Καμένα μυαλά. Του Παναγιώτη Σταυρινίδη

Για να είμαι ειλικρινής, στο άκουσμα της είδησης σκέφτηκα πως κάποιος μας κάνει πλάκα.

Κακόγουστη μεν, αλλά πλάκα. Κατά το κοινότοπο όμως, σύντομα διαπίστωσα το προφανές: Κάτι που δεν είναι κακόγουστο αστείο, είναι συχνά επικίνδυνο. Τελικά έχουν δίκαιο όσοι υποστηρίζουν πως όσο ο εθνικισμός είναι η παράλογη προέκταση της αγάπης προς την πατρίδα, άλλο τόσο η γελοιότητα είναι η προέκταση της βλακείας.

Δυστυχώς

Και έτσι μας προέκυψε καμένος. Να πουλά τσαμπουκά στον Εύρο και στα Ίμια, να βγαίνει δεξιότερα ακόμα και από την προηγούμενη κυβέρνηση, να αναβιώνει ρητορικές πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας, και όλα αυτά πλέον ως Υπουργός Άμυνας της Ελλάδας. Όχι απλά ως καμένος, αλλά ως θεσμικός εκπρόσωπος της χώρας. Δυστυχώς. Και δεν έχω τίποτε απολύτως με την αγάπη προς την πατρίδα, ούτε με την πίστη προς τη θρησκεία, και σίγουρα όχι με την αφοσίωση προς την οικογένεια. Το διαστρεβλωμένο μίγμα των τριών είναι που με αποξενώνει.

Μαχητικά

Αυτό μας είπε. Ότι η Κύπρος πρέπει να αποκτήσει τα δικά της πολεμικά αεροσκάφη. Ο υπουργός της χώρας που τα μισά παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχιας, ήρθε στην χώρα που σπρώχνει ολοένα και περισσότερους στην φτώχια, να μας πει ότι πρέπει να αγοράσουμε μαχητικά αεροσκάφη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Και το ανησυχητικό δεν είναι ότι δεν θα τα αγοράσουμε επειδή δεν έχουμε τα λεφτά. Το επικίνδυνο είναι ότι αν τα είχαμε, μας έχω ικανούς και να το πράτταμε.

Και φρεγάτες

Τις θυμάστε αυτές; Κάποιοι ακόμα επιμένουν ότι κακώς δεν αγοράσαμε τις πολεμικές φρεγάτες να περιπολούν στην αγαπημένη μας ΑΟΖ. Να ερχόταν δηλαδή το Μπαρμπαρός, να στέλναμε και εμείς τες φρεγάτες, και να αφήναμε τις τύχες μιας πολεμικής σύρραξης στα χέρια ενός καμένου. Ούτε πατρίδα, ούτε η θρησκεία, ούτε οικογένεια θα μας έσωζαν. Γιατί η παλαβομάρα απλά είναι ανίκητη.

Φανταστείτε

Εμάς σε αυτό τον τόπο με πολεμικά αεροσκάφη. Με την Τουρκία και τον στρατό της να μην βρίσκεται απέναντι από τις βόρειες ακτές μας, αλλά στο βόρειο τμήμα της χώρας μας. Μέσα στο σπίτι μας. Σε μια χώρα που διακηρυγμένος στόχος είναι η λύση του κυπριακού και η αποστρατιωτικοποίηση. Σε ένα τόπο που έζησε την καταστροφή, τα ενεργά και αδρανή ηφαίστεια, και τις εκτοξεύσεις των S300 στα μυαλά και στις οθόνες μας. Μου φαίνεται ότι δύο μόνο λόγοι μας έχουν γλυτώσει από μια δεύτερη καταστροφή: είτε από τύχη, είτε γιατί οι απέναντι είναι πιο νούσιμοι απ’ όσο νομίζουμε.

Κατά τα άλλα, ακόμα ένα καμένο μυαλό ήρθε για να μας σώσει.

Καλά.

Γράφει: Παναγιώτης Σταυρινίδης