Κι όμως είναι δουλειά μας! Της Ράνιας Γεωργίου

Ούλλοι λέσειν τζαι πολέσιν. Γράφουμε όλοι δακρύβρεχτα στάτους, συζητούμε στις παρέες, θυμηθήκαμε πάλι το bullying (πολύ της μόδας αυτός ο όρος πάντως, γίναμε όλοι ειδήμονες).

Όμως η οκκά εν τετρακόσια. Εχάθηκεν μια ζωή. Ο Βαγγέλης επήεν. Είτε δολοφονία είτε αυτοκτονία, καμία διαφορά. Γιατί το χέρι του δράστη είμαστε όλοι εμείς. 

Ναι! 

Όλοι εμείς που αγνοήσαμε το σεξιστικό σχόλιο γιατί… έλα μωρέ, ένα αθώο αστειάκι είναι! 

Όλοι εμείς που επιτρέψαμε ως άπραγοι θεατές την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός μετανάστη επειδή έννεν δική μας δουλειά. 

Όλοι εμείς που συνηθίσαμε την ωμή εικόνα της βίας.
Όλοι εμείς που θεωρήσαμε νορμάλ την ειρωνεία ταυτίζοντάς την με το χιούμορ. 

Όλοι εμείς που δεν σηκώσαμε το τηλέφωνο όταν ακούσαμε τον από πάνω να κακοποιεί την γυναίκα του γιατί φοβηθήκαμε μην μπλέξουμε. 

Όλοι εμείς που κρίναμε αρνητικά κάποιον επειδή τον ζηλέψαμε ή επειδή δεν αρμόζει στα κουτάκια του δικού μας μυαλού. 

Όλοι εμείς που καταδικάσαμε τον συνάνθρωπό μας επειδή είναι διαφορετικός. 

Όλοι εμείς που είπαμε δεν είναι δουλειά μας, μόνος του ας βρει την άκρη. 

Έλα όμως που είναι. Είναι δουλειά μας! Αύριο μπορεί να είναι το παιδί σου, το παιδί μου, τα παιδιά ΜΑΣ. Δεν ξέρω τι στο καλό πάει λάθος με την κοινωνία μας. Αλλά θα επιμένω για άλλη μια φορά κι ας γίνω κουραστική. Η παιδεία είναι το κλειδί. Επενδύστε στην παιδεία. Αλλά στην παιδεία που επενδύει στον άνθρωπο και όχι μόνο στη βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων. Στην παιδεία που αγκαλιάζει καινοτομίες και προγράμματα που ενισχύουν τις θετικές συμπεριφορές, που προωθούν την ομαδικότητα, που υποστηρίζουν την κριτική θεώρηση της πραγματικότητας. Στην παιδεία που εκμηδενίζει την προκατάληψη και δίνει φωνή στο διαφορετικό.   

Γιατί στ’αλήθεια… τι να τους κάνουμε τους πίνακες πολλαπλασιασμού άμα δεν μάθεις στο παιδί σου τι σημαίνει σεβασμός; 

Τι να τα κάνουμε τα αποτελέσματα στις διεθνείς έρευνες άμα δεν ξέρει το παιδί σου τι σημαίνει αλληλεγγύη; 

Τι να τις κάνουμε τις διεθνείς διακρίσεις όταν δεν ξέρει το παιδί σου τι είναι ενσυναίσθηση και συνεργασία; 

Τι να τις κάνουμε τις πτώσεις και τις καταλήξεις άμα δεν μπορεί το παιδί σου να διαμορφώσει άποψη μακριά από προκαταλήψεις ή στερεότυπα; 

Τι να τα κάνουμε τα πανηγύρια και τις εθνικοφροσύνες όταν δεν ξέρει το παιδί σου τι σημαίνει έρευνα και επιστημονική τεκμηρίωση; 

Τι να τα κάνουμε όλα αυτά; 

Τι; 

Ανθρώπους θέλουμε! Όχι μηχανές. 

Με συναισθήματα, με κριτικό μυαλό, με ανοιχτά μάτια, με ευαίσθητες καρδιές. 

Γράφει: Ράνια Γεωργίου