Home Παναγιώτης Σταυρινίδης Η πρωτοβουλία Τορναρίτη και το αντανακλαστικό του φόβου. Του Παναγιώτη Σταυρινίδη

Η πρωτοβουλία Τορναρίτη και το αντανακλαστικό του φόβου. Του Παναγιώτη Σταυρινίδη

750px-Marijuana

 


Διαβάζω με ενδιαφέρον τις αντιδράσεις που προκάλεσε η πρωτοβουλία του βουλευτή του ΔΗΣΥ Νίκου Τορναρίτη και η μετέπειτα εξαγγελία του Υπουργού Παιδείας Κώστα Καδή.  

Προσωπικά, επέκρινα στο παρελθόν και τους δύο, τον κ. Τορναρίτη για κατά καιρούς υπερβολές όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της μεταρρύθμισης της διδασκαλίας της ιστορίας, όσο και τον κ. Καδή για άστοχες εγκυκλίους. 

Τι έχουμε όμως τώρα; 

Μια πρωτοβουλία για την ενημέρωση των μαθητών ως προς τη δομή και τη λειτουργία του Ομοσπονδιακού κράτους. Μιας μορφής κράτους που (με διάφορες διαβαθμίσεις) υποστηρίζουν οι περισσότερες παρατάξεις ως την μοναδική εφικτή μορφή λύσης, μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενοποίησης του τόπου και του λαού. 

Είναι λογική; Είναι χρήσιμη; 

Προσωπικά με ενδιαφέρει η απάντηση να είναι καταφατική και στα δύο ερωτήματα. Είναι λογική αυτή η πρόταση; Στην δικιά μου αντίληψη, ναι. Είναι λογική. Γιατί στα σχολεία; Γιατί εκεί βρίσκεται (κυριολεκτικά) το μέλλον της χώρας. Οι πολίτες του αύριο που είτε θα ζήσουν σε μια διχοτομημένη χώρα, είτε θα κληθούν να αγκαλιάσουν (όχι απλά να διαχειριστούν) το μελλοντικό ομόσπονδο κράτος. Αδυνατώ να καταλάβω πως η ενημέρωση, η τριβή, η συζήτηση γύρω από τα ζητήματα που χαρακτηρίζουν την συγκρότηση, τα επίπεδα διακυβέρνησης, τις λειτουργίες και τους θεσμούς μιας ομοσπονδίας μπορεί να είναι επιβλαβή στα παιδιά. Ναι λοιπόν, είναι λογική αυτή η πρόταση. 

Είναι χρήσιμη; Πέρα από την πρακτική της χρησιμότητα, θεωρώ πως είναι ευρύτερα χρήσιμη. Μας ξαναδείχνει (όπως προσπαθήσαμε και άλλοι στο παρελθόν) τον ελέφαντα μέσα στο καθιστικό μας. Μας ξαναφέρνει αντιμέτωπους με την αναγκαιότητα του διαλόγου για την ομοσπονδία, μέσα στην κοινωνία. Νιώθω ότι ο κόσμος κουράστηκε να ακούει με διδακτικό ύφος για την “μόνη εφικτή λύση”. Θέλει να δει γιατί είναι η μόνη εφικτή λύση. Θέλει να πειστεί γιατί μπορεί να είναι ένα λειτουργικό κράτος, ένα ομόσπονδο κράτος, όπως συχνά επισημαίνει και ο Ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Τάκης Χατζηγεωργίου. Θέλει να πει και να ακουστεί γιατί φοβάται την ομοσπονδία. 

Και ερχόμαστε στον φόβο. 

Λογικό είναι αρκετοί να νιώθουν φόβο απέναντι σε ένα σύνθετο σχετικά μοντέλο συγκρότησης του κράτους. Ιδιαίτερα όταν σε αυτό θα συμμετέχουν (πολιτικά) ισότιμα και οι δύο κοινότητες. Για αυτόν επίσης τον λόγο είναι χρήσιμη αυτή η πρωτοβουλία. Γιατί εφόσον ξεκινήσει, δεν θα παραμείνει στα στενά όρια του σχολείου. Αλλά θα γίνει κτήμα της κοινωνίας, της οικογένειας, της γειτονιάς, του καφενείου όσο και του πανεπιστημίου. Η ενημέρωση για την ομοσπονδία όπως διαχρονικά διακήρυττε και η αριστερά, μόνο θετικά μπορεί να συνεισφέρει: περισσότερη γνώση, λιγότερος φόβος. 

Συνήθως έτσι πάει. 

Συνήθως. Γιατί δυστυχώς ακόμα, για ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου, είναι πιο ωφέλιμο οι πολίτες στο άκουσμα της ομοσπονδίας να τρομάζουν. Για αυτούς, δεν είμαστε χρήσιμοι εάν είμαστε ενήμεροι. Χρήσιμοι είμαστε εάν τρομάζουμε χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί.

Γράφει: Παναγιώτης Σταυρινίδης