«Μα μοιράζουν τρόφιμα τζιαι εγεμώσαμε ξένους…» Του Λεόντιου Φιλοθέου

 

Όταν στην Ελλάδα άρχισε η άνοδος της Χρυσής Αυγής ας πούμε ότι δεν ήξεραν. Ας πούμε. Παρασύρθηκαν. Ας πούμε.

 

Εμείς όμως πλέον ξέρουμε.

 

Ξέρουμε ότι δήλωναν παράρτημα της Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής οργάνωσης. Δολοφόνων.

 

Ξέρουμε ότι ήθελαν να εγγραφούν ως Χρυσή Αυγή Κύπρου – κι ας κάνουν σήμερα τις πάπιες.

 

Ξέρουμε ότι ήταν παρατρεχάμενοι του Μιχαλολιάκου.

 

Ότι πουλούν πατριωτισμό με τη σέσουλα κι ας μην πέρασαν την πόρτα του ΚΕΝ.

 

Είναι όλες αυτές οι φωτογραφίες. Τα βίντεο. Με το Μιχαλολιάκο, τον Κασιδιάρη, τον Λαγό. Τους εγκληματίες.

 

Οι ναζιστικοί χαιρετισμοί, τα σύμβολα αυτά που θυμίζουν ότι πιο απάνθρωπο και σκοτεινό γέννησε η ανθρωπότητα.

 

Ξέρουμε. Κι επειδή ξέρουμε, δεν έχουμε δικαιολογία. Καμία.

 

Δεν υπάρχει ήσυχος φασισμός. Ούτε διαφορετική ακροδεξιά.

 

Η ακροδεξιά ρητορική, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία δεν είναι “ελευθερία της έκφρασης”.

 

Είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να προστατεύσουμε από τα δόντια τους: την ελευθερία της έκφρασης. Την ελευθερία.

 

Το μαύρο δεν είναι εχθρός του κόκκινου. Όσο κι αν κάποιοι βολεύονται.

 

Η ακροδεξιά δεν είναι εχθρός της αριστεράς.

 

Είναι εχθρός της Δημοκρατίας.

 

Κάποιοι σπέρνουν ανέμους, μόνο που θα θερίσουμε όλοι μαζί τις θύελλες.

 

Συμμετοχή είναι η απάντηση. Συμμετοχή και όχι αποχή.

 

Έτσι ξεριζώνεται το φίδι. Αλλιώς θα κλαίμε επί ερειπίων. Ενώ ξέραμε.

 

 

Υ.Γ.1. Θυμηθείτε λίγο την κραυγή της Μάγδας. “Τα κατάφερες γιε μου”. Και εκείνη τη βιβλική φιγούρα του πατέρα του Λουκμάν μέσα στο δικαστήριο. Θυμηθείτε τους.

 

Υ.Γ.2. Όταν κάνετε mainstream την ακροδεξιά ρητορική, όταν καλλιεργείτε τον εθνικισμό και το ρατσισμό, όταν ψαρεύετε στα θολά λασπόνερα της ακροδεξιάς, κάποια στιγμή απλά θα επιλέξουν το original. Και όχι το faux. Ξέρετε εσείς ποιοι είστε.