Με αφορμή το άρθρο «Της Κύπρου οι Φιλελεύθεροι» του Γιώργου Κουκουμά
Αγαπητέ Γιώργο,
Πιθανολογώ ότι έχεις ανακαλύψει ένα νέο καινοτόμο εργαλείο, το «ιδεολογιόμετρο» και έτσι μπορείς να κάνεις τον πολιτικό χωρομέτρη! Προσωπικά δεν θα προσδιόριζα τον εαυτό μου Φιλελεύθερο αλλά Σοσιαλδημοκράτη. Από το «κατηγορητήριο» σου όμως φίλε Κουκουμά καταλαβαίνω ότι αναφέρεσαι σε ανθρώπους που μοιράζονται παρόμοιες απόψεις και ιδέες με εμένα.
Η απάντηση μου δεν θα είναι περισπούδαστο ακαδημαϊκών προδιαγραφών πόνημα αλλά απλή «μηχανολογικής» λογικής επιχειρηματολογία, εξάλλου έτσι έμαθα να σκέφτομαι και να λειτουργώ.
Αναφέρεις «αυτοπροσδιορίζονται ως «δεξιοί» ή «συντηρητικοί» στην οικονομία και «προοδευτικοί» ή και «αριστεροί» στα εθνικά και κοινωνικά θέματα». «Συντηρητικό» στην οικονομία για μένα είναι να έχω μπροστά μου ένα πρόβλημα ή μια σειρά προβλημάτων (θεσμικά, δομικά, νοοτροπίας η έστω απλών μαθηματικών) και η αντιμετώπιση είναι να μην πειράξω τίποτα αφού ενδεχομένως να προκύψουν αντιδράσεις από τις συντεχνίες, τους εργαζομένους, τα τάχα μου αριστερά κόμματα και λοιπούς κοινωνικούς εταίρους. Παράδειγμα η μη αναγνώριση της επιτρόπου μεταρρύθμισης από τον «εργατοπατέρα» πρόεδρο της ΠΑΣΥΔΥ.
Επίσης, δεν βγάζουμε σπυράκια να υπάρχουν στην Κύπρο πλούσιοι ή και πολύ πλούσιοι, απαιτούμε όμως από το κράτος μας να μην ζει κανένας Κύπριος ή κάτοικος Κύπρου κάτω από το όριο της φτώχιας και να έχει κάθε ισότιμο δικαίωμα στην παιδεία την υγεία και την ισοπολιτεία.
Και ναι, δεν είναι ανάθεμα ούτε αμάρτημα να θέλουμε και να υποστηρίζουμε συγύρισμα των θεσμών και της οικονομίας, εάν αυτό έρχεται από την τρόικα είναι γιατί το κράτος μας από το 1960 ΠΟΤΕ δεν ασχολήθηκε με την καλή λειτουργία του αλλά με την ημετεροκρατία, τον λαϊκισμό, το ρουσφέτι και της μίζες (δεν εξαιρώ καμιά κομματική κυβέρνηση, προσπάθησε ο Βασιλείου αλλά ήταν κεφαλοκλειδομένος από το κόμμα της εργατιάς).
Δεν υπάρχει καμία Αγία Τράπεζα φίλε, αλλά για να μπορεί να υπάρχει κοινωνικό κράτος δυστυχώς πρέπει να υπάρχει οικονομικό σύστημα και δυστυχώς αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι ο καπιταλισμός. Είμαστε ρεαλιστές, προσπάθεια μας είναι να ορθοποδήσει η οικονομία, να διορθωθούν οι στρεβλώσεις και να κτίσουμε εάν θέλουμε και μπορούμε την Κύπρο και στην μεγαλύτερη εικόνα, την Ευρώπη που ονειρευόμαστε.
Δεν θέλουμε και δεν εγκρίνουμε κανένα πόλεμο πουθενά στην γη. Δεν ήμασταν εμείς μέσα σε αυτούς που χαίρονταν την 11η Σεπτεμβρίου, εμείς πονέσαμε και πονούμε για όποιον Άνθρωπο χάνεται κατά την διάρκεια του όποιου πολέμου.
