Αλήθεια τι κάνει ένας εκπαιδευτικός όταν δεν διδάσκει; Είναι απαραίτητος ο μη διδακτικός χρόνος στο σχολείο ή αποτελεί αποκλειστική επινόηση των “βολεμένων” κυπρίων δασκάλων;
Όπως θα διαπιστώσετε πιο κάτω με επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, (OECD , 2014, “Indicator D4: How much time do teachers spend teaching?”, in Education at a Glance 2014), ο μη διδακτικός χρόνος αποτελεί απαραίτητο και αναγκαίο μέρος της εκπαιδευτικής πράξης ανά το παγκόσμιο.
Για να μπορεί να υφίσταται η διδασκαλία ως εκπαιδευτική πράξη και για να λειτουργεί σωστά μια σχολική μονάδα είναι απολύτως απαραίτητο να αφιερώνουν οι εκπαιδευτικοί μεγάλο μέρος του εργάσιμου τους χρόνου και σε άλλα, μη διδακτικής φύσεως καθήκοντα. Ευθύνες όπως ατομική προετοιμασία και προγραμματισμός διδασκαλίας, συνεργασία με συναδέλφους και ομαδική δουλειά για διάφορες συλλογικές δράσεις εντός του σχολείου, διόρθωμα των εργασιών των παιδιών και αξιολόγηση της προόδου τους, εποπτεία και επιτήρηση παιδιών τα διαλείμματα, καθοδήγηση, συμβουλευτική και στήριξη παιδιών σε ατομικό επίπεδο, συμμετοχή σε πολυθεματικές ομάδες ειδικών για στήριξη παιδιών με δυσκολίες, ενασχόληση με διοικητικά και γραφειοκρατικά θέματα, επικοινωνία, ενημέρωση και συνεργασία με γονείς, συμμετοχή και διοργάνωση εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων εκτός σχολικού χρόνου, δράσεις επαγγελματικής ανάπτυξη, συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα, μεντορισμός, κ.ο.κ.
Όλα τα πιο πάνω και πολλά άλλα, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας ενός εκπαιδευτικού. Για να είναι εφικτά, είναι απαραίτητος και ο μη διδακτικός χρόνος, όπως ισχύει σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα των δυτικών κρατών. Η προτεινόμενη κατάργηση της μείωσης του μη διδακτικού χρόνου ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας (ή των λεγόμενων απαλλαγών όπως τις αποκαλούν) και η αφαίρεση της ώρας υπεύθυνου τμήματος, δεν αποτελούν εξορθολογισμό, όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά σκέτο παραλογισμό, με κύριο θύμα τα παιδιά μας και ειδικά τα παιδιά με δυσκολίες ή σοβαρές αναπηρίες.
Γι’ αυτό να βγείτε κύριοι αυτής της κυβέρνησης και να πείτε πλέον ξεκάθαρα πως δεν θέλετε να στηρίζετε τη δημόσια παιδεία.
Και πως αντιμετωπίζετε εμάς τους δασκάλους απλά ως διεκπεραιωτές.
Και πως για σας, τα σχολεία μας είναι συσκευαστήρια τυποποιημένης γνώσης.
Και πως θέλετε να αγνοούμε πλήρως τις πολλαπλές και διαφορετικές ανάγκες που προκύπτουν καθημερινά σε έναν πολύπλοκο ζωντανό οργανισμό όπως είναι ένα σχολείο με παιδιά.
Πως δεν σας ενδιαφέρει να έχουμε χρόνο να αναλαμβάνουμε δημιουργικές πρωτοβουλίες ούτε σας νοιάζει αν θα μπορούμε να στηρίζουμε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως ιδιαιτεροτήτων ή αποκλίσεων.
Πείτε το λοιπόν.
Πως οι προτεραιότητες σας δεν είναι η δημόσια παιδεία όπως δεν είναι άλλωστε και η δημόσια υγεία ή το κράτος πρόνοιας.
Πως σας νοιάζουν οι τσέπες σας οι γεμάτες, τα φαντασμαγορικά σας καζίνο και οι ουρανοξύστες σας.
Να μας το πείτε. Όχι πως δεν το καταλάβαμε ήδη. Είναι ηλίου φαεινότερο πως δεν σας νοιάζει.
Θέλουμε όμως δημόσια παραδοχή της ανικανότητας σας και της έλλειψης οράματος.
Κι ένα συγγνώμη. Θέλουμε ένα συγγνώμη.
Όχι σε μένα ή στη συνάδελφο.
Όχι.
Να πείτε συγγνώμη κύριοι στα παιδιά μας. Γιατί αυτά θα την πληρώσουν.
Να πείτε συγγνώμη στο παιδί μου γιατί η δασκάλα του, μέσα στον πανικό της καθημερινότητας και των αναρίθμητων απαιτήσεων της διδασκαλίας, δεν θα έχει χρόνο να συναντά την σχολική ψυχολόγο για να καθορίζουν πρόγραμμα παρέμβασης ούτε χρόνο για επαναξιολόγηση ή συντονισμό.
Να πείτε συγγνώμη στον Χάμετ, γιατί δεν θα έχει χρόνο πλέον η δασκάλα του να τον στηρίζει μαθησιακά σε ατομικό επίπεδο ή να συνεργάζεται με τους γονείς του.
Να πείτε συγγνώμη στον Αλέξανδρο γιατί δεν θα έχει χρόνο ο δάσκαλός του να τον παρηγορήσει που ο μπαμπάς του έχασε τη δουλειά του και εγκατέλειψε την οικογένεια.
Να πείτε συγγνώμη στη Μαρία που είναι στο φάσμα αυτισμού γιατί δεν θα μπορεί η αποκαμωμένη ειδική δασκάλα να βρει χρόνο για σχεδιασμό εξατομικευμένης προσέγγισης σε συνεργασία με την δασκάλα της τάξης.
Να πείτε συγγνώμη στην Ελένη που έχει επιλεκτική αλαλία αλλά κανείς δεν θα μπορεί να την βοηθήσει για να την αντιμετωπίσει γιατί ο χρόνος πλέον θα είναι μόνο για διδασκαλία και μόνο για τους δείκτες επάρκειας στα μαθηματικά και στα ελληνικά.
Εξάλλου, πού χρόνος για το κάθε “προβληματικό” παιδί, ε;
Να πείτε συγγνώμη στα παιδιά μας για τον βάλτο στον οποίο θάψατε την δημόσια παιδεία. Είναι το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε, κύριοι της κυβέρνησης Αναστασιάδη.
Υ.Γ. Αντίο δημόσιο ανθρώπινο, δημοκρατικό και χαρούμενο σχολείο για όλα τα παιδιά. Σε σκοτώσαμε πριν καν προλάβουμε να σε οραματιστούμε.
Καλώς ήρθατε σχολεία ιδιωτικά, σχολεία της «αριστείας», των ολίγων και των προνομιούχων.
Γράφει: Ράνια Γεωργίου
