«Υπερασπίσου το παιδί
Γιατί αν γλυτώσει το παιδί
Υπάρχει ελπίδα…»
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ας φορτώσουμε λοιπόν όλες τις αμαρτίες μας σε ένα παιδί. Έτσι κι αλλιώς του είχαμε εκτελέσει την ψυχή πριν έξι Δεκέμβρηδες. Ας το εξοντώσουμε και φυσικά, αφού ψυχικά το εξοντώσαμε τότε.
Ας ολοκληρωθεί το έγκλημα για να μπορούμε επιτέλους να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε «ήσυχοι»… Ήσυχοι πως δεν θα βρεθεί κάποιος να ταρακουνήσει ή να απειλήσει να ξυπνήσει τη συνείδηση μας.
Πώς να ανεχθούμε έναν αναρχικό ληστή… όταν συνηθίσαμε να μας ληστεύουν μόνο σύμφωνα με το «νόμο»;
Πώς μπορούμε να ανεχθούμε ένα ληστή που αμφισβητεί το κράτος στο οποίο εμείς «δημοκρατικά» δώσαμε το δικαίωμα να ληστεύει και να καταδυναστεύει το μέλλον που υποτίθεται ανήκε στα παιδιά μας;
Πώς να ανεχτούμε έναν 20χρονο «τρομοκράτη» εμείς που έχουμε ήδη γίνει ένα με το τέρας; Το τέρας της κρατικής τρομοκρατίας που φοράει γραβάτα με την οποία πρώτα στραγγάλισε οποιαδήποτε αξία ή αξιοπρέπεια μπορεί να είχε απομείνει;
Πώς να ανεχτούμε ένα αναρχικό αφού η ανεκτικότητα μας περιορίζεται μόνο σε ρατσιστές και φασίστες;
Και πώς είναι δυνατό να έχουν κάποιοι την απαίτηση οι φυλακές ενός άφρωνος και παράφρωνος κράτους να είναι σοφρωνιστικά ιδρύματα;
Εξοντώστε τους Ρωμανούς γιατί τολμούν να μας πετούν κατάμουτρα πόσο πολύ αποτύχαμε.
Φορτώστε του όλες μας τις αμαρτίες για να μπορούμε να χαρούμε τα Χριστούγεννα ελαφρά τη καρδία… όπως ταιριάζει στα ελαφρά μυαλά μας. Εκείνα που δεν τους επιτρέψαμε ποτέ να διαλογιστούν πόση ευθύνη φέρουν για την «κατάντια» των παιδιών μας.
Κλείστε τ’ αυτιά σας! Όχι! Μην ακούτε τον ποιητή… «γιατί αν γλυτώσει το παιδί»…
Εξοντώστε το παιδί! Γιατί αν γλυτώσει το παιδί… τη βάψαμε!
Γράφει: Μαρία Χρυσάνθου
