Είναι στη φύση του ανθρώπου να διακατέχεται από τη μανία να μάθει τι είναι και τι μπορεί να κάνει. Για να πετύχει τους σκοπούς του, διαχώρησε τον κόσμο γύρω του και μέσα από την αντίθεση ‘’αυτού που δεν είναι’’, συγκρίνει και να κατανοεί ‘’αυτό που είναι’’.
Oι τρείς κόσμοι:
Στην πορεία ανάπτυξης του, για να κατανοήσει ολόκληρο τον κόσμο γύρω του, διαχώρησε την γή σε τρείς κατηγορίες κόσμων. Όχι υποκειμενικά στον παγκόσμιο χάρτη, αλλά βάσει πολιτικών, κοινωνικών και κυρίως οικονομικών παραγόντων.
Ο καθορισμός του τρίτου κόσμου εδραιώθηκε κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου αντιπροσωπεύοντας τις χώρες που επέλεξαν να μην ενταχθούν σε ένα από τους δύο κόσμους. (καπιταλιστικά – κομμουνιστικά κράτη)
Σήμερα οικονομικοί δείκτες όπως το ΑΕΠ, ο πλούτος της χώρας και του πληθυσμού, η παγκόσμια οικονομική κατάταξη, η κοινωνική πρόοδος, η πολιτική σταθερότητα και η επιρροή που μπορούν να ασκήσουν διεθνώς, κατατάσσουν ανάλογα τις χώρες του πλανήτη στους τρείς κόσμους κατά σειρά: στις ανεπτυγμένες, στις λιγότερο ανεπτυγμένες και στις υποανάπτυχτες χώρες.
Ο μοντερνισμός:
Εκφράζει το ρεύμα της περιόδου περί τα τέλη του 19ου αιώνα, όπου οι παλαιές αποικιοκρατίες δημοκρατικοποίησαν, εκσυγχρόνισαν και ανασυγκρότησαν τις αποικίες τους στο δυτικό μοντέλο δημοκρατίας, παραγωγικής κοινωνίας και ανταγωνιστικής οικονομίας αποτυπώνοντας το ̓ ̓american blue-print ̓ ̓. Περαιτἐρω όλες οι βρετανικές αποικίες θεωρήθηκαν ανεπττυγμένα κράτη.
Είναι από τη μια αισιόδοξο ότι μέσα σε λίγα χρόνια η μικρή Κύπρος δημοκρατικοποιήθηκε και από αποικία άλλαξε την διεθνή της εικόνα το 1960 σε ένα μοντέρνο ανεξάρτητο κράτος της εποχής. Ακόμη πιο αισιόδοξο το γεγονός ότι 44 χρόνια μετά, αλλάξαμε την διεθνή μας εικόνα μέσω της ένταξής μας στην Ε.Ε και συμμετέχοντας σε διεθνές επίπεδο ως ισότιμη χώρα ανάμεσα στα ανεπτυγμένα και λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη.
Από την άλλη είναι απαιδιόδοξο αν σκεφτεί κανείς ότι παρά τους διεθνείς καλούς οιωνούς που είχαμε κατά περιόδους, δεν αξιοποιήσαμε την προοπτική του να πάμε πιο κοντά στον πρώτο κόσμο. Κατ ακρίβεια στην κρισιμότερη περίοδο της ιστορίας μας δυστυχώς είχαμε προτιμήσει να ̓ ̓ανήκωμεν ̓ ̓με τις τριτοκοσμικές χώρες και το κίνημα των αδεσμεύτων.
Η τραγική ειρωνία είναι ότι συμβαίνει οι πολιτικοί χώροι που υποστήριξαν κατά καιρούς την προσκόλληση μας στους τριτοκοσμικούς αντί στην Ε.Ε, να είναι εκείνοι που σήμερα ισχυρίζονται ψευδώς ότι με λύση του κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ θα υποβιβαστεί η Κυπριακή Δημοκρατία.
H δική μας μετεξέλιξη:
Θέλουμε συνεπώς να πάμε πιο κοντά στον πρώτο κόσμο ή να παλινδρομούμε; Να φέρουμε ευμάρεια ή να μας πνίγει η ύφεση; Να είμαστε ένα μοντέρνο ευρωπαικό κράτος που να συμμετέχει στους παγκόσμιους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετιρίδας ή να συγκαταλεγόμαστε στους τριτοκοσμικούς;
Για να σμικρύνουμε την απόσταση μας με τον πρώτο κόσμο η συνταγή είναι συγκεκριμένη. Να εκσυγχρονίσουμε μεταρρυθμιστικά το κράτος μας, να εντείνουμε τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας μας, να αυξήσουμε την εθνική μας παραγωγή, να εξυψώσουμε την κατάταξη μας στην παγκόσμια οικονομική κλίμακα, να εστιάσουμε στις υπηρεσίες, στον τουρισμό, στην τεχνολογία, στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην κουλτούρα και ευρύτερα στην κοινωνική πρόοδο. Έτσι θα ολοκληρώσουμε τον μοντερνισμό μας.
Εν κατακλείδι, κάτι τέτοιο μπορεί να δομηθεί μόνο σε συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας. Η πιο λαμπρή ευκαιρία να ξεκινήσουμε την μακροπολιτική ευμάρειας στην Κύπρο, είναι μέσω της κρατικής μας μετεξέλιξης. Από ένα παλαιό και αποτυχημένο μοντέλο ενιαίου κράτους να μετατοπιστούμε σε μια σύγχρονη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που θα μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη, την ασφάλεια, την σταθερότητα και το ήθος της παραγωγικής συνδημιουργίας σε βάθος χρόνου. Μια γέφυρα πολιτισμών όπου Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι θα είναι συνεργάτες κάτω απο το πέπλο της ευρωπαικής οικογένειας, ασκώντας επιρροή στην γειτονιά μας της Μέσης Ανατολής.
ΥΓ: Οι συνομιλίες δεν θα συνεχίζονται για πάντα και σύντομα θα κληθούμε να αποφασίσουμε. Να θυμόμαστε ότι ΔΕΝ είμαστε τρίτος κόσμος. Είμαστε Ευρώπη.
Γράφει: Παντελής Α. Ποιητής