Ναι θέλουμε λύση του Κυπριακού προβλήματος, όχι πολύ, πάρα πολύ. Ακόμα και λύση με την ποιο χαλαρή δυνατόν δομή, μας αρκεί μία ιθαγένεια και μια οικονομία, τα υπόλοιπα θα τα ρυθμίσει η αγάπη των Κυπρίων για τον τόπο και ΝΑΙ! η οικονομία! Δεν ήμασταν εμείς που “ψηφίσαμε όχι για να τσιμεντόσουμε το ναι”, εμείς για μήνες αφήσαμε τις δουλειές μας, τις οικογένειες μας και τρέχαμε στους δρόμους και τις πλατείες βάζοντας αφίσες, μοιράζοντας φυλλάδια… με λίγα λόγια δουλεύαμε νύχτα μέρα για μια ιδέα που πρωτοακούσαμε από το ΑΚΕΛ…
Όντως, διαβάζουμε «Πολίτη» «Αλήθεια» «Καθημερινή» «Χαραυγή» όπως αναφέρεις. Ακούμε ακόμα και «Άστρα», να σκεφτείς τολμούμε κιόλας να έχουμε φίλους ΑΚΕΛιστές, χωρίς να νιώθουμε τύψεις και χωρίς να είναι αδίκημα. Διαβάζουμε Marx αλλά με το ίδιο ενδιαφέρον διαβάζουμε τον Smith, ακόμα και τον «Αγώνα» των Χίτλερ και Γρίβα αν αυτό μας βοηθά να σκεφτόμαστε! (μα η Χαραυγή δεν ήταν που πριν μερικά χρόνια μοίραζε βιβλία του Δρουσιώτη; Στην πυρά, πάραυτα!)
Υπαινίσσεσαι ότι οι Αμερικανοβρετανοί ξυπνάνε και κοιμούνται με μοναδική τους έγνοια την καταστροφή της «Μακαρίας» νήσου! Μήπως έχουν απλά μακροπρόθεσμη και προς το δικό τους συμφέρον πολιτική η οποία κάποτε συμπορεύεται με τα δικά μας συμφέροντα και κάποτε όχι;
Ασφαλώς αγαπάμε τους Τουρκοκύπριους αλλά δεν συμμετείχαμε μόνο κάποτε σε επαναπροσεγγιστικά events, για μας είναι τρόπος ζωής, είναι καθημερινό βίωμα και πρακτική, εμείς δημιουργήσαμε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται καθημερινά, ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις, δυνατές αδερφικές φιλίες, κουμπαριλλίκια, ερωτικές ιστορίες. Για μας δεν αρχίζει και τελειώνει η επαφή και η σχέση μας με τους υπόλοιπους Κύπριους με μια εκδρομή στο Τρόοδος, μια συναυλία στο γήπεδο της Τσετίν Καγιά και την «χρήση» κάποιων κομμάτων στα κατεχόμενα.
Ναι συγκινούμαστε με την θυσία τόσων ανθρώπων για τα εργατικά δικαιώματα και τις σχέσεις των 2 κοινοτήτων αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουμε και κριτικάρουμε αυστηρά το πώς κάποιοι άνθρωποι όπως τον Καβάζογλου και τον Αδάμ Αδάμαντος ήταν σε δυσμένεια από «κάποιους» κάποτε. Ξέρεις, όταν μελετάς ένα ιστορικό γεγονός υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις και σίγουρα πολλές και εναλλακτικές πηγές, για μας δεν είναι ποτέ αρκετή η «επίσημη» ανάγνωση.
Υπερασπιστήκαμε τον Χριστόφια και για την διασταυρούμενη ψήφο και για την εκ’ περιτροπής προεδρία και θα πιέσουμε σήμερα όσο μπορούμε για την επαναφορά των προτάσεων αυτών εάν και εφόσον εξυπηρετούν την διαπραγμάτευση.
Όταν εμείς πρωτοστατήσαμε για την διάνοιξη του οδοφράγματος της Λήδρας και δεχτήκαμε επίθεση από το ΕΛΑΜ, εκείνες τις μαύρες μέρες που κτύπησαν τον Τάκη Χατζηδημητρίου και τον Μιχάλη Παπαπέτρου, ο υπουργός του ΑΚΕΛ τότε (εχθρός του αργότερα) έλεγε στα ΜΜΕ ότι η κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να λέει και να πράττει ότι νομίζει, εξίσωσε δηλαδή μια ομάδα «ρομαντικών» Κυπρίων με την βία και την παρανοϊκή συμπεριφορά του φασιστικού ΕΛΑΜ. Μουγκάθηκαν τότε όλα τα κόμματα!
