Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορεί να μην εκπέμπουν τα ισχυρά πολιτικά μηνύματα των Βουλευτικών ή Προεδρικών Εκλογών, μπορεί να μην χρωματίζονται με το έντονο κομματικό χρώμα…
Όμως δεν παύουν από το να είναι Εκλογές που αναδεικνύουν τοπικούς άρχοντες με άμεση εμπλοκή των κομμάτων, των πολιτών και ολόκληρης της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, θεωρώ ότι τα σημαντικά ζητήματα που χρήζουν ανάλυσης και εμβάθυνσης είναι τα κάτωθι:
1. Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ είναι γνωστό ότι για ουσιαστικούς αυτοδιοικητικούς λόγους ζήτησε την αναβολή των Εκλογών. Πρώτον για να δοθεί χρόνος υιοθέτησης και υλοποίησης των Μεταρρυθμίσεων και δεύτερον για να συμπίπτει η πραγματοποίηση των Εκλογών Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τις Ευρωεκλογές που τούτο δημιουργεί πολλά πλεονεκτήματα προς όφελος και της κοινωνίας και των πολιτών. Τα υπόλοιπα κόμματα, ιδιαίτερα τα μικρά κόμματα και τα κόμματα του μεσαίου χώρου, μικροκομματικά σκεπτόμενα, θεώρησαν ότι οι Δημοτικές και Κοινοτικές Εκλογές προσφέρονται για πολιτικά λάφυρα και μικροκομματικές σκοπιμότητες. Τελικά επιδίωξαν, με νύχια και με δόντια, εκλογές και είχαμε εκλογές. Αποτέλεσμα, απέτυχαν οικτρά βλέποντας τα ποσοστά τους να συρρικνώνονται και τη παρουσία τους στη Τοπική Αυτοδιοίκηση να αποδυναμώνεται.
2. Η ΑΠΟΧΗ ήταν το πρώτο θέμα των συζητήσεων. Η συμμετοχή ανήλθε σχεδόν στο 65% του εκλογικού σώματος. Με τα δεδομένα της Ευρώπης μπορεί να θεωρείται ψηλή συμμετοχή. Όμως με τα δεδομένα της Κύπρου μπορούμε να σημειώσουμε ότι η αποχή συνεχίζει να είναι ψηλή. Μέχρι σήμερα η εύκολη αιτιολόγηση και απάντηση για την Αποχή ήταν ότι οι πολίτες απαξιώνουν τα κόμματα και τη πολιτική. Μπορεί πράγματι να ισχύει αυτό σε κάποιο βαθμό, αλλά μέσα από τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος. Σε αυτές τις εκλογές συμμετείχαν πέραν των 9.000 υποψηφίων, ένα τεράστιο φάσμα υποψηφίων που προερχόταν κατευθείαν μέσα από την κοινωνία, αντιπροσώπευε τους πάντες και όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αυτές οι εκλογές αφορούσαν πρωτίστως τους πολίτες και την καθημερινότητα τους και λιγότερο οτιδήποτε άλλο. Η μη συμμετοχή σε αυτές τις εκλογές δεν μπορεί εύκολα και με μία μονοκονδυλιά να αποδοθεί μόνο στην βολική προσέγγιση της απαξίωσης στο πολιτικό σύστημα.
3. Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ, πορεύθηκε σε αυτές τις εκλογές σχεδόν μόνος και σε πολλές περιπτώσεις έχοντας τους υπόλοιπους απέναντι. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις , οι Δήμοι Πάφου, Λεμεσού και Αμμοχώστου. Κατόρθωσε ο ΔΗ.ΣΥ. με σύμμαχο τους πολίτες και τη κοινωνία να τους εκλέξει με ποσοστά που άγγιζαν το 50%. Αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά ότι η κοινωνία αντιδρά με το δικό της τρόπο και επιδοκιμάζει ή αποδοκιμάζει επιλογές, με τα δικά της αδιαμφισβήτητα κριτήρια.
4. Η λογική ότι ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΕΣ των εκλογών αποτελεί ευθεία προσβολή στο εκλογικό σώμα και είναι πλήρης ασέβεια στο εκλογικό αποτέλεσμα. Τα αποτελέσματα είναι αντικειμενικά μετρήσιμα, τα ποσοστά συγκρίσιμα και οι μεγάλες εκλογικές ανατροπές γνωστές. Επί παραδείγματι η μεγάλη επιτυχία της ανατροπής και αλλαγής δημάρχου στη Λεμεσό καταγράφεται ως μείζον γεγονός των εκλογών και καταχωρήθηκε ήδη ως μία ιστορική ανατροπή. Οι εκλογείς μίλησαν και κατέγραψαν το ιστορικά ψηλό ποσοστό 37% για το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ κατατάσσοντας τον ως πρώτο κόμμα με τεράστια διαφορά 10 μονάδων από τον δεύτερο.
Αυτή είναι η εκλογική αλήθεια των δημοτικών εκλογών και δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης.
Μέσα από τα αληθή γεγονότα μπορεί ο καθένας να προβεί στις αναλύσεις τους. Όμως εάν πραγματικά γνοιαζόμαστε για την αναβάθμιση της ποιότητας της πολιτικής ζωής και να φέρουμε τους πολίτες ξανά στις κάλπες οφείλουμε να λέμε την αλήθεια και μόνον την αλήθεια. Και η αλήθεια των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι ξεκάθαρη. Δεν μπορούν όλοι να είναι νικητές αυτών των εκλογών γιατί τα ίδια τα μετρήσιμα εκλογικά αποτελέσματα το διαψεύδουν και γιατί και οι ίδιοι οι πολίτες το αντιλαμβάνονται.
Γράφει: Λευτέρης Χριστοφόρου
