Εδώ και μερικά χρόνια γινόμαστε μάρτυρες – θύματα καλύτερα- ενός ανελέητου πολέμου κατά των εργαζομένων εν ονόματι της οικονομικής κρίσης.
Ο εκπαιδευτικός κόσμος είδε μισθούς να συρρικνώνονται, ωφελήματα να αφαιρούνται, τις συνθήκες εργασίας να γίνονται ακόμα πιο δύσκολες, αλλά κυρίως για πρώτη φορά στα χρονικά της συνδικαλιστικής παρουσίας της Οργάνωσης συνάδελφοι μας να απολύονται. Αρκετές αποφάσεις από πλευράς Κυβέρνησης και Πολιτείας έχουν πλήξει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, παρά την καθημερινή προσπάθεια των συναδέλφων να περιορίσουν τις επιπτώσεις των μέτρων αυτών στα παιδιά μας, υπερβάλλοντας εαυτό.
Κρίση όμως δεν εμφανίστηκε μονό στην οικονομία, κοινωνία, θεσμούς και αξίες όπως συνηθίζεται να λέγεται. Αντιμέτωπος με τη δική του κρίση ήρθε και ο συνδικαλισμός ανά το παγκόσμιο. Τα συνδικάτα και οι διάφορες οργανώσεις είχαν να αντιμετωπίσουν μια πολεμική άνευ προηγουμένου. Παρά την προσπάθεια να σταθούν ανάχωμα στην επίθεση την οποία δέχονταν οι εργαζόμενοι, τις περισσότερες φορές είδαν τις προσπάθειες τους να πέφτουν στο κενό. Λίγο ο αιφνιδιασμός, λίγο η προπαγάνδα των ΜΜΕ και αυτών που τα χρηματοδοτούν κατάφεραν να οδηγήσουν τον κόσμο σε ύπνωση, αποδοχή της μοίρας του, αλλά το χειρότερο στροφή των ευθυνών στο διπλανό εργαζόμενο – υπάλληλο.
Όσα έπονται, τουλάχιστον βάσει όσων μελετούμε και ερευνούμε, διαφαίνονται ξεκάθαρα πως θα είναι τρισχειρότερα από όσα έχουμε ήδη ζήσει ή καλύτερα έχουμε επωμιστεί ως εργαζόμενοι και κοινωνία. Η πρόσφατη Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για το ΥΠΠ και τους όρους εργοδότησης των εκπαιδευτικών, τα όσα έχουν επιβληθεί στους εργαζόμενους και δε τους εκπαιδευτικούς στην Ελλάδα, αλλά και οι πολιτικές θέσεις οι οποίες εκφράζονται από διάφορους κύκλους δεν έχουν παρά να μας ανησυχούν.
Το τελευταίο διάστημα ως Κίνηση προσπαθήσαμε να συμμετέχουμε στο δημόσιο διάλογο που αναπτύχθηκε ενόψει εκλογών της Οργάνωσης, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Παρά τη λασπολογία και το λαϊκισμό από κάποιους, προσπαθήσαμε με επιχειρήματα, προβάλλοντας θέσεις και κυρίως τεκμηριώνοντας κάθε μας άποψη, να μεταφέρουμε αυτά που ταπεινά εμείς θεωρούμε σημαντικά. Μακριά από κενά συνθήματα και υποσχέσεις, και με οδηγό την ιστορία και το όραμα μας για την Παιδεία και τον Κλάδο προβάλαμε τις απόψεις μας.
Ο κλάδος των εκπαιδευτικών διαχρονικά στάθηκε μπροστάρης στους αγώνες του λαού μας. Καλούμαστε κι αυτή τη φορά να αποτελέσουμε το παράδειγμα αντίστασης, όπως άλλωστε γίνεται σε όλη την Ευρώπη, προστατεύοντας το Δημόσιο Σχολείο και τον εργαζόμενο από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Έχουμε χρέος να προστατέψουμε την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ένα πιο ευοίωνο μέλλον για τη νέα γενιά.
Τουλάχιστον ως Αγωνιστική Συνεργασία ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ – ΑΓΩΝΑ αυτό θα πράξουμε. Όπως το πράξαμε και φέτος, και πέρσι και κάθε φορά που το απαιτούσαν οι συνθήκες. Με μοναδικό γνώμονα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Κλάδου, την προάσπιση της Δημόσιας Παιδείας και με φάρο το δίκαιο και τους αγώνες των εργαζομένων πορευθήκαμε στα 23 χρόνια παρουσίας στον συνδικαλισμό. Με συνέπεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα θα πορευθούμε και αυτή τη φορά. Το απαιτούν οι συνάδελφοι, το χρειάζονται τα παιδιά μας.
Γράφει: Μάριος Ρήγας