Όντως η εθνική φρουρά εντελώς άχρηστη και ασύμφορη είναι και ασφαλώς ανόητη και παράλογη είναι η «ευφάνταστη ιδέα» του ΥΠΑΜ για αγορά υποβρυχίων και φρεγατών. Να είσαι σίγουρος ότι εάν η Βουλή και η Κυβέρνηση αποφασίσουν την διάλυση της ΕΦ θα είμαστε οι πρώτοι που θα χειροκροτήσουν. Όσο όμως η επίσημη πολιτεία επιμένει στην διατήρηση την ΕΦ λέμε ότι πρέπει να μελετηθούν σοβαρά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα για αίτηση ένταξης μας στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη».
Να θυμίσω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση παρείχε όλες τις διευκολύνσεις που ζητήθηκαν από τους Αμερικάνους και ότι ο Δήμαρχος Λεμεσού επισκέφτηκε Αμερικάνικο πολεμικό πλοίο ελλιμενισμένο στο λιμάνι τις Λεμεσού ενώ έξω από το λιμάνι ο «άλλος» τους εαυτός (Συμβούλιο Ειρήνης και ΕΔΟΝ) διαδήλωναν κατά της παρουσίας του πλοίου.
Γοητευμένοι δεν είμαστε ούτε ήμασταν ποτέ από κανένα. Στεκόμαστε κριτικά αλλά υπεύθυνα απέναντι στον οποιονδήποτε. Ο Ομπάμα είναι κατακριτέος για πολλά αλλά ταυτόχρονα εμείς μπορούμε και βλέπουμε πολλά θετικά, έχουμε αφαιρέσει τις παρωπίδες πριν πολλά χρόνια. Δεν είμαστε εμείς που παίρνουμε σημαίες του Γρίβα ή του Τσε, της Ελλάδας ή της Σοβιετικής ‘Ένωσης στο γήπεδο. Αντιτάσσουμε ΠΑΝΤΑ εμπεριστατωμένο πολιτικό λόγο.
«Τον νου σου ρε, το μυαλό ειν’ ο στόχος» που λέει και η Γώγου!
Αποστρεφόμαστε και καταδικάζουμε τον ολοκληρωτισμό είτε μαύρο είτε κόκκινο. Στεκόμαστε με σεβασμό στα εκατομμύρια που θυσιάστηκαν κατά του φασισμού αλλά και στα εκατομμύρια δολοφονηθέντες αντικαθεστωτικούς στο «κόμμα» στα χρόνια του Στάλιν.
Σχολιάζεις φίλε στο τέλος την παραμονή μας στην ΕΕ και το Ευρώ χωρίς όμως να αντιπροτείνεις κάτι. Το ΑΚΕΛ έφερε εμπειρογνώμονες από την Αγγλία και την Ελλάδα, αν δεν απατώμαι, και συνέγραψαν μαζί με τους ανάλογους εμπειρογνώμονες του κόμματος την πρόταση για έξοδο από το Ευρώ, πρόταση την οποία ούτε οι ίδιοι δεν πίστεψαν και δεν εφάρμοσαν ποτέ αφού κάθε λίγο και λιγάκι στην Βουλή εγκρίνουν μνημονιακές νομοθεσίες έστω και με μία ώρα καθυστέρηση. Το αστείο του πράγματος είναι ότι την ίδια ημέρα ο «άλλος» πάλι τους εαυτός διαδήλωνε κατά των μέτρων έξω από την βουλή!!!
Το πρόβλημα σας, φίλε Κουκουμά δεν είναι οι απόψεις μας αλλά η τόλμη μας να βλέπουμε κατάματα την ιστορία, να κάνουμε κριτική, αυτοκριτική και ναι αναθεώρηση όπου και όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν για να μπορούμε να προχωρούμε. Δεν υποκινούμαστε από κανένα δόγμα κανένα συμφέρον ή ιδεολογική εμμονή!
Γράφει: Μιχάλης Γ. Ολύμπιος
