8 χρονών.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Σε μια βαλίτσα μόλις 50 εκατοστά στον πάτο μιας λίμνης. 8 χρονών. Για τρία χρόνια, στα αζήτητα. 8 χρονών. Πριν προλάβει να παίξει. Πριν προλάβει να χαρεί τη ζωή. Το μόνο που πρόλαβε ήταν να αντικρίσει ένα δολοφόνο και το πιο απάνθρωπο πρόσωπο της κοινωνίας μας: το ρατσισμό και την εγκληματική αμέλεια.
Την ώρα που οι δύτες έβγαζαν την 8χρονη Ναταλία από το βυθό της λίμνης, ο απερχόμενος Αρχηγός της Αστυνομίας, δεν βρήκε πάνω από 7 γραμμές για να πει για τα 7 τουλάχιστον θύματα του δολοφόνου, αλλά και της εγκληματικής αμέλειας του σώματος που προΐστατο. Βρήκε όμως λέξεις να πει, για να τα ρίξει το πολιτικοκομματικό σύστημα και να βγάλει την ουρά του απ’ έξω. Μια ουρά, που λίγες μέρες πριν, κόρδωνε φωτογραφούμενος μετά συζύγου και Προέδρου της Δημοκρατίας στην οικία του. Διότι προφανώς ο δικός του διορισμός δεν ήταν αποτέλεσμα του (εκ δεξιών) συστήματος, αλλά της Θείας Φώτισης.
Την ώρα που οι δύτες έβγαζαν την 8χρονη Ναταλία σε μια βαλίτσα, αυτοί που είχαν την ευθύνη της εξ’ αρχή διερεύνησης των εξαφανίσεων, μια διερεύνηση η οποία θα μπορούσε να γλιτώσει ζωές, ήταν ακόμα στις θέσεις τους και ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούσαν και τα ρέστα για τη μεγάλη τους επιτυχία. Αυτοί που ψεύδονταν, αυτοί που έλεγαν ότι το διερεύνησαν, αυτοί που τις «έστελναν από τα κατεχόμενα», αυτοί που μετά έγερναν πίσω την ώρα που ο κατά συρροή δολοφόνος συνέχιζε απερίσπαστος να σκοτώνει τη μια γυναίκα μετά την άλλη. Αυτοί, είναι ακόμα εκεί.
Την ώρα που οι δύτες έβγαζαν την 8χρονη Ναταλία από το βυθό της λίμνης, ο Υπουργός Δικαιοσύνης ήταν ακόμα στη θέση του. Η “χάρη που μας έκανε” για να παραιτηθεί αρνούμενος κάθε ευθύνη, δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί. Μένει εκεί για να συμπληρώσει λίγο ακόμα το “πολυσχιδές έργο” του. Ένα έργο το οποίο είναι αντάξιο του τρόπου με τον οποίο επέλεξε να παραιτηθεί: αποτυχημένο!
Την ώρα που οι δύτες έβγαζαν την 8χρονη Ναταλία, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επέλεγε να συνεχίσει να πλέκει το εγκώμιο στους πιο πάνω. Να θλίβεται για το ότι αναγκάστηκε να δεχτεί την παραίτηση από το ένα κελεπούρι. Να θλίβεται για το ότι αναγκάστηκε να παύσει το άλλο κελεπούρι. Να τους χαϊδεύει, να τους νταντεύει, να τους εξαίρει για το μεγάλο τους έργο και για την προσφορά τους. Μόνο που δεν τους ζήτησε συγγνώμη.
Κι όταν ο Άρχων της Χώρας «τόλμησε», να ζητήσει από τα θύματα και τους οικείους τους μια συγγνώμη, δεν ήταν το μισό όπως μαθαίναμε από της γιαγιάδες μας χέσιμο. Ήταν ολόκληρο μαζί και φτύσιμο στα μούτρα μας συνοδευόμενο από το ρατσιστικό «κι ας ήταν αλλοδαπές».
Ναι, τους πιο πάνω βρήκε λέξεις να τους χαϊδέψει τα αυτιά.
Μόνο που η 8χρονη Ναταλία δεν είχε ούτε κάποιο να την νταντεύει. Ούτε και να την χαϊδεύει με στοργή. Ούτε και να κάθεται μανδάμ στον καναπέ της μπορούσε η Ναταλία. Αντίθετα. Ήταν στον πάτο μιας λίμνης. Μέσα σε μια βαλίτσα. Μαζί με την αμέλεια. Την εγκληματική ανευθυνότητα. Το βαθιά ριζωμένο ρατσισμό. Μέσα σε μια βαλίτσα. Για 3 χρόνια. Στα αζήτητα.
Υστερόγραφο
Προφανώς ο επικοινωνιολόγος τους συμβούλεψε να αλλάξουν την ατζέντα. Κι αυτό κάνουν.
Κοινωνικά παντοπωλεία. Μαρί. Οικονομία. Η Σύρου στο σεργιάνι. Εθνικιστικά παραληρήματα. Οι ευθύνες των πριν 7 χρόνια κυβερνώντων. Και χαμηλά και πιο χαμηλά. Τόσο χαμηλά μέχρι που άρχισαν και τις ρατσιστικές επιθέσεις κατά του Νιαζί, του Τουρκοκύπριου συμπατριώτη μας ο οποίος «τόλμησε» να κατέβει υποψήφιος στις Ευρωεκλογές, και τους έθιξε την ελληνοφρένεια.
19 μέρες ακόμα για τις εκλογές. Και είναι τόσο αδίστακτοι που πολύ φοβάμαι ότι μπορούν να πάνε και πιο χαμηλά.
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
Follow: @leontios_
