Home Παναγιώτης Σταυρινίδης Ο ιός του φόβου. Του Παναγιώτη Σταυρινίδη

Ο ιός του φόβου. Του Παναγιώτη Σταυρινίδη

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την αισιοδοξία που έχει φέρει ανάμεσα στην κοινωνία η εκλογή του Μουσταφά Ακκιντζή.


Μια αισιοδοξία ότι επιτέλους θα συνομιλήσουμε με έναν ηγέτη των τουρκοκυπρίων που θέλει την επανένωση του τόπου. Άλλωστε, μετά την “ξηρασία” της πενταετίας Έρογλου, ήταν φυσικό αυτός ο αέρας αλλαγής να φέρει αισιοδοξία και στην δική μας πλευρά. Τα οδοφράγματα βλέπετε, ποτέ δεν μπορούσαν να σταματήσουν τον αέρα.

Και να ο ιός

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα κλίμα αισιοδοξίας. Ως εκεί όμως. Ούτε καμπάνες ήχησαν, ούτε πυροτεχνήματα είδα, ούτε πουρούδες των αυτοκινήτων σε πομπή, ούτε τρελαμένο κόσμο να τρέχει πάνω κάτω στην Μακαρίου από τον λεγόμενο “ιό της ευφορίας”. Τι είδα; Να μην περνά απαρατήρητη αυτή η αλλαγή στην τουρκοκυπριακή ηγεσία. Αλίμονο εάν περνούσε. Είδα πολίτες, πολιτικά πρόσωπα και ηγέτες να εκφράζουν την ικανοποίησή τους, και ως εκεί. Είδα όμως και κάτι άλλο.

Τον ιό του φόβου

Το καταλαβαίνω. Όταν καείς με την σούπα, φυσάς μετά και το γιαούρτι. Λογικό. Ως ένα σημείο όμως. Γιατί καλό είναι να κοιτάζεις δεξιά κι αριστερά πριν διασταυρώσεις, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να περάσεις απέναντι. Όχι με κίνδυνο να μας πατήσει η νταλίκα, αλλά με αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αλλιώς τι; Κανένα δεν ωφέλησε η στασιμότητα. Και εμείς, είμαστε μια χώρα που λιμνάζει στο “περίμενε”.

Έχει λυθεί το κυπριακό;

Όχι βέβαια. Γι’ αυτό και γίνονται συνομιλίες. Για να φτάσουμε εκεί. Και για να φτάσουμε, καλό θα ήταν να μπούμε σε αυτή την διαδικασία με αυτοπεποίθηση και όχι με τον ιό του φόβου. Ξέρετε, καλό είναι να προσέχει ο άνθρωπος από τα μικρόβια, αλλά αν δεν λερώσεις τα χέρια σου θα μείνεις μια ζωή κλεισμένος στον φόβο. Στο τέλος, το οξύμωρο είναι ότι μάλλον θα πεθάνεις υγιής, χωρίς να έχεις ζήσει.

Αυτό λοιπόν

Να ζήσουμε. Γιατί μπορεί να έχουμε συνηθίσει τον διαμελισμό, αλλά είμαστε μια χώρα ζόμπι. Κοινώς, βρυκολακιάσαμε. Σε μιαν εποχή που όλοι ψάχνουν τρόπους να υπερβούν την κρίση, να δημιουργήσουν νέο πλούτο, να ξαναβρούν οι άνθρωποι δουλειές, εμείς σε αυτόν τον τόπο είμαστε αναγκασμένοι πρώτα να ξεβρυκολακιάσουμε. Γιατί είναι πλάνη να νομίζει κανείς ότι μια χώρα μπορεί ποτέ να αναπνεύσει κανονικά όταν για πέμπτη δεκαετία είναι διαμελισμένη.

Ιός της λογικής

Ούτε της ευφορίας ο ιός με αγγίζει, ούτε του φόβου. Θέλω για μια φορά όμως να δω μια επιδημία λογικής. Σε εμάς, στους τουρκοκύπριους, στην Τουρκία, παντού. Μια επιδημία λογικής που εάν επικρατήσει, θα μας επιτρέψει να περάσουμε απέναντι με ασφάλεια. Διαφορετικά τι;

Τίποτα, απλά μας βλέπω να πεθαίνουμε υγιείς.

Γράφει: Παναγιώτης Σταυρινίδης