«Το όνομά μου είναι Μιχάλης Ελευθερίου, είμαι κοινωνικός ακτιβιστής (κάτι που απλώς σημαίνει ότι συμμετέχω ανεξάρτητα στην κοινωνία των πολιτών, όχι ότι ρίχνω μολότοφ) και ιδρυτής του Language Transfer.
Είμαι 29 ετών, είμαι Κύπριος της διασποράς, μου αρέσουν τα μούρα, ζω στη Λευκωσία, αναγκάζομαι σχεδόν καθημερινά να περνώ έξω από τις πύλες του παλατιού σας και κάνω σεξ με άνδρες (όχι ενόσω κάνω όλα όσα προανέφερα -εκτός ίσως από το να τρώω μούρα). Δεν συνηθίζω να εμπλέκομαι στα ακτιβιστικά της κοινότητας ΛΟΑΤ για διάφορους λόγους. Απολαμβάνω τον ιδεαλισμό του «υπερασπίζομαι τα δικαιώματα των άλλων» παρά του «stand up for your rights» (συγγνώμη, Bob). Δεν μου αρέσει η ρητορική του είμαι «υπερήφανος», έχω την αίσθηση ότι είναι κυρίως αντιδραστική ρητορική ένος λαού που αγωνίζεται να νικήσει τη δική του ομοφοβία που βάναυσα η κοινωνία τους έχει καλλιεργήσει. Δεν είμαι περήφανος για τη σεξουαλικότητά μου, ούτε ντρέπομαι γι’ αυτήν· νομίζω πως απλώς δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να απολογούμαι. Απολαμβάνω τη σεξουαλικότητά μου για το υπέροχο, υγιεινό, αναζωογονητικό και φυσικό πράγμα που είναι. Είναι δική μου δουλειά και το πρώτο μου παράπονο είναι ότι αισθάνομαι εξαναγκασμένος να γράψω γι αυτό και να το μοιραστώ μαζί σας .
Η διατήρηση της δύναμης της Εκκλησίας στην Κύπρο βασίζεται στην (και τρέφεται με την) άγνοια των Κυπρίων και αυτό είναι κάτι που γνωρίζετε πολύ καλά. Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι αν σας εκνευρίζουν περισσότερο οι ομοφυλόφιλοι, ή αν αυτή η Πορεία Υπερηφάνειας είναι τόσο τρομακτική γιατί ενδεχομένως να σηματοδοτήσει μια γενική φιλελεύθερη εξέλιξη στην κυπριακή κοινωνία (ακόμη κι αν αυτό σημαίνει απλώς ότι κανείς δεν θα θέλει να χώσει τη μύτη του στα σεντόνια μας). Διερωτώμαι εάν διαφέρετε σε κάτι από τους επιχειρηματίες που γνωρίζουν ότι εάν η κυπριακή κοινωνία υπερνικήσει την άγνοια της, τότε εσείς θα χάσετε τη δύναμή σας.
Με το να μοιράζεστε την άποψη σας ότι είμαστε άρρωστοι, σεξομανείς, παιδεραστές, θέτετε σε κίνδυνο την ασφάλεια των ανθρώπων στην Κύπρο καθώς υποκινείτε το φιλοδίκαιο μίσος και έχετε δείξει, στον αυξανόμενο αριθμό Κυπρίων που σπάζουν τα ψυχικά καλούπια που ως νησί μας έχουν οδηγήσει σε αμέτρητες συμφορές, ακριβώς πόσο γελοίοι και απελπιστικοί είστε. Είμαι βέβαιος ότι με το ανακοινωθέν σας βάλατε το τελευταίο καρφί σε πολλά συμμαχικά φέρετρα.
Αλλά τώρα που θέσατε το ζήτημα σε τροχιά, θέλω να μιλήσω για το περιεχόμενο της ανακοίνωσης σας (ήδη ακούω στ’ αυτιά μου τις καμπάνες να ηχούν εξ’ αιτίας του τρόπου με τον οποίο περιγράφω την παράδοξη λεκτική σας εκκένωση). Ένα άψογο κόλπο που εφαρμόζεται στο πολιτιστικό μας οικοδόμημα είναι η προώθηση συζητήσεων που θέτουν ως δεδομένο μία συγκεκριμένη ιδέα. Για παράδειγμα, πόσο καιρό τώρα συζητούμε εάν η ομοφυλοφιλία είναι ή όχι επιλογή; Οι δεξιοί λένε ότι είναι ενώ η ΛΟΑΤ κοινότητα λέει ότι δεν είναι. Ενόσω εμπλεκόμαστε σε αυτή τη συζήτηση, ξεχνάμε να ρωτήσουμε γιατί έχει σημασία. Συζητάμε, ενώ εγώ ο ίδιος μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ότι ο σεξουαλικός μου προσδιορισμός δεν είναι επιλογή, αλλά βιολογική προδιαγραφή. Εκείνο το περίεργο συναίσθημα που γεννιέται όταν εσείς είστε κοντά σε κάποιες γυναίκες νιώθω κι εγώ όταν βρίσκομαι κοντά σε κάποιους άντρες. Οι κτύποι της καρδιάς μου αλλάζουν, τον μυρίζομαι όπως μυρίζεστε εσείς αυτήν, οι παλάμες μου ιδρώνουν όπως οι δικές σας, και τα μάτια μου λάμπουν. Αν μπορούσα να «επιλέξω», όλα αυτά, θα εργαζόμουν σε τσίρκο. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, έτσι δεν είναι; Το θέμα είναι ότι αυτό το επιχείρημα προϋποθέτει ένα άλλο επιχείρημα, το οποίο έχει σημασία. Ακόμα και αν ο σεξουαλικός μου προσδιορισμός ήταν θέμα επιλογής, και πάλι δε θα ήταν δική σας δουλειά.
Η ιδέα ότι η ομοφυλοφιλία είναι ασθένεια είναι στην καλύτερη περίπτωση εξαιρετικά πεζή. Η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται σε όλο το ζωικό βασίλειο, σε όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό και την ανθρώπινη ιστορία. Ζευγάρια ανδρών είχαν ταφεί μαζί στην Αίγυπτο πριν από χιλιάδες χρόνια. Υπάρχουν ομοφυλόφιλες τίγρεις, πιγκουΐνοι και ελέφαντες. Η εναλλαγή της ταυτότητας φύλου είναι ένα φαινόμενο που επίσης έχει εμφανιστεί αμέτρητες φορές σε ανθρώπινους και ζωικούς πολιτισμούς. Υπάρχουν μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ που λατρεύετε όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και, όπως κι εγώ, κι εσείς έχετε εκεί μέσα μια ερωτογενή ζώνη. Αλλά και πάλι, τι σημασία θα είχε αν ήταν αφύσικο; Η ιδέα ότι τα σέξι μέρη του σώματος μας δεν δημιουργήθηκαν για να πάνε πάνω, μέσα και γύρω από τα σωματικά μέρη άλλων ανθρώπων επειδή αυτό θα ήταν αφύσικο θα σήμαινε ότι δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε τα πόδια μας για να παίξουμε ποδόσφαιρο, ή τα μάτια μας για να διαβάσουμε.
Τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας είναι μέρος αυτού του κόσμου. Είμαστε μέρος του μηχανισμού της ζωής, είμαστε μια από τις εκδηλώσεις της φύσης και είμαστε τόσο πανταχού παρόντες, όσο είναι και ο Θεός σας».
Επιμέλεια: Χαρά Ζυμαρά
Γράφει: Μιχάλης Ελευθερίου
