Home Πάνος Λοΐζου Παρράς Σήριαλ Σύριζα, επ. 3. Του Πάνου Λοΐζου Παρρά

Σήριαλ Σύριζα, επ. 3. Του Πάνου Λοΐζου Παρρά

tsipras samras ee 660 eurokinissi

Aνέλαβε την εξουσία χωρίς να διαθέτει εντολή για ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ, αλλά ταυτόχρονα ούτε εντολή για συμφωνία συνοδευόμενη από σκληρή λιτότητα. Διακήρυττε ότι είναι σε θέση να κλείσει μια ανατρεπτική συμφωνία με αναπτυξιακές ρήτρες, όπου θα επέβαλλε αριστερές παραινέσεις στη διακυβέρνηση, προς ανακούφιση των μαζών που είχαν πληγεί αμετροεπώς στα χρόνια της κρίσης.


Οφείλουν να αναγωρίσουν ακόμα και οι ορκισμένοι εχθροί του Αλέξη Τσίπρα, ότι αρχικώς η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε. Παρά τα λάθη, την απουσία ρεαλιστικής στρατηγικής, τα επικοινωνιακά ατοπήματα και τη λαϊκίστικη πολλές φορές προσέγγιση, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μετέτρεψε το ελληνικό ζήτημα από έλλειμμα λογιστικού ισοζυγίου σε θέμα αμοιβαίας Ευρωπαϊκής πολιτικής συναίνεσης. Μέχρι του σημείου αυτού, η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ έγινε εύκολα αποδεκτή στη συνείδηση της αριστεράς. Το Πέπε Γκρίλο ελληνικής βερσιόν κοματίδιο, δοκίμασε και κέρδισε την ανοχή των συριζαίων ως το αναγκαίο θεμέλιο μιας κυβέρνηση ικανής να επιφέρει ακόμα και τη ρήξη. Τούτου λεχθέντος, νοείται ότι με Το Ποτάμι, που πολλοί πρόκριναν ως επιλογή βέλτιστης συνεργασίας, δεν θα ήταν εφικτή μια πιθανή ολική ρήξης. Ορθά επίσης πιστώνεται στον Πρωθυπουργό, η εκ των υστέρων αποτυχημένη προσπάθεια διεθνοποίησης της γερμανοφερμένης πολιτικής λιτότητας που υιοθετεί πιστά τα τελευταία χρόνια η ευρωζώνη. Σε αντίθεση με την νομισματική χαλάρωση που ακολούθησαν ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο, η ευρωζώνη επιμένει σε υφεσιακή ατζέντα.

 

Την ίδια ώρα, είναι φανερό ότι η στρατηγική Σύριζα έχει αποτύχει παταγωδώς. Οι πολιτικοί τακτικισμοί Τσίπρα και των λοιπών συνεργατών του οδηγήθηκαν σε ολοκληρωτική ήττα. Όχι μόνο δεν κατάφεραν να επιτύχουν συμφωνία δανειοδότησης με προοπτικές ανάπτυξης, αλλά αντιθέτως έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Το λανθασμένο χρονικό σημείο διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, οι ασάφειες και η απουσία στρατηγικής, έκαψαν κάθε δυνατό χαρτί αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης. Σαν να μην έφταναν αυτά, η κατάσταση στην οικονομία αντιστράφηκε, η ύφεση βάθυνε και οι καθημαγμένες από τους ελέγχους κεφαλαίων τράπεζες, μόνο επενδυτικό κλίμα δεν ευνοούν.

 

Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο σε όλους ότι όποια αριστερά ή μη κινήματα επιθυμούν να επιφέρουν αλλαγές στις ευρωπαϊκές πολιτικές, δεν αρκεί να καταλάβουν την εξουσία στα εθνικά κοινοβούλια, αλλά θα πρέπει να κερδίσουν παράλληλα τη μάχη εντός των Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Η οικονομική υπεροψία της Γερμανίας θα αποτελεί μονίμως αντίβαρο στην όποια προσπάθεια. Δεδομένης της απροθυμίας για αλλαγές στην οικονομική γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναμένεται ότι ο πολιτικός λόγος δεν θα αναλώνεται πλέον σε προτάσεις ενδιάμεσων συμβιβαστικών λύσεων, αλλά στις άκρως επικίνδυνες επιλογές, ευρωζώνη και οικονομική ασφυξία ή εθνικό νόμισμα και εθνικές στρατηγικές ανάπτυξης.

 

Η επιδιωκόμενη νέα εντολή από πλευράς Σύριζα, προφανώς βρίσκεται σε αντιστρόφως ανάλογη θέση με την εντολή που δόθηκε στις εκλογές του χειμώνα. Παράλληλα, για τον όποιο εναπομείναντα συνειδητοποιημένο αριστερό, το σενάριο της πρωτιάς χωρίς αυτοδυναμία, μοιάζει με εφιάλτης. Όλα συγκλίνουν σε μία νέα προσπάθεια εκμετάλλευσης του πολιτικού κεφαλαίου “Τσίπρας¨, συνοδευόμενη βεβαίως από την απόλυτη ανυπαρξία ρεαλιστικού πλάνου αξιοποίησής του. Η προσφυγής στις κάλπες αναμφίβολα αποτελεί διέξοδο για τον Αλέξη Τσίπρα, την ίδια ώρα άλλωστε όπου το αδιέξοδο βαραίνει πλέον τον Έλληνας ψηφοφόρο.

Γράφει:  Πάνος Λοΐζου Παρράς