Με βαριά συναισθήματα λύπης για τους αδικοχαμένους και αθώους πολίτες της επίθεσης στο Παρίσι την Παρασκευή και την Βηρυτό πριν ούτε μια βδομάδα, και τους χιλιάδες άλλους νεκρούς από την ένστολη και μη τρομοκρατία στη Συρία, την Υεμένη, τη Λιβύη, τον Λίβανο, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Μυανμάρ, την Τουρκία, την Νιγηρία κάνω έκκληση νηφαλιότητας.
Ο Δυτικός κόσμος έχει εκφράσει τον αποτροπιασμό του για την επίθεση στο Παρίσι και πνίγεται για εκδίκηση και τιμωρία. Εάν θα μετουσιωθούν οι βαρύγδουπες δηλώσεις των ηγετών των χωρών που εξέφρασαν την συμπαράσταση τους στη Γαλλία είναι για τους ειδικούς περί γεωπολιτικής να αναλύσουν.
Θα ήθελα όμως να θίξω την επικινδυνότητα που τα πιο πάνω αισθήματα εμπερικλείουν. Θα προσέξατε ότι επικρατεί η αντίληψη ότι η επίθεση στο Παρίσι αποτελεί επίθεση στις αξίες και τα ιδανικά του δυτικού πολιτισμού και της Δημοκρατίας. Δεν πρέπει να αφήσουμε εν βρασμώ ψυχής να επιτρέψουμε την πρακτική αντίθεση σε αυτά τα ιδανικά. Αναφέρομαι βεβαίως στις αξίες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που η ίδια η Δύση ανέπτυξε και εξάπλωσε. Δικαιώματα όπως αυτό της ζωής, της απαγόρευσης βασανιστηρίων, της δίκαιης πρόσβασης στη δικαιοσύνη, αποτελούν εκ των πλέον βασικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από όλες τις αντίστοιχες διεθνής συνθήκες. Να σημειωθεί περαιτέρω ότι και η απαγόρευση της θανατικής ποινής έχει λάβει το δρόμο της απόλυτης απαγόρευσης από την διεθνή νομοθεσία.
Η θανατική ποινή, σε συνάθροιση με το δικαίωμα στη ζωή δε σηκώνει ιδιαίτερη συζήτηση ως προς την αντιφατικότητα της όταν εφαρμόζεται από ένα κράτος που θέλει να λέγεται δίκαιο και δημοκρατικό. Εάν ο κατηγορούμενος έχεί διαπράξει υψίστου βάρους έγκλημα τότε πώς νοείται να νομιμοποιείται το κράτος να πράξει ομοίως, δηλαδή να αφαιρέσει το ίδιο μια ζωή; Ούτε και νοείται δικαιοσύνη αυτή που δια νόμου δίνει το δικαίωμα της αφαίρεσης ζωής σε κανένα. Ήδη υπάρχουν αναφορές από διεθνή μέσα για καταπάτηση όλων των προαναφερθέντων δικαιωμάτων από τις Δυτικές δυνάμεις στις περιοχές πέριξ του ελέγχου της ΙΣΙΣ. Υπό το φως των ως άνω, η ΙΣΙΣ που καταπατά καθημερινά αυτά τα δικαιώματα πώς διαφέρει από τουρ Δυτικούς στρατούς που διαπράττουν τα ίδια όταν αιχμαλωτίζονται Τζιχατιστές; Εγώ λέω καμία. Όχι μόνο καμία, αλλά τέτοιες πρακτικές οπλίζουν τα χέρια της ΙΣΙΣ με επιχειρήματα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση ολοκληρωτικής επίθεσης στα εδάφη που κατέχει η ΙΣΙΣ.
Ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” από 11/09/01 μέχρι σήμερα έχει ενδυναμώσει την τρομοκρατία, έχει πολλαπλασιάσει τους νεκρούς και έχει αποτύχει παταγωδώς εάν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος ότι καταλήξαμε μετά από 14 χρόνια πολέμου κατά της τρομοκρατίας στην ισχυρότερη τρομοκρατική οργάνωση στην ιστορία. Η καταπάτηση έστω και ενός δικαιώματος έστω και του χειρότερου πολεμιστή της ΙΣΙΣ και η κλιμάκωση της βίας στη Μέση Ανατολή από τη Δύση, εικάζω πώς μόνο χειρότερη θα κάνει την κατάσταση, μόνο σε περισσότερους νεκρούς θα καταλήξουμε και περισσότερες τρομοκρατικές ενέργειες, που θα φέρουν περαιτέρω φόβο και ως εκ τούτου περαιτέρω καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτών Δυτικών κοινωνιών και τους πρόσφυγες φιλοξενούμενούς τους. Το χειρότερο δε, είναι η καταπάτηση των ίδιων των αξιών που η ΙΣΙΣ στόχευσε και επιτέθηκε και που η Δύση γέννησε. Συνεπώς, τα πιο πάνω μόνο νίκη για τους απανταχού φανατικούς και βιομήχανους και έμπορους όπλων θε αποτελέσουν.
Γράφει: Νεοκλής Νεοκλέους
