ποιοτική δημόσια παιδεία, ανεξαρτήτως κομματικής κατεύθυνσης.

Υ.Γ.3 Δεν είμαι ενεργό μέλος συνδικαλιστικής παράταξης. Η προσπάθεια που γίνεται όμως από την παρούσα κυβέρνηση για διάλυση των συντεχνιών μας φανερώνει και τις πραγματικές της προθέσεις. Θέλουν ετσιθελικά να καταργήσουν κάθε φωνή αντίστασης και κριτικής προς όφελος άλλων συμφερόντων (βλέπε ιδιωτική παιδεία, την παιδεία δηλαδή των ολίγων).

Υ.Γ.4  Εκτός από εκπαιδευτικός είμαι και μητέρα ενός παιδιού που για διάφορους λόγους χρειάζεται περισσότερη στήριξη μέσα στα πλαίσια του δημόσιου σχολείου. Γι’ αυτό όσα λέμε εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν πηγάζουν από τον ωφελιμισμό και την επιθυμία μας για καλοπέραση αλλά από πραγματική αγάπη και έγνοια για τα εκατοντάδες ζευγάρια μάτια που πέρασαν τόσα χρόνια από τις τάξεις μας.

Υ.Γ.5 Η παιδεία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε λογιστική πράξη (αλήθεια μπορεί να μετρηθεί ο χρόνος της αγκαλιάς μας και το γνήσιο ενδιαφέρον μας για τα παιδιά σε ευρώ;). Δεν μπορούν όλα να μετατρέπονται σε κόστος και χρήμα. Αν θα γίνει όμως αυτό ας πάρουμε τουλάχιστον παραδείγματα από προοδευτικά εκπαιδευτικά συστήματα στα οποία αντιμετωπίζουν την δημόσια παιδεία ολιστικά και κυρίως ως κοινωνικό αγαθό που χρήζει συνεχούς προστασίας, αναβάθμισης και σεβασμού.

Γράφει: Ράνια Γεωργίου