Η εμμονή των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας οδήγησαν στη φτωχοποίηση…
στην επιστροφή του εργασιακού Μεσαίωνα λόγω της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, τους μισθούς πείνας, στην αύξηση της ανεργίας, στο ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, στη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην διεύρυνση των ανισοτήτων. Ακριβώς αυτή η διεύρυνση των ανισοτήτων και οι πολιτικές που οδήγησαν στον κίνδυνο της φτώχιας ένα στους τέσσερις νέους και ένα στους πέντε συνταξιούχους στην ΕΕ των 28 είναι που αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για τη ξενοφοβία, το ρατσισμό και την άνοδο της ακροδεξιάς.
Ιδιαίτερα στους νέους δημιουργείται μια νέα ομάδα των εργαζόμενων φτωχών. Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας το 2017 το ποσοστό των νέων (18-24 ετών) -οι οποίοι αν και εργάζονταν, βρίσκονταν παράλληλα σε κίνδυνο φτώχειας λόγω χαμηλών μισθών- εκτοξεύθηκε στο 13,7%, σε σύγκριση με 10,2% το προηγούμενο έτος. Αντί η εισδοχή στον κόσμο της εργασίας να γίνεται μέσα από μόνιμα συμβόλαια και θέσεις εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, πιέζονται οι μισθοί και τα δικαιώματα των νέων προς τα κάτω μέσα από την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Το αποτέλεσμα είναι τα οικονομικά και εργασιακά αδιέξοδα για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού όπως είναι οι νέοι.
Χρειάζεται άμεσα μια αλλαγή πλεύσης από τις πολιτικές της ασυδοσίας της αγοράς και της λιτότητας. Το κράτος δεν μπορεί να παραβιάζει τις ίδιες τις διεθνείς συμβάσεις και τις Συμφωνίες που υπέγραψε ή επικύρωσε. Χρειάζεται ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, περιλαμβανομένης της πλήρους προστασίας όλων των εργαζομένων μέσα από συλλογικές συμβάσεις που θα λειτουργούν προς όφελος τους. Το κράτος στην Κύπρο πρέπει να παρέμβει ουτως ώστε να διασφαλιστεί η κοινωνική προστασία όλων των νέων εργαζομένων. Τέλος, αυτό που χρειάζεται είναι πολιτικές δημόσιων μακροχρόνιων επενδύσεων που θα δημιουργούν μόνιμες, αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Το ΑΚΕΛ και η ομάδα της Αριστεράς (η GUE/NGL) παραμένουν στο πλευρό των εργαζομένων και των δίκαιων αιτημάτων τους. Δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε πως αυτό που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος και η Ευρώπη είναι κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική αλληλεγγύη. Χρειάζεται να ανακατανέμεται δίκαια ο παραγόμενος πλούτος. Δίκαια για τους εργαζόμενους και όσους έχουν ανάγκη. Όχι για τις τράπεζες και τις πολυεθνικές. Χρειαζόμαστε ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης που να δημιουργεί μόνιμες, αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Που προασπίζεται το δημόσιο χαρακτήρα των στρατηγικών τομέων και υπηρεσιών κάθε χώρας. Που ενισχύει την κοινωνική προστασία για τους αδύναμους. Και όχι να διανέμει ευχολόγια, χωρίς καμιά δεσμευτική ισχύ, όπως ο περιβόητος Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Πυλώνας. Ούτε να δίνει πακτωλό χρημάτων στο Ταμείο για την Άμυνα ενώ αποκόπτονται από τις κοινωνικές δαπάνες, την παιδεία και την υγεία. Πώς να μην διερωτάται κάποιος γιατί υπάρχουν 38,5 δις ευρώ για το νέο Ταμείο για την Άμυνα, ενώ κλείνουν τα γηροκομεία στη Φιλανδία, υπάρχει έλλειψη νηπιαγωγείων στη Γερμανία, πεθαίνουν άνθρωποι από γρίπη στην Ελλάδα και ένας στους τέσσερις εργαζόμενους βρίσκεται στον κίνδυνο της φτώχειας τόσο στην Κύπρο όσο και στην ΕΕ.
Είναι για αυτούς τους λόγους που μαζί με τους εργαζόμενους διεκδικούμε μια άλλη Ευρώπη. Την Ευρώπη για την οποία η Αριστερά παλεύει. Την Ευρώπη της ειρήνης, της πραγματικής αλληλεγγύης, της οικολογίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι επερχόμενες Ευρωεκλογές θα πραγματοποιηθούν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Και είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην χαθεί καμία συνείδηση που στηρίζει τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους. Καμία ψήφος που παλεύει ενάντια στο ρατσισμό και τον σοβινισμό. Καμία φωνή που αγωνίζεται για τα δικαιώματα της γυναίκας, για το περιβάλλον, για την ειρηνική συνύπαρξη ενάντια στη στρατιωτικοποίηση και τον επεμβατισμό.
Οι Ευρωεκλογές μπορούν να αποτελέσουν καμπή στην πάλη μας για απαλλαγή από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας. Όσοι λοιπόν έχουμε κριτική στάση απέναντι στην ΕΕ, έχουμε και ένα λόγο περισσότερο να συμμετέχουμε στις εκλογές. Μόνο με την συμμετοχή μας μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση.
