Την Τετάρτη 18 Μαρτίου έπεσε η ηρωική πόλη του Αφρίν. Η Τουρκία μαζί με εξοπλισμένους τζιχαντιστές εισέβαλε στη Συρία καταπατώντας κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Τουρκία ξεκινά επίθεση και ενάντια στους Κούρδους του Ιράκ.
Η διεθνής κοινότητα μένει όμως εκκωφαντικά σιωπηλή για αυτές τις επιθέσεις. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη δείχνουν τεράστια ανοχή προς το νέο έγκλημα της Τουρκίας σε βάρος της Συρίας, του Ιράκ και των Κούρδων. Μιας Τουρκίας που αποτελεί βασικό συστατικό του προβλήματος στην επιχείρηση αποσταθεροποίησης και διαμελισμού της Συρίας. Μιας Τουρκίας που τα προηγούμενα χρόνια, με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, εξόπλισε και στήριξε τις ορδές του ΙSIS αποσταθεροποιώντας την περιοχή προς όφελος των γεωπολιτικών της συμφερόντων.
Η νεα κρίση στην περιοχή δεν είναι ξένη με τα συμφέροντα της πολεμικής βιομηχανίας και το μεγάλο στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα που βάλθηκαν να εξοπλίσουν κάθε γωνιά της γης. Χαρακτηριστικό είναι πως το 2016, το ένα τέταρτο των γερμανικών εξαγωγών οπλικών συστημάτων κατέληξε στην Εγγύς Ανατολή, για εξοπλισμούς τόσο των Κούρδων όσο και της Τουρκίας.
24 ώρες μετά την κατάρτιση της νέας γερμανικής κυβέρνησης σε σώμα, ενέκρινε επιπλέον 69,5 εκατομμύρια ευρώ για στρατιωτικούς σκοπούς στο Ιράκ, και εν μέσω της εισβολής στη Συρία επιπλέον εξαγωγές οπλικών συστημάτων ύψους 4,4 εκατομμυρίων ευρώ προς την Τουρκία.
Οι γερμανικοί κολοσσοί Kraus-Maffei και Rheinmetall βλέπουν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται στα ύψη. Η Τουρκία εισέβαλε στο Αφρίν της Συρίας με γερμανικά τανκς, ενώ οι Κούρδοι της Συρίας αμύνονταν με γερμανικά αντιαρματικά.
Σε επίπεδο ΕΕ, η Κομισιόν και τα κράτη μέλη συμμετέχουν στην στρατιωτικοποίηση του κόσμου μέσω του νέου αμυντικού ταμείου που προωθεί η Επιτροπή Γιούγκερ. Αντί να δοθούν κονδύλια για την προώθηση της ειρήνης, την επαναβιομηχανοποίηση, την δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, και την προώθηση της έρευνας για εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας, πετσοκόβονται τα ευρωπαϊκά προγράμματα όπως το Ορίζοντας 2020 για να χρηματοδοτείται η στρατιωτική βιομηχανία.
Το πολυβραβευμένο ινστιτούτο ειρήνης SIPRI με έδρα τη Στοκχόλμη καταγράφει την ανησυχητική αυτή αύξηση του παγκόσμιου εμπορίου όπλων. Αυξήθηκε κατα 38% από το 2002, και 1,5% από το 2015. ΗΠΑ και ΕΕ εξοπλίζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ιορδανία ενάντια στην καταστραμμένη πλέον Υεμένη. Η Αίγυπτος βρίσκεται στη τρίτη θέση εισαγωγών όπλων και το Κατάρ στην τέταρτη θέση, με την Μέση Ανατολή να μυρίζει ξανά μπαρούτι. Εξοπλίζουν βεβαίως το Ιράκ και το Αφγανιστάν διαιωνίζοντας τον πόλεμο και την καταστροφή που ξεκίνησαν με τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Οι εισαγωγές αμερικανικών όπλων στην Ινδία αυξήθηκε κατά 557% μεταξύ του 2013 και του 2017, την ίδια ώρα που οι ΗΠΑ εξοπλίζουν το Πακιστάν με προγράμματα ύψους δισεκατομμυρίων.
Η δίψα των μεγάλων πολυεθνικών για περισσότερα κέρδη ποτίζεται με το αίμα των λαών. Το αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ και οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να το στηρίξουν ξανά. Ως Ενωτική Ευρωπαϊκή Αριστερά εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον ηρωικό αγώνα των Κούρδων της Συρίας και στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα της Συρίας και του λαού της, για ειρήνη και υπεράσπιση της ενότητας, της κυριαρχίας και της ακεραιότητας της χώρας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και σε κάθε αγωνιζόμενο λαό που παλεύει για την προάσπιση των δικαιωμάτων του, για ειρήνη, κοινωνική ανάπτυξη και κοινωνική αλληλεγγύη.
Γράφει: Νεοκλής Συλικιώτης
