Αν έχω καπνίσει ποτέ το συγκεκριμένο είδος; Κανά θερμοκήπιο στα σίγουρα, κατά την διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων. Τώρα, όχι πια.
Πλησιάζοντας τα σαράντα συνειδητοποιείς ότι πλέον φτιάχνεσαι με δύο μπύρες, και ότι στην τρίτη κινδυνεύεις με hangover. Θλιβερό αλλά αληθές.
Στα είκοσι ήταν αλλιώς. Στην δέκατη πέμπτη επανάληψη του riders of the storm ήμουν πάντα βέβαιος ότι ακουγόταν μια νότα που δεν την είχα ακούσει προηγουμένως. Και προσπαθούσα για ώρες να πείσω για την ορθότητα των αισθήσεών μου την παρέα που είχαν ξεραθεί όλοι στα γέλια. Δεν βαριέσαι, ωραίες εποχές.
Τι έλεγα; Α ναι, για την νομιμοποίηση της μαριχουάνας. Για να μην παρεξηγηθώ, με τον όρο νομιμοποίηση κανείς δεν υποστηρίζει την ελεύθερη διακίνηση αλλά την νομική ρύθμιση των συνθηκών και των ποσοτήτων εμπορείου και πώλησης. Δεν τίθεται όμως τέτοιο ζήτημα από την πολιτεία, οπότε τουλάχιστον για την ώρα δεν υφίσταται τέτοια συζήτηση. Είμαι περίεργος όμως να δω ποιος πολιτικός θα έστελνε ένα τέτοιο θέμα στην βουλή. Καλύτερα να υπέγραφε και τον τερματισμό της πολιτικής του σταδιοδρομίας μαζί, αυτό υποψιάζομαι.
Αν είναι επιβλαβής η χρήση μαριχουάνας; Προφανώς. Όπως με κάθε ναρκωτικό ή φάρμακο, η μακροχρόνια, συχνή, και μεγάλη χρήση είναι δυνητικά επιβλαβής. Και ναι, για κάποιους που αρχίζουν νωρίς την χρήση της, είναι παράγοντας επικινδυνότητας για να οδηγηθούν και σε σκληρότερα ναρκωτικά. Για να είμαι όμως δίκαιος, υπάρχουν εξίσου ισχυρές ενδείξεις και για τις θετικές αγχολυτικές επιπτώσεις της από περιστασιακή χρήση, ακόμη και για την θεραπευτική της ιδιότητα, κάτω από ελεγχόμενες ιατρικές συνθήκες. Συνεπώς, να συμφωνήσουμε τουλάχιστον ότι υπάρχουν και οι δύο όψεις αυτής της ουσίας.
Γιατί να υπάρξει τέτοια συζήτηση; Ας μην υπάρξει, σκέφτομαι. Αλλά όσο και αν προσπάθησα, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αφήνεται η χρήση και το εμπόριο της μαριχουάνας στην παρανομία και στο έγκλημα, την ίδια στιγμή που εξίσου, ίσως και πιο επιβλαβή ναρκωτικά καταναλώνονται και διακινούνται ως νόμιμα προϊόντα. Αλκοόλ και τσιγάρο ας πούμε. Κάποτε αναρωτιέμαι το εξής: Πότε θα ήταν δυσκολότερη η πρόσβαση των ανηλίκων στην μαριχουάνα; Κάτω από νομικά ρυθμισμένη απαγόρευση σε ανήλικους ή κάτω από τις σημερινές συνθήκες; Σκεφτείτε το λίγο.
Συνεπώς, δεν καταλαβαίνω ποιους ειλικρινά προστατεύουμε με την μη νομιμοποίηση (νομική ρύθμιση καλύτερα) της κάνναβης, όπως νόμιμα ναρκωτικά είναι το αλκοόλ και το τσιγάρο. Θα μου πουν κάποιοι καλά, και ειν ανάγκη να προσθέσουμε ακόμα ένα κακό στο κεφάλι μας; Καταλαβαίνω την ερώτηση. Την απάντηση δεν καταλαβαίνω που οδηγεί. Άστε που διατηρώντας την κάνναβη στην παρανομία, δημιουργείται μια ελίτ ομάδα εμπόρων και προμηθευτών, ομάδες νεαρών που γίνονται βαποράκια, και χιλιάδες ανήλικων που έχουν χρυσοπληρώσει μερικά γραμμάρια για να φτιαχτούν.
Όπως και νάχει, επαναλαμβάνω. Δεν υποστηρίζω την νομική ρύθμιση της μαριχουάνας. Ξεκάθαρα. Δεν νομίζω ότι ο τόπος είναι έτοιμος για να αντέξει μια τέτοια συζήτηση και να προσμετρήσει νηφάλια και όχι συναισθηματικά ποια θα είναι τα ενδεχόμενα οφέλη και ποιοι οι πιθανοί κίνδυνοι.
Γράφει: Παναγιώτης Σταυρινίδης
