Ο μικρός πληθυσμιακά αριθμός μας, οι στενές κοινωνικές, οι συγγενικές σχέσεις, η αλληλοκάλυψη, καθώς και η τάση της ατιμωρισίας σε αυτό τον τόπο αποτελούν στοιχεία της κοινωνίας μας τα οποία συντείνουν στην αδιαφάνεια.
Την ίδια ώρα όλα τα παραπάνω ενισχύουν μια λογική του τύπου “αφού όλοι το κάνουν, γιατί όχι κι εγώ;”. Μα δεν πάει έτσι η εντιμότητα. Ούτε υφίσταται ο όρος λιγότερο ή περισσότερο έντιμος. Υπάρχει έντιμος ή ανέντιμος γιατί είτε υπάρχει απάτη, είτε όχι. Ούτε επίσης η απάτη εξαρτάται από το μέγεθος ή το είδος. Διευκρινίζοντας τον όρο υπάρχουν δύο είδη απάτης.
Είτε γίνεται με άμεσο τρόπο που είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, είτε έμμεσα κατά τρόπο μελετημένο, προσεγμένο και με τέτοια κάλυψη που δύσκολα εώς και αδύνατα εξιχνιάζεται. Στην δεύτερη κατηγορία λοιπόν που είναι και η πιο επικίνδυνη, κρύβονται απάτες κάτω από το λευκό κολάρο του καθωσπρεπισμού. Δυστυχώς η απάτη βρίσκεται ριζωμένη βαθιά στην Κύπρο ξεκινώντας από τα μικρά-μικρά και καταλήγωντας στα μεγάλα. Σαν ένας νέος άνθρωπος έχω αηδιάσει την εικόνα της ηθικής αποσύνθεσης και της σαπίλας που επικρατεί. Φτάνει πια να σώζουμε πρόσωπα χάριν της πολιτικής ή άλλης περσόνας. Ο τόπος χρειάζεται κάθαρση αν θα σώσουμε ό,τι σώζεται.
Να στείλουμε το μήνυμα ότι η ανοχή μας πλέον είναι μηδενική. Πρέπει να γίνει συνείδηση ότι όποιος εμπλέκεται σε απάτη τιμωρείται και υφίσταται τις νομικές συνέπειες. Να αντιληφθούμε πως αν δεν αλλάξουμε εμείς, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από μόνο του. Οι νέοι οφείλουμε να εισαγάγουμε ένα καινούριο πολιτικό πολιτισμό και να είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με το παλιο για να αναδομήσουμε τη δημοκρατία μας.
Φταίμε σαν πολίτες για τη συντήρηση της τραγικής εικόνας του πολιτικού σκηνικού. Φταίμε που διατηρούμε τους συμφεροντολόγους, τους πολιτικούς κανίβαλους, τους καρεκλοκένταυρους, τους φτηνούς πολιτικούς κράχτες και τους μιζαδόρους κάθε λογής, απομονώνοντας τις απειροελάχιστες ηθικές εξαιρέσεις.Φταίμε γιατί στην μοναχική στιγμή της κάλπης ψηφίζουμε κάθε φορά όποιον μας κάνει καλές χειραψίες, όποιον ᾽᾽μας κανονίζει᾽᾽ και όποιον είναι κουμπάρος μας.
Οι πολιτικοί μας καθρεφτίζουν τους πολίτες και ένα συμπέρασμα της αποστροφής των πολιτών από τα κοινά, είναι πως οι πολίτες κάποτε έβλεπαν στους πολιτικούς εκείνο που θα ήθελαν να είναι, ενώ σήμερα βλέπουν εκείνο που πραγματικά είναι και οι ίδιοι ως πολίτες. Καιρός είναι να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό.Καιρός να αναμετρηθούμε με τη συνείδηση μας.
Γράφει: Παντελής Α. Ποιητής
