Η περιοχή της πόλης Maarat al-Numaan, της Νοτιοδυτικής Συρίας(φωτο), επίκεντρο συγκρούσεων του συριακού πολυ-πολέμου, υπήρξε το θέατρο κάποιων “σκοτεινών”, και αμφιλεγόμενων εχθροπραξιών πριν περίπου 1000 χρόνια…
Η πολιορκία και κατάληψη της Μααρα απο τους Φράγκους κατά την πρώτη Σταυροφορία, το 1098-9, συνοδεύτηκε από γεγόνοτα ιδιαίτερης φρικαλεότητας. Εκτός από τις καθιερωμένες σφαγές, βιασμούς και λεηλασίες υπάρχουν αναφορές οτι οι σταυροφόροι κατέφυγαν και σε… ανθρωποφαγία. Αυτη περιγράφεται, μεταξύ άλλων και σε επίσημες επιστολές των ηγετών των νικητών προς τον Πάπα: “Ένας φοβερός λιμός έπληξε την στρατιά της Μααρα που την εξανάγκασε στην σκληρή πράξη να τραφεί με τα σώματα των Σαρακηνών”. Ο Φράγκος χρονικογράφος Άλπερτ ντ Αιξ που πήρε μέρος στη μάχη γράφει: “Οι δικοί μας δεν ένιωθαν απέχθεια να τρώνε Τούρκους και Σαρακηνούς(sic)”.
Ο (κυριολεκτικός) αυτός κανιβαλισμός, καταχωνιασμένος σε μια σκοτεινή γωνιά της ιστορίας ξυπνά να για θρέψει σύγχρονους “κανιβαλους” οι οποίοι υιοθετούν μια ανιστορική προσέγγιση του παρελθόντος. Στην “αθώα της μορφή αυτή η προσέγγιση είναι διαδεδομένη από δύση ως ανατολή και υποβάλλει στους σημερινούς “μελετητές” της ιστορίας να νιώθουν οτι κληρονομούν τη δόξα και τον πόνο αυτών που προσλαμβάνουν ως προγόνους, αγνοώντας τις τεράστιες ασυνέχειες που μεσολάβησαν από το “τ’οτε” μέχρι το “σημέρα”. Αυτή η προσέγγιση εξακολουθεί να έχει μεγάλη απήχηση διότι είναι ισχυρό συστατικό για τη διαμορφώση ομαδικών ταυτοτήτων, εντούτοις, η αβασάνιστη διάδοση της μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες. Η γραμμή που χωρίζει αυτούς που θεωρούν ότι είναι κληρονόμοι της θυματοποίησης των προγόνων τους από αυτούς που αναλαμβάνουν να εκδικηθούν για λόγου τους είναι εύθραυστη.
Δεν είναι τυχαίο οτι πολλοί εξτρεμιστές που σπέρνουν σήμερα τυφλά το θάνατο αντλούν “ηθική” νομιμοποιήση αναφερόμενοι σε πόλεμο κατά των δυτικών σταυροφόρων. (Ενώ στο πρόσφατο παρελθόν άλλοι αποκαλούσαν κοινές επεκτατικές επιδρομές “σταυροφορίες” θεωρόντας οτι τις περιέβαλαν με ιερότητα στα μάτια των ιστορικά αναλφάβητων ψηφοφόρων τους).
Στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται αυτοί που κατατάσσουν όσους -θεωρούν οτι- έχουν συγκεκριμένη εθνοθρησκευτική προέλευση στη ίδια -απεχθή- κατηγορία με τους αυτόκλητους εκδικητές. Η δική τους “εκδίκηση” κυοφορείται και εκκολάπτεται οταν συντρέξουν οι κατάλληλες συνθήκες…
Γράφει: Μάριος Επαμεινώνδας
