Με το ζόρι πράσινη ενέργεια. Της Μαρίας Κολά

Μέχρι το 2020, η Κύπρος θα πρέπει να έχει συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να έχει αυξήσει το ποσοστό των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο 13%.

Η προηγούμενη πρόταση ήταν ένας μέσος τίτλος κάποιας εφημερίδας πριν από λίγο καιρό. Αργότερα, το ζήτημα ξεχάστηκε, γιατί  «η επικαιρότητα τρέχει», γιατί «εντάξει μικρή είναι η Κύπρος, δε φταίμε εμείς για την κλιματική αλλαγή», γιατί «εμείς ξέρουμε το καλύτερο συμφέρον για τον τόπο μας», γιατί….

Στην πραγματικότητα, έχουμε δεσμευτεί να αυξήσουμε τη συμμετοχή των ΑΠΕ από το 9,6% του 2015, στο 13% μέχρι και το 2020, διαφορετικά επίκεινται κι άλλες Ευρωπαϊκές κυρώσεις. Για την περίπτωση της Κύπρου, όταν αναφερόμαστε στις ΑΠΕ, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αναφερόμαστε στη χρήση φωτοβολταϊκών συστημάτων και γενικότερα τη χρήση της ηλιακής ενέργειας. Αν κάποιος συγκρίνει την ηλιοφάνεια της Κύπρου με χώρες όπως η Γερμανία, θα αναρωτηθεί πως γίνεται χώρες με περιορισμένη ηλιοφάνεια, να κατέχουν τις πρώτες θέσεις στην παραγωγή ενέργειας με τη χρήση φωτοβολταϊκών συστημάτων.

Η καθυστέρηση στην ανάπτυξη των ΑΠΕ στην Κύπρο, δημιούργησε ένα κενό το οποίο δεν μπορεί να καλυφθεί στην παρούσα φάση, όμως οι διαδικασίες πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα. Η επιβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ας λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς το κράτος για να αναπτύξει τα διάφορα έργα, αλλά και προς τους πολίτες ώστε να απαιτήσουν την καλύτερη ποιότητα ζωής που μπορούν να έχουν με τη χρήση των ΑΠΕ.

Το κόστος των επενδύσεων είναι μεγάλο και δε θα μπορέσει να καλυφθεί μόνο από κρατικούς πόρους. Αυτό όμως δε θα έπρεπε να θεωρείται εμπόδιο, αλλά παρακίνηση εκμετάλλευσης άλλων πηγών εισοδημάτων προς τον κρατικό μηχανισμό, όπως η πρόταση του Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών στη Βουλή, οι οποίοι ζητούν όπως ένα μέρος των εσόδων από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων να διατίθεται για την ανάπτυξη εγκαταστάσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Η προσπάθεια για να αλλάξουμε τις ζωές μας απαιτεί συνεργασία και σύνεση από πολλούς φορείς και πολλούς υπεύθυνους. Έρευνες, γνώσεις και ιδέες για την υλοποίηση των έργων αυτών υπάρχουν στο νησί και αναμένουν να τύχουν αξιοποίησης από το κράτος που φέρει τη μέγιστη ευθύνη για τους πολίτες του. Στην Κύπρο δεν μπορούμε να γινόμαστε υπερασπιστές της θεωρία πως η Κλιματική Αλλαγή είναι μια συνομωσία και να απαρνιόμαστε την πραγματικότητά μας. Αν κάποιος από εσάς υποστηρίζει την πιο πάνω θεωρία, ας θυμηθεί πότε έκανε την τελευταία του βουτιά για το 2016. Αν ήταν το Νοέμβρη, τότε κάτι συμβαίνει που δεν ανήκει στη φαντασία μας.

Γράφει: Μαρία Κολά