Η ιστορία μας αποδεικνύει πως η άνοδος του φασισμού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ένταση της καπιταλιστικής κρίσης, την απογοήτευσης από τα αστικά κόμματα και τον κοινοβουλευτισμό, την ύπαρξη εξαθλιωμένων εργαζομένων και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους.
Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται αφού μπαίνουν στα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις αντιδραστικές και φασιστικές οργανώσεις που προωθούνται από ιμπεριαλιστικούς κύκλους σε διάφορα μέρη του κόσμου. Και ενώ δρουν με εγκληματικό τρόπο, η λαϊκίστικη ρητορεία τους κερδίζει έδαφος στις συνειδήσεις μέρους τη κοινής γνώμης.
Ένα επίκαιρο παράδειγμα είναι η ανάδειξη της φιλοναζιστικής Χρυσής Αυγής ως σημαντικής πολιτικής δύναμης στην Ελλάδα. Άλλο παράδειγμα είναι αυτό που βιώνουμε εδώ και ένα χρόνο στην Ουκρανία. Η αυταρχική ηγεσία της Ουκρανίας, η οποία περιλαμβάνει και ακροδεξιά στοιχεία προωθεί φιλοφασιστικές νομοθεσίες όπως η ανακήρυξη των Ουκρανών εγκάθετων των ΝΑΖΙ κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ως ηρώων και η σχεδόν πλήρης απονομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας.
Δυστυχώς με τις Ευρωεκλογές του Μαΐου, η Ακροδεξιά ενισχύθηκε και σε άλλες χώρες της ΕΕ, ιδιαίτερα εκεί όπου η Αριστερά είναι αποδυναμωμένη. Έτσι μερίδα της ακροδεξιάς κατόρθωσε να κερδίσει νομιμοποίηση και να συγκροτήσει τη δική της ομάδα μέσα στο Ευρωοινοβούλιο με πρόεδρο τον Φάρατζ. Την ίδια ώρα ενδυναμώθηκε το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, το Κόμμα Ανεξαρτησίας του ΗΒ, το Δανέζικο Λαϊκό Κόμμα, οι Σουηδοί Δημοκράτες, το αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας, και το ολλανδικό Κόμμα Ελευθερίας.
Στην Κύπρο τα αποτελέσματα της δράσης της ακροδεξιάς, του δίδυμου εγκλήματος, του φασιστικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, τα ζούμε μέχρι σήμερα με την συνεχιζόμενη κατοχή. Βλέπουμε απομεινάρια της ακροδεξιάς να αναδιοργανώνονται κάτω από τα ίδια συνθήματα, με πιο τρανό το παράδειγμα του ακροδεξιού ΕΛΑΜ – της προέκτασης της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο. Με επιθέσεις κατά μεταναστών και Τουρκοκυπρίων, με εθνικιστική ρητορική και με αναβίωση του προτύπου του Γρίβα συνθέτουν τη θλιβερή παρουσία τους στην κυπριακή κοινωνία. Η σταδιακή τους εξάπλωση, ειδικότερα στη νεολαία, είναι ανησυχητική.
Ευθύνες για αυτό το φαινόμενο έχουν τόσο μερίδα των ΜΜΕ τα οποία αποσιωπούν το φαινόμενο, ή προσπαθούν να το υποβαθμίσουν, όσο και όσοι από τη μια παρουσιάζονται πολιτικά μετριοπαθείς και από την άλλη διαχρονικά συγκαλύπτουν τη δράση της ακροδεξιάς. Τέτοιες ευθύνες έχει και η Κυβέρνηση, η οποία αποδίδει τιμές σε πραξικοπηματίες, ενώ εκπρόσωποι της δηλώνουν πως δεν υπάρχει πρόβλημα με την δράση της άκρας δεξιάς.
Κατά συνέπεια, η προσπάθεια αλλαγής της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής και η διεκδίκηση μιας διαφορετικής, ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας πρέπει να είναι ο στόχος του αντιφασιστικού αγώνα όλων των προοδευτικών δυνάμεων σε Κύπρο και Ευρώπη. Την ίδια στιγμή πρέπει να διαμορφωθεί ένα ανοικτό αντιφασιστικό μέτωπο που να δρα σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Πρέπει να δοθεί μια πολιτική και κοινωνική μάχη σε κάθε μέρος. Στα σχολεία, στις δουλειές, στη Βουλή, στον κόσμο.
Δεν μπορούμε και δεν θα μείνουμε αδρανείς στη συνέχιση των πολιτικών που θρέφουν τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και φασιστικές οργανώσεις. Η νέα δυναμική που δημιουργήθηκε από την ενίσχυση της πολιτικής μας ομάδας, της Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά- Βόρειας Πράσινης Αριστεράς, ενδυναμώνει τον αγώνα μας ενάντια στους κυρίαρχους κύκλους που συντηρούν την ακροδεξιά, η οποία λειτουργεί ως εφεδρεία του συστήματος, και τις διάφορες εκφάνσεις της όπως είναι ο ρατσισμός, ο σοβινισμός, η μισαλλοδοξία. Γιατί μονάχα με οργανωμένη μαζική πάλη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, την σκληρή λιτότητα , και το ίδιο το σύστημα που γεννά και θρέφει φασιστικά μορφώματα, μπορούμε να αντιμετωπίσουν την εγκληματική δράση των ακροδεξιών οργανώσεων και να ξεριζώσουμε οριστικά τον χιτλεροφασισμό.
Η αύξηση της δύναμης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την αύξηση των καθημερινών αγώνων των εργατικών κινημάτων στις χώρες μας, δείχνουν ότι μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή. Η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας, η Ευρώπη των λαών.
Γράφει: Νεοκλής Συλικιώτης
