Μια εικόνα χίλιες λέξεις… ή καλύτερα εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια ευρώ. Αυτή την εντύπωση αποκομίζει κανείς από τις τηλεοπτικές και φωτογραφικές εικόνες της χλιδάτης επίσημης επίσκεψης του Μόσχας και Πασών των Ρωσιών στον Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου.
Χρυσοκέντητα άμφια, χρυσές μίτρες με πολύτιμους λίθους, χρυσές «ποιμαντορικές» ράβδοι. Το μεγαλείο και η λάμψη του χρυσού εκτυφλωτικό, επισκίαζε το «μεγαλείο» του πνεύματος. Όταν ο Κύκκου Νικηφόρος αποκαλούσε τη Μονή Κύκκου «τον χρυσό κρίκο, ο οποίος ενώνει άρρηκτα τη Ρωσική και την Κυπριακή Εκκλησία»… να κυριολεκτούσε άραγε;
Τον περασμένο Απρίλιο είχαν κυκλοφορήσει στο διεθνή Τύπο δύο άλλες φωτογραφίες του Πασών των Ρωσιών Κύριλλου που άξιζαν, εκτός από χίλιες λέξεις, τουλάχιστον 30 χιλιάδες δολάρια. Στην πρώτη απεικονιζόταν με ένα πανάκριβο ρολόι μάρκας breguet που αστραφτοκοπούσε στον καρπό του. Στη δεύτερη, χάρη στο Photoshop, το ρολόι είχε με επιμέλεια εξαφανιστεί, ώστε να μην «σκανδαλίζει», κάτω από το μαύρο ράσο του. Από αβλεψία όμως δεν εξαφανίστηκε και η αντανάκλαση του breguet στο αστραφτερό γραφείο του.
Ο και Πάσης Κύπρου αδελφός του Κύριλλου δεν έχει καν ανάγκη να καταφύγει στο Photoshop. Χαλαρός και άνετος επιδεικνύει την οικονομική δύναμη της Εκκλησίας, κομπάζει για τις οικονομικές και επενδυτικές του επιτυχίες και ως στυγνός επιχειρηματίας και τραπεζίτης θεωρεί αναγκαίο κακό την απόλυση εργαζομένων από τις εκκλησιαστικές επιχειρήσεις όταν, κατά την κρίση του, δεν είναι επαρκώς κερδοφόρες.
Λίγοι έως ελάχιστοι όμως φαίνεται να «σκανδαλίζονται» από την επίδειξη πλούτου και χλιδής της Εκκλησίας και των εκπροσώπων της, ανέκαθεν αλλά ακόμα και εν καιρώ οικονομικής κρίσης. Οι μόνοι που «σκανδαλίζουν» πολιτικούς, κοινωνικούς ταγούς και δοκιμαζόμενο ποίμνιο, οι μόνοι «υπεύθυνοι» για κρίση ηθών και αξιών και της οικονομίας είναι οι ξένοι μετανάστες! Γι αυτό και όταν τα πιο φανατικά μέλη του ποιμνίου τους εντοπίσουν να τριγυρνούν σε χριστιανικές πανηγύρεις (δες Ξυλοφάγου) τους ξυλοφορτώνουν σε μια επίδειξη «εθνικής» και «θρησκευτικής» «αφοσίωσης».
Όσο για τους ελάχιστους από το ποίμνιο που τολμούν να διαφοροποιηθούν και αρνούνται απλά να βελάζουν υπάκουα πίπτει βαριά από τους «ποιμένες» η ποιμαντορική ράβδος, αλλά και η καταδίκη από τους υπόλοιπους «πιστούς». Γιατί βλάσφημος εναντίον του Θεού και του Έθνους (ρωσικού ή ελληνικού) όποιος αμφισβητεί τις ενέργειες των «πεφωτισμένων» προκαθημένων της Εκκλησίας.
Συμπαράσταση προς το δοκιμαζόμενο κυπριακό λαό, εξέφρασε ο Πατριάρχης Κύριλλος και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος τον τίμησε για τη συμπαράσταση αυτή με την ανώτατη τιμητική διάκριση της Εκκλησίας της Κύπρου, το παράσημο του ιδρυτή και προστάτη της Αποστόλου Βαρνάβα.
Τα δοκιμαζόμενα δικαιώματα των Ρώσων πολιτών που στραγγαλίζονται από τον εκλεκτό της Ρωσικής Εκκλησίας Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν εκτός συζήτησης και συλλείτουργου. (Φυσικά αυτά είναι και εκτός πολιτικής ατζέντας αφού τα πολιτικά συμφέροντα είναι πάντα υπεράνω ανθρωπίνων δικαιωμάτων). Οι ανεξιχνίαστες δολοφονίες ακτιβιστών και δημοσιογράφων, οι αντιδημοκρατικοί νόμοι περί συγκεντρώσεων, οι συλλήψεις αντιπολιτευομένων, οι καταγγελίες για νοθεία στις πρόσφατες εκλογές δεν εμπόδισαν τον Πάσων των Ρωσιών να χαρακτηρίσει «θαύμα» τη 12χρονη θητεία Πούτιν στην εξουσία. Όπως και οι νέο-ναζιστικές τάσεις του κυπριακού αδελφού κόμματος της Χρυσής Αυγής, ΕΛΑΜ, δεν εμπόδισαν τον Πάσης Κύπρου να δηλώσει σύμφωνος με «πλείστες απόψεις του» περί «λαθρομεταναστών» γιατί δεν μπορεί η Κύπρος να καταντήσει «πανσπερμία».
Μοναδική ίσως διαφωνία των δύο προκαθημένων ήταν η περίπτωση του Βατοπεδίου Εφραίμ. Ο Πασών των Ρωσιών είχε σπεύσει να ζητήσει την αποφυλάκιση του, ενώ ο Πάσης Κύπρου είχε απλά συστήσει οι μοναχοί να μην εμπλέκονται σε επιχειρηματικές δοσοληψίες… καλύτερα να τις αφήνουν στον ίδιο. Η διαφορά απόψεων μάλλον δεν ήταν πνευματική.
Ουδείς όμως πρέπει να αμφισβητεί την Εκκλησία και τους προκαθημένους της, αφού αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής και θρησκευτικής μας «παράδοσης» που «οφείλουμε» να διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού ώστε να μην χάσουμε την «ταυτότητα» μας. Διερωτηθήκαμε όμως ποτέ σε ποιο βαθμό κομμάτι αυτής της «παράδοσης» και «ταυτότητας» είναι και εκείνο το «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί».
Γράφει: Μαρία Χρυσάνθου
