Είναι γεγονός και δεν αποτελεί υπερβολή. Το Γενικό Νοσοκομείο της Επαρχίας Λεμεσού υποφέρει από «χρόνια ασφυξία».
Η πανδημία του Covid 19 δεν είναι η αιτία των προβλημάτων αφού η κατάσταση ήταν προβληματική από πριν. Ωστόσο, η εμφάνιση της πανδημίας, επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τα προβλήματα του Νοσοκομείου και κυρίως απέδειξε ότι το Δημόσιο σύστημα υγείας είναι ανέτοιμο να χειριστεί αποτελεσματικά σοβαρές έκτακτες καταστάσεις. Οι ευθύνες δεν μπορεί να καταλογιστούν σε κανένα άλλο εκτός από την Κυβέρνηση η οποία περιορίζει συνεχώς τις δαπάνες προς τον τομέα της Υγείας.
Η υποστελέχωση είναι το σοβαρότερο πρόβλημα καθώς και η πηγή για την ανάδειξη άλλων προβλημάτων. Οι συνθήκες εργασίας στις οποίες καλείται να εργαστεί το προσωπικό του Νοσοκομείου και οι όροι εργοδότησης έχουν οδηγήσει αρκετούς Γιατρούς στην απόφαση να ιδιωτεύσουν υποβάλλοντας την παραίτηση τους από το Δημόσιο. Παρά το γεγονός ότι η Παγκύπρια Συντεχνία των Κυβερνητικών Ιατρών μάχεται έντονα εδώ και αρκετά χρόνια, τα αιτήματα και οι εισηγήσεις της προσκρούουν πάνω στον τοίχο της Κυβερνητικής αδιαφορίας. Ταυτόχρονα, όλα τα Τμήματα και οι Κλινικές λειτουργούν με μικρότερο προσωπικό Νοσηλευτών σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες.
Κακά τα ψέματα, το γεγονός ότι τα Νοσοκομεία δεν έχουν ακόμα καταρρεύσει, οφείλεται στις προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό που έχει απομείνει επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο που ξεπερνά τις ανθρώπινες αντοχές. Χαρακτηριστικά, καταγράφονται περιπτώσεις νοσηλευτών οι οποίοι δεν έχουν πάρα καμία μέρα άδειας ανάπαυσης για ένα ολόκληρο χρόνο.
Την ίδια στιγμή, οι αγορές αναλωσίμων υλικών γίνονται με το σταγονόμετρο και για αυτό το λόγο η έλλειψη σε γάντια, σύριγγες, γάζες και άλλο εξοπλισμό έχουν καταστεί πλέον μόνιμο φαινόμενο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα υλικά καθαρισμού – αν είναι δυνατό μιλάμε για Νοσοκομεία- όπου οι καθαρίστριες πολλές φορές για να κάνουν τη δουλεία τους αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν είδη υγιεινής που αγοράζουν οι ίδιες.
Η καταγραφή προβλημάτων δεν έχει τέλος. Η αργοπορία της Κυβέρνησης στην αγορά και εγκατάσταση Μαγνητικού τομογράφου έχει ως αποτέλεσμα, να καθορίζονται ραντεβού σε μακρινό χρόνο ή να αποστέλλονται ασθενείς μαζικά στον ιδιωτικό τομέα. Τα ποσά που έχει δώσει μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση προς ιδιωτικά ακτινολογικά κέντρα μέσω της παραπομπής ασθενών εκεί, ισοδυναμούν με την αγορά και εγκατάσταση όχι ενός αλλά περισσότερων MRI στο Νοσοκομείο της Λεμεσού. Αλόγιστη σπατάλη από τη μια, καθυστέρηση που μπορεί να στοιχήσει ανθρώπινες ζωές από την άλλη και μια σκιά που αιωρείται, όχι άδικα, ότι η Κυβέρνηση κινείται βραδέως για να μην ενοχλήσει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που επωφελούνται από αυτή την κατάσταση.
Εκεί όμως όπου η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς είναι στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών. Σήμερα στη Λεμεσό λειτουργούν Τμήματα Πρώτων Βοηθειών σε τρία Νοσοκομεία. Ένα στο Γενικό Νοσοκομείο, ένα σε ιδιωτικό Νοσοκομείο ενταγμένο στο ΓΕΣΥ και ένα σε ιδιωτικό Νοσηλευτήριο που δεν είναι ενταγμένο στο ΓΕΣΥ. Οι Πρώτες Βοήθειες στο Γενικό Νοσοκομείο πέρα από την υποστελέχωση και τις ελλείψεις, έχουν περιοριστεί σε χώρους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στα έκτακτα περιστατικά ούτε στο μεγάλο όγκο ασθενών που επισκέπτονται το Τμήμα. Σοβαρό πρόβλημα ανταπόκρισης στον μεγάλο αριθμό ασθενών που προσέρχονται στις Πρώτες Βοήθειες αντιμετωπίζει και το ιδιωτικό Νοσοκομείο που έχει ενταχθεί στο ΓΕΣΥ με αποτέλεσμα οι περισσότεροι άνθρωποι που προσέρχονται εκεί να εξυπηρετούνται μετά από παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος.
Στο πρίσμα αυτής της κατάστασης, οι συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν ιατρικό πρόβλημα που χρήζει άμεσου χειρισμού, αναγκάζονται είτε να παραμένουν χωρίς φροντίδα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή αναγκάζονται να πληρώσουν για να εξυπηρετηθούν από τις Πρώτες Βοήθειες του ιδιωτικού Νοσοκομείου που είναι εκτός ΓΕΣΥ, πληρώνοντας τα ανάλογα πόσα. Εύλογα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί ποια θα είναι η κατάληξη για μια περίπτωση ασθενή που χρήζει άμεσης ιατρικής φροντίδας και δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ζητήσει φροντίδα ιδιωτικά.
Γίνεται αντιληπτό ότι, η συντηρητική πολιτική της Κυβέρνησης ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη, έχει οδηγήσει το Δημόσιο σύστημα υγείας και μαζί με Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού στο μαρασμό. Αδιαφορούν πλήρως για την υγεία του λαού και αυτό επιβεβαιώνεται από τις στατιστικές που παρουσιάζουν την Κύπρο να είναι το κράτος με τις χαμηλότερες δαπάνες στον τομέα της Υγείας ανάμεσα στα κράτη της Ε.Ε. Ειδικότερα η Κύπρος εμφανίζεται στην τελευταία θέση του σχετικού πίνακα με δαπάνες που ίσες με το 2,7% του ΑΕΠ πολύ πιο κάτω από το μέσο όρο που φτάνει το 7%.
Ο τομέας της Υγείας στη Λεμεσό θα πρέπει να μπει σε ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό για να μπορέσουν να δοθούν λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν. Πρώτα και κύρια θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για πλήρη στελέχωση των τμημάτων που υπολειτουργούν. Οι δαπάνες στον τομέα της Υγείας θα πρέπει να διευρυνθούν ώστε να μην υπάρχουν ελλείψεις σε βασικά υλικά και φάρμακα. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν δραστικές αποφάσεις ενδεχομένως σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα για λειτουργεία Τμημάτων Πρώτων Βοηθειών, σε κάθε Δήμο και σε περιφέρειες κοινοτήτων, τα οποία θα είναι πλήρως επανδρωμένα με προσωπικό και πλήρως εξοπλισμένα για να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες.
*Ο Πέτρος Κλεάνθους είναι υποψήφιος βουλευτής στη Λεμεσό με το ΑΚΕΛ
