Τα όσα εξελίχθηκαν στη Γενεύη με συμπεριφορές που δεν τιμούν τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου, μπορούν να χαρακτηριστούν ως τραγικά.
Παρακάμπτοντας τις συμπεριφορές αυτές, το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν όλοι είναι αν, σαράντα τρία χρόνια μετά και αναλογιζόμενοι τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής, η διατήρηση της παρούσας κατάστασης είναι εθνικά συμφέρουσα. Εύκολα μπορεί κάποιος να απαντήσει αρνητικά, δύσκολα όμως παρουσιάζονται σοβαρές πολιτικές λύσεις.
Μέχρι στιγμής ακούμε δηλώσεις για μια χωρίς περιεχόμενο «νέα στρατηγική» στο Κυπριακό, με πολλές από αυτές μάλιστα να γίνονται με μπούσουλα τα όσα αναφέρει ο Τουρκοκύπριος ηγέτης ή με βάση δημοσιογραφικές πληροφορίες. Αν υπάρχει δρόμος για επίλυση του κυπριακού προβλήματος διαφορετικός από αυτόν των διαπραγματεύσεων, ο οποίος θα προστατεύει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν θα ανοίγει τον δρόμο για αναγνώριση του ψευδοκράτους, ας παρουσιαστεί με σοβαρότητα και επιχειρήματα και όχι με κενά συνθήματα.
Κατά τη διάρκεια των σαράντα τριών αυτών χρόνων, οι εξελίξεις δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικές για τη δική μας πλευρά. Ανυπαρξία ενιαίου εθνικού σχεδιασμού, πολιτικές έριδες, προσωπικές διαφωνίες και κάθε λογής συμφέροντα, μας οδήγησαν σε συνεχόμενα λάθη που είχαν ως αποτέλεσμα την έμμεση αναβάθμιση του ψευδοκράτους και μας έφεραν αντιμέτωπους με τη διεθνή κοινή γνώμη. Δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογος κάποιος που ισχυρίζεται ότι η οικονομική και κοινωνική κρίση που σταδιακά διέβρωσε την πατρίδα μας, σχετίζεται, διαχρονικά, με ενέργειες και αποφάσεις της πολιτικής μας ηγεσίας.
Είναι καιρός, ο κυρίαρχος λαός να απομονώσει πολιτικούς οι οποίοι λαϊκίζουν και δεν προτείνουν πραγματικές λύσεις που θα μας απεγκλωβίσουν από την υπάρχουσα κατάσταση. Χρειαζόμαστε πολιτικές που πραγματικά εξυπηρετούν το συμφέρον του τόπου και όχι τα κόμματα και τους αρχηγούς τους.
Παρά τα όποια λάθη του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέδειξε ότι πραγματικά επιδιώκει μιαν όσο το δυνατόν καλύτερη και βιώσιμη λύση και ότι δεν θα θέσει ενώπιον του λαού ένα θνησιγενές σχέδιο λύσης. Οι δυσκολίες είναι πολλές και αυτές πολλαπλασιάζονται με τα εμπόδια και τις «τρικλοποδιές» που συχνά παρεμβάλλονται από εξωτερικούς αλλά, δυστυχώς, και από εγχώριους παράγοντες. Θετική κρίνεται και η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία, παραμερίζοντας κομματικές σκοπιμότητες, στέκεται δίπλα στον Πρόεδρο στη διαχείριση του εθνικού μας προβλήματος.
Υπερθεματίζοντας, και αγνοώντας τις προαναφερθείσες συμπεριφορές, κρίνω ως θετικό τον απολογισμό της Γενεύης για τους πιο κάτω λόγους: Πρώτον, για πρώτη φορά στην ιστορία των συνομιλιών, η Τουρκία αναγκάστηκε να παρακαθίσει σε διάλογο για το πολύ σημαντικό κεφάλαιο των εγγυήσεων και της ασφάλειας. Δεύτερον, για πρώτη φορά κατατέθηκε χάρτης από την τουρκική πλευρά, με σημαντική επιστροφή εδαφών.
Τρίτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετείχε στις συνομιλίες εκπροσωπούμενη στο ανώτατο δυνατό επίπεδο. Τέταρτον, για πρώτη φορά Κύπρος και Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθαν τόσο κοντά σε επίπεδο πολιτικής και επίτευξης στρατηγικών στόχων. Πέμπτον, οι όποιες ενέργειες και αποφάσεις έχουν ληφθεί μέσα από πλήρη συνεννόηση με την ελληνική Κυβέρνηση. Έκτον, προκλήθηκε εκνευρισμός στον «σουλτάνο» Ερντογάν, ο οποίος επέλεξε να εξαφανιστεί καθόλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης.
Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι μόνο κάποιος που είναι πολιτικά κοντόφθαλμος ή κακεντρεχής δεν μπορεί να παραδεχθεί τα πιο πάνω. Αναμένοντας τις εξελίξεις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, να συνεχίσει να διαπραγματεύεται, σε συνεννόηση πάντα με την ελληνική Κυβέρνηση και με το ίδιο σθένος, το πρόβλημά μας, το οποίο έχει πια αναχθεί από τοπικό σε διεθνές, παρουσιάζοντας παράλληλα τα κατάλληλα επιχειρήματα για να πείσει τους αμφιταλαντεύομενους συμπατριώτες μας.
Γράφει: Όλγα Δέρβη Παπαδήμου
