Όχι ένα. Ούτε δύο. Ούτε τρία. 350 και βάλε…
Τόσα είναι τα χρυσά διαβατήρια που είτε απευθείας, είτε πλαγίως, είτε αμέσως, είτε εμμέσως, είτε μέσω θυγατέρων, γαμπρών, συγγενών και συνεταίρων συνδέονται σύμφωνα με τα όσα δημοσιεύονται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατία, τους Υπουργούς του και τα δικηγορικά γραφεία αυτών υπό την επαγγελματική τους ιδιότητα.
350 και βάλε χρυσά διαβατήρια τα οποία δόθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους Υπουργούς αυτού, υπό την θεσμική τους ιδιότητα ως Υπουργικό Συμβούλιο.
Όχι ένα. Ούτε δύο. Ούτε τρία εκατομμύρια. Κοντά στο ένα δις. 1000 δηλαδή εκατομμύρια. Τόσα είναι τα χρήματα που συνδέονται με τα πιο πάνω 350 και βάλε διαβατήρια. Peanuts δηλαδή.
Κι όλα αυτά την ώρα που η μία έρευνα μετά την άλλη καταδεικνύει ότι το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα μπάζει πιο πολλά νερά κι από το Ζηνοβία. Ότι το ξεχαρβάλωσαν πιο πολύ κι από τα τριπλά θρανία του Πρόδρομου. Ότι θα μπορούσε να τρυπώσει μέσα σε αυτό όχι απλά ένας επενδυτής, αλλά και ο ίδιος ο Τυραννόσαυρος.
Ένα επενδυτικό πρόγραμμα με ελλιπείς, σύμφωνα με τις έρευνες, ελέγχους. Επενδύσεις μούφα. Εκατομμύρια να πηγαινοέρχονται. Απώλειες εσόδων. Συστατικές επιστολές από ασκούμενους δικηγόρους. Αγορές διαμερισμάτων στον Κάψαλο σε τιμές Μανχάταν. Και δύο Υπουργεία, των Εσωτερικών και των Οικονομικών να σφυρίζουν (βολικά και) αδιάφορα. Σίγουρα, όχι αδιάφθορα.
Κι όταν σκάει το παρατράγουδο, η απάντηση είναι απλή: δεν είμαστε εμείς, είναι το γραφείο. Δεν είναι κανένας από αυτούς. Είναι το γραφείο. Το έπιπλο δηλαδή που θα έλεγε και ο Σταυρής. Αυτό δίνει τα διαβατήρια, ένα όμορφο ξύλινο γραφείο. Το έπιπλο. Το οποίο εικάζω είναι καρυδιά, γι’ αυτό και επέλεγε να δίνει τα διαβατήρια σε κάθε καρυδιάς παγκόσμιο καταζητούμενο καρύδι.
Κάποιος θα έλεγε ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν, σε μια φυσιολογική(1), δημοκρατική(2), κανονική(3), σοβαρή(4), χώρα(5), τα πιο πάνω θα έφερνα αν μη τι άλλο μια μικρή αναστάτωση στην καθημερινότητα μας. Στην Κύπρο, είναι απλά Τρίτη πρωί. Ίσως γιατί δεν είμαστε τίποτα από τα πέντε. Στα μούτρα μας.
Υστερόγραφο
Borgen. Δανέζικη σειρά στο Netflix. Με αυτήν έχω κολλήσει αυτό το διάστημα. Politics. Στα πρώτα-πρώτα επεισόδια παραιτήθηκε o Πρωθυπουργός επειδή χρησιμοποίησε την κρατική πιστωτική κάρτα για ένα προσωπικό έξοδο, επειδή δεν είχε μαζί του τη δική του. Λεφτά τα οποία θα έβαζε πίσω. Boring. Ελάτε εδώ (ξανά) κύριε Νέτφλιξ μου να σας δείξουμε πώς να κάνετε σειρές με το σωστό περιεχόμενο.
